استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: هر رفتاری قابل پذیرش و عدم آن است.آدمی از این نظر که موجودی اجتماعی است شامل انواعی از رفتارها و کوشش های می گردد.تعاملات اجتماعی همراه با رضایت طلبی برای او مانند هر اصلی قابل قبول می باشد.اینکه همه ی انسان ها از اعمال یا عکس العمل های موجود در جامعه راضی نیستند و یا اعتراضی برای آن ها نشان می دهند، گویای دلایل و ریشه هایی است که نابع آن ها درون ادمی است.به زبان ساده انسان برای پذیرش یک رفتار دارای معیار و ترازو است.برای او جنایت قابل قبول نیست اما اینکه چه چیری به او این مطلب را قابل قبول می داند؟ پاسخی واقعی در درون خود ایجاد می کند که همان معیار یابی است.

ارزش، معیار و ترازوی هر فرد برای انجام دادن رفتارهاست.در واقع آدمی تنها با هدایت ارزش هاست که نوع رفتار را برمی گزیند و عمل می کند.معیارهایی که برای او سنجش را به همراه دارد و دلیل یابی را راهی برای رضایت می داند.ارزش ها از این نظر که دارای اشکال مختلف هستند ما را به سمت تنوع آن ها هدایت می کند.ارزش ها قادرند تا فرد را به تعالی یا سقوط بکشانند.شاید این واقعیت که آدمی می تواند گزینش کننده ی ارزش ها باشد نیز راهی برای توجیهات باشد.

ما انواعی از ارزش ها را مد نظر داریم.ارزش هایی که با درون ادمی در ارتباطند و او را به جهتی خاص هدایت می کنند.محرک هایی برای توجیه اعمالند و راه هایی برای رضایتمندی هستند.آنچه آدمی از بابت آن ناراضی و ناراحت کننده است رفتارهایی است که در تضاد با ارزش های پذیرفته شده ی او هستند.البته این بدان معنی نیست که ارزش های پذیرفته شده همیشه درست باشند.ارزش ها در چنین تصوراتی قابل تغییرند.

ارزش های انسانی به آنگونه معیار ها گفته می شوند که در آن آدمی راه درست انسانی را که مطابق با انسانیت اوست انتخاب می کند و بر مبنای جوهره ی اساسی خود اقدام می نماید.باید میان انواعی از ارزش ها نیز تفاوت قائل شویم زیرا این انسان است که گاه ارزش هایی را می سازد که با انسانیت او در تضاد است.به طور مثال همجنس گرایی ارزشی برای بسیاری از کشورهاست در حالی که انسانیت آدمی آن را پذیرا نیست و یا اینکه تغییر جنسیت و دستکاری های ژنتیکی ارزش هایی ضد بشریتند اما به وسیله ی نوع بشر ساخته شده اند.

ما تنها ارزش هایی را قابل قبول می دانیم که در آن ها اساس انسانیت غالب باشد.برای پاسخگویی به درستی آن ها هم راه حل مشخصی قابل تصور است.اگر به طور مثال تجاوز به عنف ارزشی قابل قبول باشد باید از افراد صادر کننده پرسید که ایا برای شخص شما نیز می توان چنین رفتاری را صادر کرد؟ مشخصا پاسخ منفی است زیرا درون همین انسان با بروز آن مخالف است.ظلم ستیزی برای بسیاری ارزش است اما اگر بعضی ظالم هستند آیا می پذیرند که مورد ظلم قرار گیرند؟ ارزش های انسانی پاسخ ای درونی آدمی را ایجاد می کنند.

رفتار آدمی در قالب ارزش ها حاکم سنجیده می شوند لذا می توان گفت که رفتار انسانی تنها با ارزش انسانی پذیرش می شود.ما منظور خود از ارزش های انسانی را تنها زمانی حاصل یافته می یابیم که هر نوع عمل یا عکس العمل ایجادی را درقالب انسانیت قرار دهیم.توافق عمل با ارزش های انسانی نشان دهنده ی رفتاری انسانی است.این مهم در جوامع مختلف دارای شکل های متفاوتی است.دستکاری های درونی برای انحراف از مسیرهای انسانی همیشه بوده و هست اما این عمل تنها از سوی کسانی است که در انسانیت سقوط کرده اند.

این واقعیت که ارزش های انسانی قابل انحرافند را می پذیریم اما هرگز نابودی آن ها را متصور نمی دانیم مگر اینکه آدمی از روی زمین محو شود.استعدادهای درونی آدمی همیشه به سمت ارزش های انسانی است.ما این را نیز می دانیم که برای توجیهات اعمال می توان شکل هایی از ارزش های مصنوعی آدمی را ساخت ولی به هیچ عنوان نمی توان پایداری آن ها را قابل قبول دانست.ارزش های انسانی معیارهایی برای پاسخگویی به نیازهای درونی آدمی هستند.درونی که مملو از استعدادهای ترفیع پذیر و ترقی خواه است.