امروز میلاد بزرگمردی از تبار نور و حق است كه به پاس قدوم مباركش كعبه میزبان او شد و آسمانیان هنگامه میلادش فریاد عشق و شادی سردادند؛ سیزدهم رجب سال سی عام الفیل با تولد حضرت علی(ع) اكرام پروردگار شامل حال زمینیان شد و انسانی پا به عرصه گیتی نهاد كه تاریخ در برابر بزرگی، سخاوت، ایثار، رشادت و شجاعت او سر تعظیم فرو آورد و با حیرت به سرچشمه زلال عشق، معرفت و صداقت عالمیان نگریست، او یار باوفای پیامبر اسلام(ص) و همسر مهربان فاطمه(س) است، پدری با محبت، برای تمامی كودكان عالم كه لحظه لحظه عمر پربركت خویش را در راه آسایش و آرامش آنان گذراند.

حضرت علی(ع) همیشه در كنار رسول اكرم(ص) بود و روح پرفتوحش در كنار ایشان صیقل داده شد؛ امیرالمومنین(ع) به بهترین نحو تعلیم و تربیت یافت و اینگونه به والاترین صفات انسانی دست یافت.

پس از انتخاب حضرت محمد(ص) به پیامبری توسط پروردگار یكتا، نخستین فردی كه به اسلام ایمان آورد؛ علی بن ابیطالب(ع) بود كه از آن پس یار همیشگی پیامبر(ص) در راه دعوت مردم به اسلام شد. هنگامه توطئه مشركان مبنی بر قتل رسول اكرم(ص)، حضرت علی(ع) با رشادت، شجاعت و ایثار خویش نقشه آنان را خنثی كرد و زمینه ساز هجرت پیامبر(ص) از مكه به مدینه شد؛ در این شهر نیز حیدر كرار در راه گسترش اسلام بسیار كوشید و هیچگاه دست از تلاش برای اثبات حقانیت این دین آسمانی برنداشت.

نخستین پیشوای مسلمین جهان با حضور در 26 جنگ از شریعت اسلام پاسداری كرد و عهده دار رهبری سپاهیان اسلام در غیاب پیامبر(ص) در برابر كفار بود. ایشان در كنار نبرد در راه حق علیه باطل؛ والامقام ترین كاتب وحی و حافظ قرآن نیز به شمار می رفت، زیرا ایشان همیشه برای جمع آوری و كتابت آیات الهی، تنظیم بسیاری از اسناد تاریخی و سیاسی، نوشتن نامه های تبلیغی و دعوتی، تلاش و كوشش می كرد.

ازدواج حضرت علی(ع) با فاطمه زهرا(س) بانوی دو عالم، پیوندی آسمانی است، زیرا در آن دو تن از وارسته ترین انسان ها به هم رسیدند تا در كنار یكدیگر مردم را به راه راست هدایت كنند و یاری بخش مظلومان و ستمدیدگان باشند و حاصل این پیوند تولد فرزندانی بلندمرتبه بود كه هر یك ستاره ای درخشان در آسمان ولایت و امامت شدند.

حضرت محمد(ص) هنگامه بازگشت از حج الوداع در غدیرخم محلی در نزدیكی جحفه به كاروانیان فرمان توقف دادند، اكنون لحظه موعود است و باید رسالت خاتم پیامبران كامل شود، بدین منظور ایشان برای انجام تكلیف الهی خویش در خطبه‌ای حضرت علی(ع) را جانشین و برادر خویش معرفی كردند و فرمودند:'هر كس كه من مولا و رهبر او هستم, علی هم مولا و رهبر اوست'.

پس از رحلت حضرت محمد(ص) به علت شرایط خاصی كه در آن زمان به وجود آمد، علی ابن ابیطالب(ع) برای ایجاد وحدت سكوت اختیار كرد و تنها به وظایف فردی و سازنده خود در جهت ترویج آداب دینی پرداخت و آنگاه كه به خلافت رسید، خلافت ایشان در مدینه دوران تبلور اسلام واقعی، اجرای عدالت اسلامی، مبارزه با بدعت ها، از بین بردن تبعیض ها در بین تازه مسلمانان با صحابه و توابع رسول خدا(ص)، بركناری حكمرانان نالایق، تقسیم عادلانه بیت المال و اجرای دقیق و درست سنت رسول الله (ص) بود.

این دوران همزمان با وقوع جنگ های فراوانی همچون صفین، جمل و نهروان بود، كه هركدام نشانه آرمان والای نخستین پیشوای شیعیان جهان در برقراری اسلام ناب محمدی به شمار می رفت و با وجود فشارهای سیاسی گوناگون و وقوع جنگ‌های سخت و طولانی در طول پنج سال حكومت ایشان، حضرت علی(ع) خدمات ارزشمند و بی سابقه ای در تاریخ اسلام به مسلمانان ارایه كرد.

مولای متقیان گنجینه باارزش ترین و بهترین صفات انسانی است، كه همیشه سنگ صبور مظلومان بود، و روح آسمانیش اسرار نهانی را در خود پنهان می كرد و هماره نگران آسایش مردم عصر خویش بود، او آینه تمام نمای عشق و ایثار به شمار می رفت و در كنار محبت و مهربانی هایش اقتدار و قدرت نمایان بود. اینها همه بهانه شد؛ تا دشمنان و كینه توزان تاب تحمل از دست دهند و نقشه شهادت حضرت علی مرتضی(ع) را طراحی كنند، سرانجام ایشان در نوزدهم رمضان سال 40 هجری قمری، هنگام انجام فریضه الهی توسط ابن ملجم از گروه خوارج مجروح شد و پس از دو روز در بیست و یكم رمضان به شهادت رسید، پیكر مطهر امام اول شیعیان در نجف اشرف به خاك سپرده شد و اكنون آرامگاه ایشان دیار عاشقان دلسوخته حیدر كرار و مامنی برای دلهای شكسته پیروان راستین آن امام همام است.