استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: موضوع کشاورزی در شوش دارای اهمیت بسیاری است.آب کافی،زمین مناسب و وسعت کشت ،آن را به قطبی برای تولیدات غذایی آماده نموده است.ما از این بابت راضی هستیم.تا چشم کار می کند زمین های صاف و مستعد کشاورزی موجودند.آب دو رودخانه ی کرخه و شاوور و استفاده از سد دز و نیز خاکی کرخه راه را برای پیشرفت و توسعه هموار می کند.تولیداتی که کشاورزان ایجاد می کنند نه تنها شهر شوش که سایر شهرهای ایران را پوشش می دهند و این مایه ی خوشحالی است.بسیاری از کشاورزان دارای وضعیت اقتصادی مناسبی هستند و بدین سان توانسته اند که معیشت خود را از سختی قبل از انقلاب به آسانی بعد از آن تبدیل نمایند.این رضایت باعث دلگرمی و توسعه ی فعالیت ها می شود.

وضعیت کشاورزی شوش به این موارد ختم نمی شود.ما از بابت های بسیاری ناراضی هستیم.درست است که توانستیم تولیداتی معین و گاه بیش از نیاز داشته باشیم اما این ماهیت نیز دارای اهمیت است.ما از بابت نگرش های سنتی به کشاورزی ناراضی هستیم.زمین های کشاورزی در دست کسانی است که معلومات علمی لازم را ندارند.میزان استفاده از سم های مورد نیاز به اندازه ای است که خطرات جانی فراوانی را به وجود آورده است.

کمبود متخصصین برای راهنمایی و یا عدم توجه ی عمدی کشاورزان به نکات باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی بسیاری شده است.رسوب انواع سموم کشاورزی در دو رودخانه ی کرخه و شاوور موضوع بسیار حساسی است.جهاد کشاورزی مملو از کارمندانی است که شب را در خانه ی خود خارج از شوش می گذرانند.آن ها بومی های شوش نیستند و لذا چندان علاقه ای به آن ندارند.

متخصصین شوشی در رشته های متعدد کشاورزی بسیار فراوانند اما از آن ها استفاده نمی شود.زمین های کشاورزی در دست کسانی است که گاه سالی یک بار نیز آن را نمی بینند.دادن اجاره به دیگران امری است که در شوش بیداد می کند.ما راضی به این وضعیت نیستیم.بسیاری از زمین داران دارای شغل های متفاوتی غیر از کشاورزی هستند.معلم، بازنشسته،روحانی،مغازه دار،کارمند،کارگر و امثال آن زمین ها را در اختیار دارند.آن ها باعث بیکاری مصنوعی در میان جوانان شوش شده اند.ما از این باب بسیار ناراضی هستم.

مورد دیگری که بر نارضایتی ما می افزاید نداشتن برنامه ی کشت است.گاه محصولی به بازار می آید که انبوهی آن باعث خرابی و زیان دهی می شود و زمانی نیز محصولی در بازار وجود نمی یابد.این بی برنامگی ناشی از دو مسئله است.یکی عدم اشراف مسئولین و دوم خودخواهی و منفعت طلبی های کشاورزان است.این نکته باید حل شود و سال هاست که همچنان ادامه دارد.

ما معتقدیم که کشاورز باید فردی باشد که کارش و درآمدش از این راه است.در این میان میزان زمین داری هم باید مشخص شود.فردی با هزاران هکتار و انسانی با دو هکتار چه معنایی دارد؟مگر زمین ملک انسان هاست؟ خداوند مالک اصلی زمین هاست و هیچکس نمی تواند خود را صاحب بداند.دولت اسلامی باید با توجه به نیاز افراد ،زمین در اختیار آن ها قرار دهد و از انباشت ثروت جلوگیری کند.

کشاورزی در شوش حاصل زحمت های فردی است.کسانی که واقعا کشاورزند چندان سودی عاید نمی گردند.گرچه افرادی نیز در این راه موفق شده اند و وضعیت خود را سروسامان داده اند.در کشاورزی شوش وضعیت مطالعات علمی هم کاملا ناامید کننده است.نه مرکز مطالعاتی وجود دارد و نه محلی برای انجام آزمایش های خاص برای رفع مشکلات احداث شده اند.

گاه مجوزهایی با نام هایی مانند کلینیک صادر شده که تنها نامی دارند و نشانی ثبت نموده اند.آن ها عملا بیکار مانده اند و معلومات چندانی برای توسعه به همراه ندارند.منفعت طلبی در کشاورزی شوش بیداد می کند.این مهم خصوصا در خدمات جانبی بسیار ناامید کننده است.هر کسی با هر معلومات و مدرکی مغازه ای با نام سم فروشی باز کرده است.کسی نیست که بپرسد ایا این نوع خدمات تخصصی نیستند.چه کسی چنین مجوزهایی را صادر کرده است؟ چرا مانع نمی شوند؟

ما از این بابت هم رضایت نداریم.وضعیت کشاورزی شوش تقریبا بی سر و سامان است و مردم با کوشش و خطا این کار را دنبال می کنند.داستان مراکز خدماتی کشاورزی خصوصا در روستاها که بسیار ناامید کننده است.مراکزی که حتی ساعات موظف را انجام نمی دهند.افرادی که در درون آن ها مشغولند از شهرهای اطراف وارد می شوند و لذا دیر بیا و زود برو را در کارنامه ی خود دارا هستند.

تصاویر اختصاصی ایران اُنا از کشاورزان شهرستان شوش در دهه 40