استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: شوش از نظر جایگاه رسانه ای دارای ابعاد مختلفی است.باید در این رابطه معنای رسانه را مشخص نماییم.منظور ما مفهوم کلی آن است.یعنی اینکه کلیه ی وسایلی که می توانند آگاهی های لازم را به مردم بدهند و آن ها را به سمت پیشرفت و ترقی رهنمود نمایند.بدیهی است که انواع رسانه های نوشتاری، گفتاری، ترسیمی و انواع آن حتی داستان های سینه به سینه و نقل قول ها را در بر می گیرد.

شوش برای پرداختن به این موضوع نیازمند به بازیابی تاریخ خود است.کاری که هنوز انجام نشده و فعالیتی که همه در انتظار آن هستند.شاید گردآوردن انواعی از ضرب المثل ها یا داستان های حقیقی و واقعی شوش بتواند یاری دهنده باشد.اگر در محدوده ی مشخصی رسانه را دنبال نماییم،موضوع مجلات،کتب و نیز رسانه های مجازی قابل ارائه هستند.این مهم می تواند برای خود ابعاد متفاوتی را داشته باشد.

گرچه پرداختن به همه ی آن ها لازم و راهگشاست اما سعی ما در این است که به صورت کلی و تنها برای آشنایی، مطالبی را تحت عنوان رضایت و نارضایتی بیان نماییم.

شوش امروز از نظر تلاش هایی که برای اطلاع رسانی می کند راضی کننده است.افرادی که با تاسیس خبرگزاری ها و رسانه های مجازی تلاش می کنند تا مردم خود را در مسیر اطلاع رسانی قرار دهند.ما از این بابت که افرادی دلسوز و علاقه مند با هزینه نمودن شخصی چنین کار درستی را انجام می دهند نه تنها راضی که بدهکار نیز هستیم.شاید مهم ترین بعد موفقیت شوش در رسانه ها همین نکته باشد.انشعاباتی که مردم در آن ها سیر می کنند و انواع اخبار را می شنوند.

ما بابت زحمات مردم و اینکه با تشویق و دنبال نمودن، نوعی یاری دهنده هستند تشکر می کنیم.گرچه رسانه های کاغذی همچون مجلات و روزنامه ها و حتی هفته نامه ها سال هاست که در شوش از آن ها صحبت می شود و در گذر زمان تعدادی محدود به وسیله ی افراد محدود چاپ شدند اما امروز تنها روزنامه ی بومی شوش صدای کرخه است که آن هم دارای مشکلات متعددی در هزینه است.تلاش هایی که این هفته نامه انجام می دهد تا حدودی راضی کننده است.

در مورد مسئولیت های رسانه ای ،ما در شوش زیاد راضی نیستیم.هدف بعضی از این رسانه ها به وضوح اعلام شده و پیگیر هم هستند.رسانه هایی که با اطلاع رسانی زمینه های درک بیشتر از وضعیت را فراهم می کنند .این نوع رسانه ها راضی کننده اند.البته این بدان معنی نیست که کارشان تمام و کمال است بلکه از نظر نیت خود نوعی یاری دهنده می باشند.در این میان بعضی از رسانه های مجازی بوی بدی را پخش می کنند.

انواعی از مطالب ناصحیح و غیر اتحاد کنندگی ،نوعی خودپرستی، تضاد سازی میان مردم، قهر و آشتی های بی معنا و در نهایت برهم زدن آرامش شوشی ها ،نارضایتی عمیقی را در مردم خصوصا قشر تحصیل کرده ایجاد می نمایند.از این بابت که نمی دانیم کدامین رسانه دارای مجوز است و مسئولین هم در این باره اقدامی نمی کنند لذا ما اصل را بر داشتن مجوز می گذاریم و معتقدیم که اگر این چنین نبود حتما مسئولین مانع انتشار آن می شدند.بنابراین این نارضایتی از مسئولین نیز هست.

در مورد بهترین رسانه های شوش هم که موضوع را باز کنیم و رسانه هایی را که دارای مجوز هستند در این قالب قرار دهیم ما در مجموع از عملکرد رشد دهندگی آن ها راضی نیستیم.رسانه های شوش باید گره گشای رشد و ترقی مردم باشند.باید اخباری را مطرح کنند که مردم را به فعالیت بیشتر تشویق نمایند.بیان واقعیات بد نیست اما اگر رسانه های شوش به دنبال حقیقت باشند بهترین عملکرد را خواهند داشت.رسانه های شوش از نظر نگرش تنها تماشا کننده هستند.دقیقا کاری را انجام می دهند که قبل از این انجام گرفته است.نه ابتکاری به خرج می دهند و نه خلاقیتی را معرفی می نمایند.بیان مشکلات که کار دشواری نیست.رسانه باید راه حل ها و رافع مشکلات و حتی مسائل شهر باشد.انتظار از بومی های شوش که دلسوختگان شهر خود هستند بیشتر از بیان واقعیات است.

رسانه های شوش باید از وابستگی های قوم و خویشی رهایی یابند.با هیچ احدی پیوند اخوت نداشته باشند.تشویق کننده ی مردم و اصلاح کننده ی فرهنگ های پوسیده باشند.در این رابطه ما چندان راضی نیستیم.فرهنگ های غلط گذشته هنوز اجرا می شوند.باورهای پدرانه ی کنار گذاشته شده ی تاریخ دوباره احیا می شوند و رسانه ها دست روی دست می گذارند و تنها به بیان اخبار می پردازند.

اتحاد میان مسئولین رسانه ها دیده نمی شود.بعضی از افراد تمام موارد را برای خود می خواهند.هفدهم مرداد را همگانی نمی کنند.انتخاباتی انجام می دهند که بیشتر از اینکه حقیقی باشد واقعی است.جایگاه رسانه ها مشخص نیست.گاه مسئولین شهر هم دچار اشتباه در شناخت می شوند.کدامین رسانه را باید مهم ترین نامید؟تشویق ها بیشتر از اینکه مشوق در تحولات باشد مشوق در ماندن هاست.هر ارگانی تنها خود را در رسانه می بیند و بر همان اساس قدردانی می نماید.

رسانه ملک پدر هیچکس نیست.وظیفه ی آن انتشار اخباری برای امید بخشی است.تعریف های نادرست به امید رضایت افراد کار عبث و بیهوده ای است.به نظر می رسد که رسانه ها در شوش نیازمند بازنگری عمیقی باشند.تخصصی نگریستن به قضیه و اینکه بدون مجوز نمی توان کار را درست انجام داد،شجاعت را افزون می کند.ما از وضعیت رسانه ها در نوع مدیریت ها و برخورد با مشکلات شوش رضایت نداریم.

در این مورد باید به نشر کتاب نیز اشاره نمود.گرچه در تعریف عامیانه کتاب رسانه نیست اما از نظر ما بهترین رسانه است.شوش گرفتار تنگ نظری های متعددی است.نویسندگان این شهر روز به روز کمتر می شوند و بیم آن می رود که در گذر زمان از بین روند.کسی یاری آن ها نیست.فرهنگ مترقی در شوش را با کتاب بهتر می توان ایجاد نمود.من که خود کار نویسندگی را از نزدیک دنبال می کنم هیچ کمکی از مسئولین دریافت نکرده ام.حتی در معرفی آثار هم بسیار کند کاری می کنند.شوش از این نظر در قهقراست.ما که راضی نیستیم و امیدواریم که با اصلاحات ذهنی این مهم به رضایت تبدیل شود.رسانه های شوش می توانند موثر تر از این باشند.