احمد علیپور در نشست منتخبان جامعه روانشناسی کشور که با هدف توسعه خدمات روانشناسی در سطح جامعه برگزار شد، افزود: در حال حاضر تصور عموم جامعه از روانشناس کسی است که برای معالجات روانی به وی مراجعه می کنند در حالی که این یک تصور برای روانشناسی بالینی است که در تمام جنبه های زندگی کاربرد دارد. اما امروزه روانشناسان با ورود به حوزه روانشناسی سلامت جنبه های جدیدی از این علم را به روی جامعه گشوده اند.

وی ادامه داد: حتی بسیاری از متخصصان نسبت به روانشناسی سلامت آگاهی کافی ندارند و از کاربرد یافته های این علم در پیشگیری و سبب شناسی و درمان بیماری های جسمی بی اطلاعند.

موسس انجمن روانشناسی سلامت اضافه کرد: اینکه چرا بیمار می شویم ارتباط مستقیمی با علم روانشناسی دارد و بر اساس یافته های روز دنیا انواع بیماری های جسمی مثل سرطان، دیابت و حتی سرماخوردگی علاوه بر دلایل فیزیولوژیک دلایل روانشناسی نیز دارند و روانشناسی سلامت به دنبال کشف رفتار و شناخت ها و اصلاح مواردی است که به بیماری های جسمی منجر می شود به طوری که در کشورهای توسعه یافته برای بیماری ها جنبه زیستی، روانی و اجتماعی در نظر گرفته می شود.

علیپور تاکید کرد: در دانشگاه های معتبر دنیا معتقدند که مردم نه صرفا به دلیل ویروس و میکروب بیمار می شوند بلکه دلایل اجتماعی و روانی و حتی معنوی برای بروز بیماری های جسمی در نظر گرفته می شود.

یکی از عوامل ابتلا به سرماخوردگی، استرس است

عضو هیات علمی دانشگاه خاطرنشان کرد: بر اساس مطالعات کنترل شده امروزه دانشمندان معتقدند یکی از عوامل ابتلا به سرماخوردگی، استرس است و همچنین علائم روانی بر بروز انواع مختلف بیماری جدی گرفته می شود. این در حالی است که علیرغم وجود این علم در پزشکی سنتی ما، متاسفانه در پزشکی نوین کشور جایگاه مسائل رفتاری و روانی نادیده گرفته می شود.

وی با اشاره به اهمیت رابطه پزشک و بیمار در بهبود بیماری ها گفت: افراد معمولا به سراغ پزشکانی می روند که تجربه خوبی از تعامل با آنها دارند و ما در روانشناسی سلامت معتقدیم که پزشک، مکانیک و بیمار اتومبیل نیست و تمام رفتارهای پزشک روی روند بهبود بیماری موثر است بنابراین پزشکان و کادر پزشکی باید آموزش های سلامت روان را فرابگیرند تا نحوه برخورد صحیح با بیمار را آموزش ببینند.

علیپور افزود: روانشناسی سلامت حتی در نحوه گفتار پزشک با بیمار موثر است به طوری که یکی از چالش های علم پزشکی در میان گذاشتن نوع بیماری با بیمار است که به ویژه در انواع سرطان و بیماری های صعب العلاج این مساله جدی است و مواردی مرگ بیمار به دلیل شنیدن بیماری خود از پزشک گزارش شده است.

موسس انجمن سلامت روان ادامه داد: متاسفانه در بیمارستان ها بسیاری از بیماران پزشک معالج خود را حتی نمی شناسند و اعمال جراحی روی بیمار انجام می شود بدون اینکه فرد بیمار یا خانواده او نام جراح را بدانند.

وی با بیان اینکه صحبت میان جراح و همراهان بیمار تنها در فیلم ها و سریال ها دیده می شود، اضافه کرد: همه این مشکلات به دلیل نادیده انگاشتن علم روانشناسی است و به همین دلیل بیماری های جسمی به ویژه امراض مزمن در کشور به شدت در حال افزایش است.

علیپور خاطرنشان کرد: در بیماری قلبی عوامل روانی، استرس، خشم، خشونت و خصومت نقش اساسی دارد و بدون به کارگیری روانشناسی نمی توانیم از بیماری های قلبی عروقی پیشگیری یا آنها را درمان کنیم.

عضو هیات علمی دانشگاه افزود: در بیماری دیابت شواهد پژوهشی بسیاری داریم که عواطف منفی روی میزان قند خون موثر است در حالی که پزشکان فقط به صورت دستوری با بیماری دیابتی برخورد می کنند و توصیه می کنند شیرینی جات مصرف نکنند، در حالی که بیمار نیاز به روانشناس دارد.

یکی از عوامل کنترل نداشتن افراد روی خورد و خوراک عوامل روانشناسانه است

علیپور گفت: در جامعه امروز چاقی به مرز خطرناکی رسیده است و بیش از ۵۵ درصد جامعه دچار اضافه وزن و چاقی هستند که یکی از عوامل کنترل نداشتن افراد روی خورد و خوراک عوامل روانشناسانه است. باید تفکر فرد در مورد غذا شناخته و اصلاح شود.

سرطان در کشور به مرز خطرناکی رسیده است

وی ادامه داد: سرطان در کشور به مرز خطرناکی رسیده است و طول عمر  و کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار داده است بنابراین روانشناسی سلامت که با مرگ و میر افراد در ارتباط است باید به صورت جدی مورد  توجه قرار گیرد.

وی با بیان اینکه تصادفات یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشور است خاطرنشان کرد: همواره گفته می شود عامل اصلی تصادفات خطای انسانی است که به تعبیر روانشناسانه خطای انسانی در رانندگی به معنی عدم تمرکز و توجه به رفتار روانی تعبیر می شود که برای اصلاح آن نیاز به نقش روانشناسی سلامت داریم اما در این زمینه هم تنها تاکید بر بهبود کیفیت خودروها و جاده ها مشاهده می شود.

موسس انجمن روانشناسی سلامت گفت: رویکرد روانشناسی سلامت یک رویکرد پیشگیرانه است و به جامعه آموزش می دهد که چگونه دچار بیماری نشویم در حالی که رویکرد پزشکی درمان مدارانه است. باید با اصلاح رفتار جامعه رویکرد پیشگیرانه را تقویت کنیم تا هزینه های هنگفت درمان کاهش یابد.