استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: ما آنچه را در ادراک خود داریم همان کشفیاتی است که در اختیار خود می دانیم.کره ی زمین برای ما مجموعه ای از انسان ها را پذیراست که جهان نامیده می شود.اینکه در سایر مکان های این هستی ،موجودی به نام انسان وجود دارد یا خیر؟ تنها ایجاد سئوال می نماید.شاید موجودات دیگری با نام انسان یا مشابه او در دنیای دیگر وجود داشته باشند.ما بر اساس آنچه داریم انسان را تنها در کره ی زمین تعریف می کنیم.جهان انسانی در چنین وضعیتی می تواند لغتی معنا دار باشد.جهان انسانی چیست که باید آن را مهم دانست؟

جهان انسانی معنایی فراتر از زیست نگری است گرچه نوع زیست هم در آن دخالت دارد.معنایی فراتر از مرزهای جغرافیایی است گرچه جغرافیا نیز در آن لحاظ می گردد.جهان انسانی معنایی برای نوع بشر دارد که در آن انسانیت آدمی اساسی برای ترسیم آن می گردد.آدمی در هر نقطه ای از این کره ی زمین که باشد انسان نامیده می شود و متعلق به نوع خود است.جهان انسانی تنها یک چیز است و آن وسعتی که در آن بشر زندگی می کند.

این محدودیت در عین حالی که مهم است اما برای ما نیز نوعی تفکر جدید ایجاد می کند و آن گروه خاص قائل بودن نوع بشر است.تک بودن او برای تمام وضعیت ها و یکی بودن او بر خلاف چند تا بودن برای تصمیمات است.تساوی برای جوهره و رشد یابی برای درونگرایی است.در چنین وضعیتی تضاد معنایی ندارد و جهان امروز برای تمام موجوداتی است که انسان نامیده می شوند.کسی نمی تواند این جهان را یا بخشی از آن را متعلق به خود بداند و دیگران را از آن محروم کند.

جهان امروز مملو از امکانات و وسایل خدا ساخته است.جهانی است که تمام انسان ها در آن سهیم هستند و مالک اصلی آن همان آفریدگاری است که همه را خلق کرده است.جهان انسانی نمی تواند امکانات را یک طرفه به حساب آورد و بخشی از انسان ها تمام امکانات را در اختیار داشته باشند.اینکه در قسمتی از جهان امروز نوع بشر از گرسنگی تلف می شود نشان دهنده ی عدم توجه یا انحراف از مسیر انسانیت است و این خطری بزرگ برای نوع بشر می باشد .

در جهان انسانی خبری از مرگ و میرهای ساختگی نیست.برتری جویی وجود ندارد.همه ی دادگاه ها تابع نظرات مردمند.دل سوزی و دلتنگی ها برای نوع بشر یکسانند.گرسنه ای در جهان انسانی نیست و همه همانطور که انسانیت ایجاب می کند زندگی می نمایند.جهان انسانی متعلق به همه ی آدم هایی است که در آفرینش ز یک گوهرند.

ما جهان انسانی را باید حقیقتی دست یافتنی بدانیم.گرچه واقعیت این است که آدمی در حال ریشه کن کردن ماهیت خویش است اما با ایجاد تفکر جهان انسانی می تواند بازگردی موفق داشته باشد.در جهانی که تنها ملاک و معیار جوهره  ی آدمی است.انسانیت او دستوری برای قتل و جنگ نمی دهد و حتی برای غیر همنوع نیز حقوق قائل می شود.جهان انسانی محلی برای زیست انسانی است که در آن هیچ برتری وجود ندارد.همه تابع خداوندی بزرگ هستیم که ما را از یک جنس آفرید و ماهیت داد.استعدادها شکوفا شد اما شاید همین توانایی ها بودند که شکل متعددی را بروز دادند.باید برای یکسان سازی رفتارها از جوهره ی آدمی کمک گرفت.

جهان انسانی دارای ویژگی های انسانی است.چگونه است که افراد با انواعی از رفتارها عکس العمل های متفاوتی بروز می دهند؟ این بدان معناست که نوع بشر نتوانسته تا بر اساس ماهیت درونی و خدادادی خود رشد و نمو یابد تا رفتارها نیز به هم نزدیک شوند.جهان انسانی مملو از صفا و صمیمیت است.مرزها شکسته می شوند و محدودیت ها از بین می روند.جهان انسانی آزادی و آزاد اندیشی را در درون خود داراست و بدین شکل آسایش خیال و آرامش درون را در پی دارد.

ما اعتقاد داریم که دنیای امروز دارای خلایی بزرگ است.انسان ها در زجر و آزار به زندگی خود ادامه می دهند.جهانی انسانی وجود ندارد.حیوانیت جای انسانیت را گرفته است.بازار کنار زدن همنوع بسیار داغ است و هر کس می کوشد تا خود را بر گرده ی دیگران قرار داده و بالا بکشد.این دنیای بشریت حقیقی نیست.باید جهان انسانی بسازیم و این دنیای ناصواب را برای همیشه کنار زنیم.جهانی که در آن آدمیت ما کاملا اجرا و معیار اصلی برای رفتارها خواهد بود.جهان امروز نیازی مهم برای ادامه ی نسلی انسانی است.