انسان موجودی متفکر و جویاست.کنجکاوی وی باعث پیگیری و توجه به مسائلی می گردد که برای او دارای اهمیت فراوانند.پرسش برای مطرح کردن مشکلات و تلاش برای یافتن پاسخ ها را پژوهش گویند.این فعالیت برای آدمی معنایی فراتر از تفریح و سرگرمی دارد و البته دارای درجات متفاوتی نیز هست.از شکل ابتدایی آن که در انسان های اولیه بوده تا به امروز که در قالب روش های علمی در حال اجراست متغییر می باشد.آدمی خواهان یافتن پنهان هاست و علاقه مند است تا پاسخ های خود را به شکل های درست در یابد.این فعالیت بدون شک دارای ارزش انسانی است زیرا به رشد و تعالی آدمی کمک و یاری می رساند.بر این اساس پژوهش را می توان فعالیت معنا دار دانست که در پی آن حل مشکلات و رفع موانع ایجاد می گردد.

در دنیای امروز انواع کشفیات و اختراعات جنبه ی پژوهشی دارند و برای رشد آدمی در جاده ی حرکتی آن حیاتی می باشند.تحقیق برای رفع موانع و تلاش برای تعالی سازی نوع بشر برای بهزیستی و حفظ نسل با بالاترین درجه خلوص و پاکی از جمله اهداف این نوع تلاش هاست.در این میان می توان به نوعی انحراف نیز اشاره داشت.گاه تلاش هایی بر خلاف روند درست کارها انجام می گیرند که با ماهیت انسانی در تضاد مستقیم هستند.دستکاری های ژنتیکی برای تغییرات اساسی در نوع بشر یا حیوانات و آفریدن انواعی از موجودات مصنوعی برای کارهای ضد بشری و نیز انواعی از وسایل نابود کننده و ضد انسانی نیز از طریق پژوهش ها و دانشمندان ایجاد می شوند.

در این میان تصور پژوهش های غیر انسانی به وجود می آیند که گاه تا سقوط انسانیت به پیش می روند.در این وضعیت است که پژوهش های انسانی نمود می یابند و راه خود را از سایر تحقیقات جدا می سازند.پژوهش های انسانی دارای معنا و مفهوم خاص می گردند و تنها در محدوده ی آدمیت حرکت می کنند.هر چه تلاش ها بر خلاف ماهیت درونی انسان ها باشند انحراف محسوب شده و گرچه پژوهش نامیده می شوند اما انسانی خوانده نمی گردند.پژوهش های انسانی تنها برای رشد انسانیت و دوری از حیوانیت شکل می گیرند و به هیچ وجه وارد هر راهی نمی گردند.انواعی از مرگ و میرهای ناشی از تولید مواد خاص به وسیله ی پژوهشگران و قتل های پنهان از این طریق نمی توانند انسانی تلقی گردند.

در همین رابطه  می توان به دانشمندان پژوهشگری اشاره نمود که از نظر فکری و اکتشافی سرآمد هستند اما از نظر انسانیت و برتری جویی نوع بشر در شکل خاصی قرار دارند.آن ها خود را برتر یافته می یابند و تلاش می کنند تا باانواع خلاقیت های پژوهشی بر جامعه ی بشری تسلط یابند.شاید بهترین مثال برای این نوع تلاش ها، ساخت انواع پیشرفته ی اسلحه ها باشد.کدامین انسانیت اجازه می دهد تا در کمترین زمان ممکن بیشترین انسان ها در ژاپن یا ویتنام از بین روند؟کدامین ماهیت آدمی اجازه می دهد تا مردم افغانستان و عراق با موادی خاص با عناوین دانشمندان هسته ای ترور شوند و حتی خانواده های ان ها شکی به قتل نداشته باشند؟این انسانیت نیست، پژوهش ضد آدمی است، قتل و تجاوز حیوانی است، تسلط طلبی است، خواستاری استعماری است که با عناوین دانشی و تحقیقاتی بروز می یابند.

ما برای پژوهش انسانی تعریفی خاص داریم.وارد شدن در هر اکتشافی را جایز نمی دانیم.پژوهش هایی را محقق یافته می دانیم که انسانیت آن را تایید نماید.ما حتی خلاقیت هایی که طبیعت بی جان را از بین ببرد را نیز محکوم می نماییم.آدمی تنها با ماهیت خویش مجوز پژوهش دارد تا بدین سان بتواند توانایی های تحقیقاتی خود را ارضا نماید.هر تلاشی که در طی آن انسانیت پایمال شود برای ما انحراف علمی است.بنابراین صرف اینکه فردی متخصص است را نمی توان انسان نامید مگر اینکه کوشش های او منجر به رشد و تعالی نوع بشر و رسیدن به آرامش و آسایش و بهزیستی مسالمت آمیز گردد.

پژوهش انسانی ضرورتی حیاتی برای جلوگیری از انحراف علم و دانش است.منحرفینی که با عناوین دانشمندی و دانش شناسی نوع بشر را به سرنگونی می کشانند و بدین شکل با نام علم و دانش ضربات جبران ناپذیری بر انسانیت و آدمیت وارد می نمایند،در دایره ی پژوهش انسانی قرار نمی گیرند.ماهیت آدمی با هر نوع پژوهشی سازگار نیست.باید رفتارهایی را که منجر به کشش به سوی پژوهش ها می شوند با ماهیت درونی آدمی متوازن کرد تا بدین شکل ضمن ترسیم اهداف انسانی به سوی تثبت آدمیت جهت داد.