بیست و سه سال پیش شامگاه شنبه سیزدهـم خـرداد سـال 68، لحظه عروج مردی بود كه در بستر بیماری خواندن نافله شب و تلاوت قـرآن را فراموش نكرد و با آرامش و طمانینه ای عرفانی كوله بارش را بربست و آماده لبیك گفتن به حضرت دوست شد.

زمزمه شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر اكرم (ص) آخرین كلام نافذ او بود و در یك لحظه ... عرشیان میزبان روح بزرگی شدند كه میلیون ها قلب در سراسر دنیا برایش می تپید. ‌‌‍‍

با خبر رحلت امام، سراسر ایران و همـه كانـون هایـی كـه در جـهان بـا نام و پیام امام(ره) آشـنا بـودند، یكپارچه غرق در عزا و ماتم شد. قلب انسان بزرگی از تپیدن ایستاد؛ هیچ قلـم و بیـانـی قـادر نبود ابعاد حـادثه و امواج احساسات غیر قابل كنترل مردم را در آن روزها تـوصیف كند.

ملت ایران عاشقانه امامشان را دوست داشتند و عشق به خمینـی (ره) را عشق به همه خوبی ها می دانستند.

شكوه حماسه حضـور مـردم در روز ورود امام خمـینی(ره) به كشـور در 12 بهمـن 1357 و تـكـرار گسـتـرده تـر ایـن رویداد در مـراسـم تشییع پیكر امام(ره) از شگفـتی های بزرگ تاریخ اسـت.

امام خمینی(ره)، اسلام حقیقی را دوباره در ایران احــیا كرد و هشت سـال به عنوان فرماندهی مقتدر اداره كننده جنگی بود كه استعمارگران به وسیله نیروی دست نشانده خودشان به ایران تحمیل كردند، ایشان با تدبیر و مدیریت دوراندیشانه صحنه دفاع مقدس را هدایت فرمودند دفاعی كه هر روزش حماسه ای جاودان را در تاریخ ملت ایران به ثبت رساند.

رسانه های جهان جمعیت حاضر در مــراسـم تشـییـع را تا 9 میلیـون نفر تخمیـن زدند، ایـن در حالی بـود كه آنها تصور می كردند مردم ایران به واسطه جنگ 8 ساله سخـتی ها و مشكلات فـراوانـی را تحـمـل كرده و عزیزان بی شماری را از دست داده بـودند و مـی بـایـست بـه تدریج خسته و دلسرد شـده باشنـد، امـا هرگز این چنیـن نشـد و مردم عاشقانه آمدند همه بودند، پیر، جوان، كودك، زن و مرد همه آمدند تا با پیر جماران تجدید میثاق كنند.

ازدحام جمعیت در محل آرامگاه ابدی امام به حدی بود كه هر لحظه تاخیر در تدفین موجب افزایش جمعیت و سختی كار می شد و سرانجام در بعدازظهر روز 14 خرداد 1368 مردم عزادار ایران با پیكر امام خود وداع كردند.

مـراسـم تشییع پیكر مطهر امام راحل به وسـیـله خبرنگـاران بـه جهان مخابره شـد و عظمت مشایعت كنندگان امام به حدی بود كه كسی نتوانست حقیقت عشق به او را تحریف كند، بدین سان رحلت امام خمینـی(ره) نیز همچـون حیاتـش منـشأَ بیـداری و نهضتـی دوباره شـد و این چنین راه و یادش جاودانه شد زیرا امام (ره)حقیقت بود و حقیقت هم همیشه جاودان است.

بزرگمرد تاریخ، امام خمینی(ره)، آنچنان ساده زیست كه دارایی از خود برجا نگذاشت، از مردی كه قریب به 90سال عمر كرد و بر قلوب مسلمانان حكمرانی؛ تنها یك عینك، ناخن گیر، شانه، تسبیح، قرآن، سجاده نماز، عمامه، لباس روحانی و كتب دینی برجای ماند. بله این است راه انسانهایی كه خود را ذوب در خالق می بینند و به مادیات دنیوی پشت پا می زنند.

رادیو بی بی سی هنگام اعلام درگذشت امام(ره) گفت:

'امروز مردی چشم از جهان فروبست كه با درگذشت او چشم های بسیاری در جهان غرب آسوده خوابید.'

آری به اعتراف خود آنان، امام خواب را از چشم استعمارگران گرفته بود و با ندای حق طلبانه خود جایگاهی ویژه در بین شخصیتهای آزادی خواه و برجسته دنیا یافته بود.

چهاردهم خرداد 1368، مجلس خبرگان رهبری تشكیل و وصیتنامه امـام خمینی(ره) تـوسـط حضرت آیـت الله خامنه ای (مقام معظم رهبری) در بین حزن و اندوه حاضران در جلسه، بمدت دو ساعت و نیـم قرائت شد.

بحث و تبـادل نظر برای تعییـن جانشینـی امام خمینـی(ره) و رهبری انقلاب اسلامـی آغاز شد و پـس از چندیـن ساعت سـرانجام حضرت آیـت الله خامنه ای (رییـس جمهوری وقت) كه خود از شـاگـردان امـام خمینـی(ره) و یكی از چهره های درخشـان انقلاب اسلامـی و از یـاوران قیـام 15 خـرداد بود، به اتفاق آرا برای ایـن وظیفه خطیر بـرگـزیده شد.

این انتخاب منجر شد تا بیگانگان و دشمنان تنها یك شب را به گمان خود آرام بخوابند.

بیست و سه سال از فقدان جانكاه روح خدا، خمینی‏ كبیر(ره)می گذرد، به هر تقدیر او رفت با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا، چرا كه به تكلیف الهی خویش عمل كرد و در این راه هیچ چیزی را مانع از انجام‏ تكلیف خود نمی‏دید. رحلت امـام(ره) پایان راه او نبـود بلكه در واقع عصر امام خمینـی(ره) در پهـنه ای وسیع تر از گذشته، از این تاریخ، آغاز شد./ایرنا

انتهای خبر / پایگاه خبری ایران آنلاین (ایران انا) / کد خبر 1072