استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: انسان موجودی انتخابگر است.می کوشد تا بهترین ها را داشته باشد. زمان و وضعیت بر این انتخاب تاثیر گذار است بنابراین نوع انتخابات در میان انسان ها نیز متفاوت می گردد.آدمی از این نظر که با انواعی از امکانات روبروست ناچار است تا دست به گزینش زند و البته که این امر در دنیای اجتماعی، طبیعی و قابل قبول است.ملاک تاثیر گذار و روح و روان فرد بر نوع گزینش نیز موثر خواهد بود.این نوع نگرش نسبت به انسان تنها نشان دهنده ی واقعیت آدمی است.

به زبان ساده اگر فردی بد یا خوب انتخاب می کند، مسئولتش بر عهده ی خودش است و خود باید جوابگو باشد اما در دنیای تصورات حقیقی از انسان این چنین برداشتی نادرست و در موارد بسیاری ضد بشریت است.ما بنا را بر واقعیات قرار نمی دهیم بلکه در گزینش به هر شکلی که باشد حقیقت وجودی آدم را مد نظر قرار می دهیم که در چنین وضعیتی هر گزینشی نمی تواند صواب باشد.

اگر گزینش را نوعی رفتار در نظر گیریم که حقیقتا هم همین است بنابراین باید در قالب رفتار شناسی نیز جایگزین شود.انسان از این نظر که عامل انتخاب است باید رفتاری متوازن با انواع کردارها داشته باشد.او موجودی است که متفکر است و مسائل را قبل از رفتار درک می کند.او قادر نیست تا بر حسب اتفاق و آزمایش و خطا اقدام نماید بلکه باید روشی را در پیش گیرد که با ذات درونی او هماهنگ باشد.

پس اساس مشخص می شود و نوع بشر نمی تواند بدون مراجعه به درون و صرفا با احساسات کاذب و فریب دهنده دست به گزینش زند.گزینش برای نوع بشر نوعی آزمایش راستی آزمایی انسانیت است و این به عنوان حقیقتی قابل قبول مطرح می باشد.گزینش در شکل هایی که نتواند حقیقت آدمی را منعکس نماید تنها نام انتخاب را یدک می کشد و بنیانی و اساسی نیست.

درست است که گزینش دارای دایره ی بسیار وسیعی است اما در محدوده ی نیازها قرار می گیرد.وسعت دایره به معنای نامحدود بودن نیست.انواعی از غذاها گرچه فراوانند اما باز هم محدود و معین می باشند.آدمی در این زمینه محدود به انتخاب است.در کنار این محدودیت خروج از انسانیت نیز او را محصور می کند.

او قادر نیست تا بدون ورود به درون و توانایی های انسانی خود عملی انجام دهد.خوردن همه ی غذاها کار درستی نیست.همانگونه که شکم محدوده ای در پذیرش دارد انسانیت نیز همین عمل را انجام می دهد.مضر بودن و زیان داشتن برای جسم و روان تنها ابتدایی ترین محدوده است در حالی که موادی که بتواند ذات آدمی را از مسیر خارج کند نیز نمی تواند مورد انتخاب باشد.گزینش انسانی به معنای عملی است که با معیار انسانیت و بر اساس آدمیت انجام می گیرد و نمی تواند از ان خارج گردد.

گزینش انسانی با تمام ویژگی هایی که دارد وسعتی به اندازه ی تمام موجودیت انسانی را داراست.منظور از این عبارت آن است که هر نوع گزینشی صرف نظر از اینکه وابسته به چگونه گرایش یا جنسی باشد می بایست تنها با ترازوی آدمیت سنجیده شود.

انتخاب میزان دقیقا همان چیزی است که ما گزینش انسانی می نامیم.روشی برای درست اندیشی و گزینشی دقیق با توجه به ویژگی های انسانی و گریز از خصلت های حیوانی است.این مورد نه تنها در لباس و غذا بلکه در تک تک رفتارها نیز معین می شود.ما نمی توانیم به عنوان انسان ،گزینشی را موفق بدانیم که با ذات ما در تضاد و حتی تناقض باشد.

گزینش انسانی رفتاری سنجیده و متوازن است که هدف عمده ی آن حفظ ماهیت انسانی و انتقال درستی کار به دیگران است.همه در این رابطه مسئول هستند و کسی نمی تواند خود را فارغ از مسئولیت بداند.

این واقعیت که آدمی به طور مستمر در حال گزینش است دارای خطرات خاص نیز هست.در طول حیات باید گزینش فرزند داری را داشته باشد.لباس را انتخاب کند، شغل را برگزیند.جامعه را مورد نظر قرار دهد.رفتارهایی را گزینش کند و در نهایت به طور مرتب با دیگران در گزینش ها رابطه داشته باشد.

خطر زمانی است که حس برتری جویی که نوعی خصلت حیوانی است مداخله گر شود و آدمی را به سمت گزینش هایی سوق دهد که انسانی نیستند.از بین بردن دیگران برای به دست آوردن بهترین ها از جمله ی این نوع رفتارهاست.گزینشی که با از بین بردن همنوع به دست آید نمی تواند منعکس کننده ی آدمیت او باشد.

نوع دوستی و ساختن جامعه ای انسانی ایجاب می کند تا دیگران نیز گزینش انسانی داتشه باشند.اینکه در یک مورد خواسته ی ما برآورده نمی شود و محدودیت های گزینشی به دلیل تعداد کم وجود دارد نباید باعث خروج از جاده ی انسانیت شود.گاه این انسانیت چنان رشد یافته است که قلیل بودن امکانات باعث برتری دیگران بر خود می شود و این یعنی ترجیح دادن نوع بر خود که بالاتر ین زمینه ی رشد در فرد است.گزینش انسانی در تمام مراحل زندگی انسان لازم و ضروری است.