استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: یکی از فعالیت های هدفدار در جامعه، شناخت دهی به دیگران است.در این روند افراد یا گروه ها می کوشند تا با دادان آگاهی های لازم مواردی را معرفی کنند.گستردگی و یا توسعه ی این روند بسته به تاثیرات معرف مهم می باشد.به زبان ساده آنچه قرار است شناخته شود تاثیر حیاتی بر ادامه ی کار دارد.البته که چگونگی کار و تخصصی نگریستن ان نیز برای ما مهم تلقی می گردد.در این میان شوش نیز به عنوان موردی مهم در روند زندگی و دارای ابزارهای حیاتی در کشاندن مردم به سمت کسب آگاهی ها ،جایگاه خاصی را جستجو می کند.سخن از معرفی شوش است.شهری که دارای ابعاد گسترده ای در توانایی ها و استعدادهاست.موضوعات مهمی همچون تمدن، دفاع، کشاورزی، آثار باستانی،فرهنگ ویژه، مسیریابی، مرزنشینی و امثال آن ادر درون آن وجود دارد.

شناخت شوش برای ما از این نظر مهم است که می تواند عزت دوباره ی آن را برگرداند.اتفاقاتی که در طول تاریخ در این شهر روی داده اند هنوز پنهان مانده اند.اینکه یک شهروند شوشی در خارج از شوش شرمسار است که خود را اهل شوش بداند و به جای آن از اندیمشک استفاده می کند نشان دهنده ی عقب ماندگی ما در معرفی است.در یک جمله ی مختصر و مفید شوشی ها از عدم معرفی شهرشان ناراضی هستند.کدام شهر در خوزستان و حتی در ایران به اندازه ی شوش دارای امکانات معرفی است؟پیامبر خدا را که دارد.شاعر اهل بیت در آن مدفون است.عملیات فتح المبین را در تاریخ ثبت کرده است.آثار باستانی نفیسی در درون خود جای داده است.قدمگاه بسیاری از شیعیان علی(ع) موجودند.کارخانه جات منحصر به فردی در طول تاریخ داتشه و هنوز آثاری گرچه تنها نفس کشیده از آن هخا باقی است.کدامین شهر به اندازه ی شوش زمین های مستعد کشاورزی دارد؟

دو رود کرخه و شاوور در آن چگونه معرفی می شوند.کدامین رودخانه در ایران و حتی دنیا وجود دارد که هیچگاه آب موجود آن کاسته نشده است؟ چرا برای شاووری که اینچنین ویژگی دارد کتابی نوشته نمی شود؟غذاهای خاص شوشیان چیست؟ آیا نسل جوان شوشی آن ها را می شناسند.خیر.ما از این روند ناراضی هستیم.مسئولین شوشی در این زمینه درست عمل نکرده اند.نمی دانیم که چه ارگانی این مسئولیت را دارد اما هر کدام که باشند ناموفق بوده اند.تحقیقات ما در درون شهر نشان دهنده ی عدم رضایت است.نمونه ی آن سئوالات متعدد مسافرین نوروزی در مورد شناخت است.ما که شرمسار گشتیم نمی دانم آیا مسئولین معرفی هم این چنین بودند؟ شاید عمدی در کار نباشد اما سهل انگاری حتمی است.

شوش باید معرفی شود.این مهم نه در شهر، خوزستان و ایران بلکه در کل جهان امروز باید صورت گیرد.ما که به داشتن شهری اینچنین افتخار می کنیم اما هرگز رفتارهای شناختی را درست نمی دانیم.ما عقب مانده ایم.واز همه چیز جامانده گشتیم.چرا باید در این روند کند کاری صورت گیرد.اگر دولت نمی تواند یا در گیر و دار کاغذ بازی است اجازه دهد تا گروه های علاقه مند این کار را انجام دهند.صبر ما در این زمینه تمام شده است.هر سال می گذرد و جلسات متعدد برای مسافرین نوروزی گرفته می شود اما نتیجه ای جز عدم موفقیت حاصل نمی گردد.حق شوش این نیست.ما شهرمان را همانطور که هست می خواهیم.اگر برای گسترش آن تلاش نمی شود برای معرفی آن اقدامی انجام گیرد.کتاب ها نوشته شود.مشوق ها برای صدور انواع دست نوشته های تاریخی، محلی، فرهنگی، آموزشی و امثال آن ایجاد شوند.

نمی دانیم که معرفی شوش در دست کیست؟ در دست هرکس باشد ما از آن راضی نیستیم.شوش جایگاه رفیعی دارد.شاید این برای ما نوعی سرشکستگی باشد که خارجی های تخت جمشید ،شوش را بیشتر از ایرانی ها می شناختند.ما ادعای بزرگی نمی کنیم زیرا بزرگ هستیم.ما تنها رقیب خود را در ایران برای آثار باستانی تخت جمشید می دانیم و در موارد بسیاری از آن برتریم اما ما کجا و آن ها کجا؟ما درمانده ی معرفی هستیم.ما در مورد شوش گاه ظلم شدن را تجربه می کنیم.نمونه ی آن سنگ فرش های نزدیک موزه و ابتدای بلوار امام است که در آن سربازان هخامنشی زیر پای مردم توهین می شوند.این ها میراث ما هستند.نمی دانم اگر یک ژاپنی این موزائیک ها را ببیند چه تصوری از مردم خواهد داشت؟شوش که معرفی نمی شود،هیچ، توهین هم می گردد.موارد معرفی شوش بسیار فراوانند.ما آن ها را می دانیم و ظرفیت شوش را تمام شده در نظر نمی گیریم.تاریخ شوش در مقاطع مختلف قابل معرفی است.ما شوش و مردمان آن را لایق معرفی درست می دانیم.باید در این زمینه نارضایتی ها به رضایت تبدیل شوند.

معرفی شهر شوش نیازمند به ابزارهای مهمی است.شاید در هر موقعیت متفاوت باشد اما وجودشان لازم است.استفاده از کتاب ماندگار ترین شکل آن است گرچه می توان از فیلم، امکانات مخابراتی، روزنامه، بروشور و انواع آن نیز استفاده نمود.ما به دنبال سریع ترین و موثر ترین آن ها هستیم.باید زبان های نفوذی هم مد نظر قرار گیرند.مخاطبان ما متنوعند.از درون کشور گرفته تا خارج در نوسانند.معررفی به صورت علمی پر طرفدار ترین شکل شناخت است.استفاده از منابع مطالعاتی و سود جویی از انواع سندهای تاریخی و محلی برای ایجاد اعتماد در اطلاعات بسیار مفید خواهد بود.ما منتظر ارگان های دولتی نیستیم.آن ها طبق دستورالعمل ها روند کار را پیگیری می کنند اما اگر گروه های مردمی چنین اقداماتی انجام دهند،محدودیت ها از بین خواهند رفت.ارگان شوش شناسی که سال های بسیار دور آن را مطرح کردیم و نیز تشکیل جلسات هم اندیشی و برگزاری همایش های مقدماتی که بارها آن ها را در میان مسئولین و نوشته های خویش منعکس نمودیم راه را برای این کار عظیم هموار خواهد ساخت.گرچه چندان امیدوار به پشتیبانی از سوی مسئولین فرهنگی نیستیم و آن ها خویشتن را بری می دانند اما از بابت انعکاس عظمت مردم شوش امید های بسیاری داریم.