استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: موضوع حمل و نقل در شوش به صورت مسئله ای خاص قابل بررسی است.رضایت از آن یا عدم چنین وضعیتی بیشتر از انکه جنبه ی مردمی داشته باشد دارای ضمیمه ی علمی است.حمل و نقل و جابه جایی های غیر انسانی در این جایگاه قرار می گیرد.حمل بار یا اسباب و اثاثیه و نیز انواعی از وسایل خانگی و مصالح همراه با بعد زمان و مکان برای ما قابلیت برسی را دارا هستند.

شوش در این زمینه خصوصا در رابطه ی با ماشین های سنگین یا به اصطلاح کامیون ها وضعیتی غیر علمی دارد.این مهم حتی از نظر وضعیت اجتماعی نیز دارای نقصان است و قوانین و جریان آن  نامعین و نامشخص هستند.مردم در گرفتاری با مسائل حمل و نقل تنها به گریز از اثرات اکتفا می کنند.حمل و نقل با توجه به تعریفی که از آن می شود باید در جامعه ی شهری جایگاه ویژه ای برای مردم داشته باشد و مردم نیز از همین زاویه بدان بنگرند.

اطراف میدان های شهر شوش انواعی از نیسان ها یا وانت بار ها متوقف هستند.چنین وضعیتی ظاهر شهر را نیز بد شکلی منعکس می کند.وانت هایی که عموما کثیف و غیر بهداشتی می باشند.فرد یا افرادی در درون آن ها منتظر مسافرینی می مانند و نرخ های توافقی را به اجرا می گذارند.جای دادن وسایل هم که دارای داستان هایی است.

در زمان نبود مامور راهنمایی و رانندگی یعنی ظهر و گرما انواع آهن ها بر وانت بار ها حمل می شوند و صدای کشیدن آن ها بر روی آسفالت ضمن ایجاد ترس در مردم جاده را نیز تخریب می کنند.ظاهرا جاهلیت در این میان حرف اول را می زند.کار بار چیدن را هم صاحب بار باید انجام دهد.

گاه میان وانت بارها و مغازه داران نوعی معامله صورت می گیرد تا فروش خود را به آن ها بسپارند.در این میان پارک طولانی وانت ها در خیابان ها باعث مشکل ترافیکی می شود و حتی در هنگام برگشت اگر وسیله ای به جای آن ها توقف کرده باشد از او می خواهند تا رفع مزاحمت کند.آن ها خود را مالک خیابان هم می دانند.ما از این بابت بسیار ناراضی هستیم.

نبود مکانی خاص برای خدمات از اصلی ترین نیازها برای رفع مشکل است.باید در این رابطه توقف وانت ها در سطح شهر به منظور حمل بار ممنوع باشد .می توان اتحادیه ایجاد کرد و این اتحادیه می تواند با تجمیع وانت ها و البته با قوانین و ضوابط به طوری که باعث ایجاد اشتغال هم شود،نظم دهی و مسئولیت پذیری را ایجاد نماید.

از وانت ها که بگذریم کامیون های بزرگ در شوش هم دردسر ساز شده اند.صدای ناهنجار آن ها در خیابان ها و مناطق مسکونی خصوصا در هنگام صبح زود باعث تغییر مکان بعضی از همسایه ها شده است.اصولا در هیچ شهری کامیون ها حق ورود به شهر را ندارند.آن ها باید در خارج از شهر و در توقف گاه ها باشند.

تخریب آسفالت در شوش امری طبیعی شده است.در مواردی مردم با تذکر دادن به صاحبان این نوع کامیون ها با عکس العمل نابهنجارانه مواجهه شده اند.مردم بسیار دلخور و ناراضی هستند.خیابان مقابل خانه آن ها تخریب شده و در زمستان آب جمع می شود.کامیون دار به هیچ عنوان خود را مسئول نمی داند.

شستشوی کامیون های عظیم با استفاده از آب آشامیدنی باعث افت فشار در لوله کشی خانه های همسایه ها گردیده است.وقتی اعتراض می شود می گویند پولش را می دهیم.باید استفاده کنیم.شاید نقص قوانین علت اصلی باشد.شهرداری حداقل برای حفظ آسفالت خود اقدام کند.سازمان آب برای جلوگیری از افت فشار فعالیت نماید.راهنمایی و رانندگی برای عدم ایجاد ترافیک تذکر دهد.

مردمی که عادت به سر و صدا کرده اند یا از فقر و نداری مجبور به ماندن می شوند کاری را انجام نمی دهند اما اکثر همسایه ها با دیدن چنین وضعی خانه های خود را می فروشند و به مکان های دیگری می روند.این مهم وقتی شدت می یابد که کامیون ها حامل خاک و مصالح پسماند باشند.مردم در مجموع دولت را خطاب قرار می دهند و چاره جویی می نمایند.میزان رضایت مردم از کامیونت های شهری پایین است.

عملکرد تخلیه ها نیز برای مردم نوعی عادت شده است.در مسیرهایی که بعضی کشاورزی هستند انواعی از نخاله ها ریخته می شوند که انسان را به تفکر وادار می کنند.شاید نادانی عاملی مهم باشد.کدامین ارگان شوش مسئولیت سازماندهی به حمل و نقل را دارد؟ مردم این را نمی دانند.حرکت در سطح شهر و پرسش از مردم نشان دهنده ی عدم اگاهی است.

تصاویر اختصاصی ایران اُنا از حمل و نقل قدیم شوش دهه 30 و 40