استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: سیاست در معنای لغوی دیدگاه و روش محسوب می شود.بنابراین هر فرد می تواند سیاستی خاص در رابطه با مسائل و مشکلات خود داشته باشد .این مهم حتی در مورد شیوه ی زندگی نیز قابل قبول است.بنابراین می توان چنین مطلبی را در متن زندگی انسان ها یافت و به عنوان نیازی مبرم برای ادامه ی حیات برشمرد.سیاست جامعه نیز بر ای ادامه ی وجود خود همین معنا را می یابد.ما منظور خود از سیاست را در این محدوده قلمداد نمی کنیم و آن را تنها بر اساس معنای تخصصی در نظر می گیریم.

برای ما سیاست روش حکومت داری و اداره ی جوامع مختلف است.لذا می توان آن را علمی برای رفع نیازهای اداری دانست که در آن متخصصین امر می کوشند تا مجموعه ی خود را زنده نگه داشته و به سمت موفقیت سوق دهند یا در حداقل معنا این ادعا را داشته باشند که با سیاست خاص می توانند به سمت اهداف خود حرکت نماند.سیاست در چنین وضعیتی تابع عوامل بسیاری می گردد که مهم ترین آن ها عوامل انسانی هستند.

در این نوع نگرش سیاست به دو شکل کلی تقسیم بندی می شود.ابتدا سیاست انسانی که دارای معنایی خاص است و دوم سیاست غیر انسانی که ان نیز دارای مفهومی معین است.ما در سیاست انسانی ادراکی داریم که تابع جوهره ی انسانی است.در واقع منظور ما از سیاست انسانی آنگونه روش اداره ی جامعه است که تمام مفاهیم و رفتارها تحت تاثیر توانایی های رشد یافته ی آدمی می گردند.گرچه ممکن است این توانایی ها در درجات مختلف وجود داشته باشند اما هرگز حیوانی نیستند.

سیاست انسانی در جوامع مختلف دارای توابع متفاوتی است.این بدان معناست که عواملی مانند فرهنگ که یشتر تحت تاثیر عواملی مانند طبیعت و نژاد است،می توانند نوع حرکت را معین کنند.البته این تنها تفاوت های صوری است و اساس انسانیت را تغییر نمی دهد.سیاست جنگ و درگیری هرگز انسانی نیست زیرا با درون آدمی و آرامش خواهی همراه با نوع دوستی متضاد است.سیاست انسانی قادر است تا تمام انسان های روی زمین را با جوهره های مشترک بیابد و برای رشد و تعالی آن ها بکوشد.تفاوت هرگز نشان دهنده ی فاصله نیست.آدمی از این نظر که آدم است دارای مشترکات درونی است.

سیاست انسانی روش معین و خاص نوع بشر است که قادر است تا تمام و کمال آدمی را با توجه به توانایی های درونی و پیشرفتگرایانه اش به سمت تحول و تکامل بکشاند.طبیعی است که این رشد و ترقی زمانی دارای معنا و مفهوم است که آرامش و آسایش برای رسیدن مهیا باشد که این وظیفه را سیاستمداران بر عهده دارند.باید در این مورد متخصصینی را یافت که در ابتدا خود رشد یافته باشد.سیاست درست هرگز فریب و دوگانگی در برابرا انسان ها نیست.سیاستمدار انسانی در وحله ی اول خود انسان است.

سیاست امروز بعضی از کشورها با عناوینی مانند منافع ملی دقیقا نشان دهنده ی سیاست غیر انسانی است.منافع از هر طریق به دست آوردن برابر با ایجاد راه هایی است که باعث ظلم و ستم به دیگران می گردد.سیاست انسانی هرگز میان انسان ها تفاوت قائل نمی شود و منافع کشورها را در منافع انسان ها می یابد.اگر امروز سیاستمدار ترین فرد فریب کار ترین آن هاست بدین دلیل است که علم سیاست از انسانیت فاصله گرفته است و حتی در نظریات بعضی از سیاستمداران وجود انسانیت را در تضاد با سیاست می دانند.

شاید از طریق دیگر بتوان وجود سیاست انسانی را نیز مورد ارزیابی قرار داد و آن مشاهده ی وضعیت جهان امروز باشد.وجود انواعی از جنگ ها و درگیری ها که بسیاری از ریشه ی عمد و قصد خارج می شوند برای بسیاری مایه سود و منفعت هستند.پشت پرده ی این رویدادها تفکرات سیاسی قرار دارند که با این نوع از رخدادها کشور خود را به سمت پول شویی می کشانند.قحطی و فقر نیز نشان دهنده ی سیاست غیر انسانی کشورها خصوصا قدرتمندان است.

سیاست انسانی از نظر ما تابع جوهره ای است که در انسان رشد یافته و مانعی در اجرای اهداف حیوانی است.در این نوع سیاست نمادهایی مانند صلح و دوستی بهترین عملکرد را نشان می دهند.هر چه انسانیت در سیاست ملاک پر رنگ تری داشته باشند سمت و جهت انسانی بیشتری می یابد.ما معتقدیم که سیاستمدارانی که خود جوهره ی انسانی خویش را رشد نیافته می بینند به سمت سیاست حیوانی شتاب بیشتری می یابند و البته از بابت موفقیت خود در تسلط بر دیگران شادمان تر می شوند.در آن ها خوی حیوانی اساسی برای پیشبرد کارها می گردد.سیاست انسانی در جهان امروز گمشده ای موثر در ایجاد هرج و مرج های حیوانی است.