استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: خدمات عمومی در نمادهایی خاص معرفی می شوند.وجود این خدمات نشان دهده ی دو نکته ی مهم است.یکی اینکه مردم احساس نیاز می کنند و لذا هر اندازه که این خدمات موثرتر باشند رضایت نیز بیشتر خواهد بود و دوم اینکه مسئولین شهری برای نشان دادن حسن نیت خود با ایجاد آن زمینه ی فعالیت های بیشتر را مهیا می کنند.

در این میان توجه به رفرمیست و ظاهر گرایی نیز قابل بحث می باشد.بعضی خدمات را تنها شکلی از معرفی و رفع مسئولیت می دانند که این خطر در کنار سایر تاثیرات منفی ،جامعه را به پسگرایی رهنمود می نماید.در میان خدمات عمومی تاکسیرانی یا تاکسی داری دارای معنایی مشخص و تعریفی معین است.خدماتی که کارش رساندن مردم در مسیر ها و کوتاه کردن راه ها و سرعت بخشیدن به زمان هاست.تاثیر انواع تاکسی ها با نام های مختلف نشان دهنده ی روش های متفاوت خدمت رسانی به مردم است.

در شوش این موضوع دارای جنبه های متفاوتی است.رضایت از وفور آن در شهر و وجود انواعی از تاکسی ها در مسیر خصوصا پر رفت و آمد قابل بررسی است.شناخت مردم از یکدیگر و داشتن روح بومی گرایی در میان تاکسی رانان و اینکه مسائل اخلاقی با توجه به بافت فرهنگی شهر اکثرا رعایت می شوند جنبه ی دیگری از رضایتمندی است.

عدم گزارش ار بد رفتارهای های وسیع و اینکه مسئولیتی در قبال این رفتارها وجود دارد و تعاونی های تاکسیرانی زمینه ی خدمات رسانی به رانندگان را نیز برعهده دارند را باید رضایتمندی تلقی نمود.همکاری راهنمایی و رانندگی با تعاونی تاکسیرانان جنبه ی دیگری از رضایتمندی است که نشان دهنده ی یکپارچگی و همدلی است.

در شوش همه ی نکات تاکسیرانی راضی کننده نیستند.موارد بسیاری در شوش موجودند که نارضایتی وسیعی را ایجاد نموده اند.از مهم ترین آن ها عدم اشتغال تاکسیرانان واقعی در این منصب است.درست است که کسانی تنها راننده ی تاکسی هستند و با بیمه شدن به مرز بازنشستگی نردیک شده اند اما افراد دیگری که نباید در این منصب باشند آزادانه بر تاکسی های خود مالکند و کسی آن ها را زیر سئوال نمی برد.آیا این تعداد موثر بر بیکاری جوانان نیستند؟

انواع پیرمردانی که حتی توان نشستن را ندارند بر تاکسی های کهنه و فرسوده سوار می شوند و در بعضی از گزارشات حتی ناتوانی در دید آن ها حادثه ساز شده است.نارضایتی از افرادی که دارای شغل های دیگری هستند و تاکسی داری را تنها تفریح می دانند بر پیکره ی شهر ضربات فراوانی وارد می کنند.قانون در این رابطه عاجز است.

مورد دیگری از نارضایتی مردم به نامشخص بودن رانندگان است.در هر شهر توسعه یافته ای از راننده ی تاکسی تعریفی معین ارائه می دهند.در شوش هیچ تعریفی موجود نیست.نوع لباس همراه با کارت شناسایی و شماره داشتن همانند تاکسی بسیار لازم و ضروری است.راننده ی تاکسی باید مشخص باشد.

ایجاد تاکسی مخصوص خانم ها در مسیرهایی امن هم از جمله مواردی است که می تواند رضایت را افزایش دهد.عدم وجود تاکسی در بعضی از زمان ها که خود باعث سو استفاده ی بعضی از تاکسیرانان برای دربست گرفتن و تحمیل کرایه های بیشتر می شود نیز گزارش شده است.

از دیگر موارد نارضایتی می توان به گردش پول اشاره داشت.اسکناس رد و بدل کردن در شوش کار شایسته ای نیست.به نظر می رسد که تبدیل آن به انواعی از بلیط های خاص مشکل گشا باشد.این کار دارای دو نوع منفعت است.اول اینکه بحث در مورد میزان کرایه را به کنار می گذارد و دوم اینکه تاکسی های غیر فعال را معین می کند.

با این کار مسئولین می توانند تاکسی های اسمی را شناسایی و خلع امتیاز کنند.میزان رضایت از تاکسیرانی در شوش بسیار کمتر از نارضایتی است.اینکه تاکسی روزی کولر خود را در گرما به کار اندازد برای شوشی ها به معجزه تبدیل شده است.

شاید مهم ترین نکته ای که تمام مردم از آن راضی هستند اطمینان داشتن از تاکسی ها برای حفظ اموال است.تا به امروز حتی یک مورد از جا ماندن وسیله در تاکسی به سرقت نرفته است.تاکسیرانان افرادی مطمئن و مقید به امور حلال و حرام هستند.رضایتمندی در نظام تاکسی رانی را می توان با تصمیم گیری های معین افزایش داد.

باید در این ارتباط دو شغله ها مشخص شوند.مالکینی که کارمندان دولت هستند و بدین شکل با نفوذ خود از انواعی از جریمه ها جلوگیری می کنند نیز لازم و ضروری است.تاکسی هایی که در مواقع خاص و زمان های معین که از خدمات خبری نیست و مردم را با انواع اجحافات آزار می دهند،شناسایی نمود.تاکسی باید در دست کسانی باشد که فاقد شغل و درآمدند.این مهم برای حل چندان مشکلی ندارد.همتی می خواهد و فراموش کردن منافع لازم به نظر می رسد.اگر مالکین واقعی همان زحمت کشان باشند یکی از راه های اشتغال زایی نیز جواب می دهد.

تصاویر اختصاصی ایران اُنا از اولین تاکسیران تاریخ شوش و قدیمی ترین وسیله ی حمل و نقل شوش در دهه 40