استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: نگاه به ورزش شوش از دو نظر دارای اهمیت است.اول از نگاه تفریح سالم و اینکه افرادی برای گذراندن اوقات فراغت خود از این مسیر حرکت می کنند و دوم از دیدگاه قهرمانی و به بار نشاندن استعدادهای فردی و جمعی است.گرچه راه سومی نیز برای کشاندن به ورزش در میان مردم قابل تصور است و آن گریز از بیماری ها و حفظ سلامتی است اما دیدگاه ما کلی است و شامل انواعی از رضایت ها و نارضایتی هاست.

بدیهی است که در این میان پرداختن به تاریخ ورزش شوش و بررسی آن در گذشته های دور و نزدیک تا به امروز یاوری در شناخت بیشتر خواهد بود.ورزش در این جایگاه هم شامل قهرمانی و هم پهلوانی است.ورزش شوش در مقایسه  با سایر فعالیت ها دارای تاثیرات فراوان و تعیین کننده ی بسیاری از رفتارهای اجتماعی بوده و خواهد بود.

از بابت تفریح بدون شک گذشته ی ورزش شوش بسیار بهتر از امروز بود.مردم در هر زمانی که می خواستند بدون پرداخت هزینه ای به ورزش کردن می پرداختند و اگر امکانات ناقص بود از عمد و غرض نبود و افرادی خاص این مشکل را حل می کردند.اداره ای به نام تربیت بدنی تمام کوشش های خود را برای مجانی کردن ورزش انجام می داد.رضایت مردم از وضعیت علی رغم کمبودها مشهود بود.

امروز این مسئله که هزینه های ورزشی را باید افراد بدهند بسیار ناراضی کننده و گاه منحرف سازنده است.جوانی که پول توجیبی خود را از والدین تامین می کند چگونه می تواند سالم بماند و ورزش هزینه دار را نیز انجام دهد؟درآمدزایی امروز عادتی بد برای مسئولین ورزش شده و دولت مقصر ترین در این رابطه است.انواعی از هزینه های وروردی حتی برای مسابقات رسمی که در کارنامه ی فعالیت ها قرار می گیرد نیز از طریق دولت ابلاغ می گردد.

شوش امروز از نظر تحمیل هزینه ها ،نارضایتی ایجاد نموده است.مسابقات آن شور و هیجان سابق را ندارند زیرا به محض قهرمان شدن تازه اول مشکلات است.پرداخت ورودی برای شرکت در مسابقات ظلمی غیر قابل جبران است.دلسردی امروز جوانان و پیشکسوتان ناشی از همین رفتار نادرست مسئولین است.

دیگر از زمین های خاکی و مملو از ورزشکاران جوان خبری نیست.باشگا ه ها خصوصی شده اند.رقابت های چپاولگری از مردم همچنان با تدوین قوانین ادامه می یابد.انحراف جوانان و پناه بردن به تفریحات مضر مانند قلیان از همین نقطه شروع می شود.مسئولین هم به جای پرداختن به اصول ،فروع را محکم چسبیده اند.قلیان ها را جمع می کنند در حالی که جایگزینی ایجاد نمی نمایند.در قدیم اگر استخری نبود اما آب رودخانه ی شاوور به اندازه ای زلال بود که وقت مردم را برای آب تنی پر می کرد اما امروز همه چیز خراب شده است.ورزش در این رابطه نارضایتی عمیقی ایجاد کرده است.

رضایت از عملکرد فرزندان شوش برای نشان دادن استعدادهای خویش موضوعی قابل قبول است.در فوتبال، تکواندو، کشتی و سایر رشته ها مردم از فعالیت های قهرمانی راضی می باشند.هر مسابقه ای که در آن نام شوش ثبت شود افتخاری برای مردم شوش است.برگزاری مسابقات استانی و حتی کشوری در شوش بابی رضایت کننده باز کرده است.

مسابقات کشتی ساحلی، پهلوانی در محوطه ی باستانی،قهرمانی شوش در فوتبال استان و راه یابی به دسته سه کشور نشان دهنده ی وجود مدیرانی کارآمد در سطح شوش است که مردم با رضایت از عملکرد آن ها نوعی همبستگی را اعلام می دارند.در این زمینه بعضی از ارگان ها از جمله شهرداری در پیشبرد امر ورزش در حد توانایی خود همکاری می نماید و این جنبه راضی کننده است.

کمبود مکان های ورزشی، عدم استفاده از ذوق و استعدادهای فردی برای استفاده ی بیشتر از امکانات قلیل موردی است که در شوش نارضایتی ایجاد می کند.نبود برنامه های صبحگاهی در پارک ها که صورتی منظم و مدون شده داشته باشند کار را به نارضایتی هدایت نموده است.وجود ابزار ورزشی در پارک ها کار خوب و قابل تحسین شهرداری خصوصا شخص شهردار است که خود زمانی ورزشکار بود و امروز نیز علاقه مند به این امر است.

رضایت از این تلاش ها موجود است اما ورزش شوش ظرفیتی بسیار والاتر از این دارد.تاکید به ورزش تنها در حرف قابل رضایت است اما در عمل تغییر چندانی در کاهش هزینه ها ندارد.ورزشگاه شوش تنها مکانی بود که مردم در آن برای تماشای فوتبال جمع می شدند و ذوق و شوق  داشتند اما ورود به این استادیوم برای ورزشکاران هم سخت شده است.

کرایه ی زمین به دو بخش زمین دو و یک دارای قیمت های مختلف است و حتی گفته می شود که زمان هم تاثیر فراوانی بر قیمت گذاری دارد.ما این مورد را بسیار ظالمانه در حق مردم شوش می دانیم و از نارضایتی هم فرا تر می رویم.فرزندان شوش به انحراف کشانده نشوند و اگر شدند در حداقل ترسیم، ورزش و مسئولین آن از وزارت گرفته تا استان مسئول آن هستند.ورزش شوش در مجموع دلسرد کننده و ناامید سازنده است.

نه از سمینارهای علمی خبری است و نه همایش های ورزشی در شوش سر و صدایی دارند.قدردانی از گذشتگان و پیشکسوتان همراه با قهرمانان بسیار مبهم و غیر قابل اجرا شده است.برای دلخوش کردن مردم همایشی با نام پیاده روی خانوادگی گذاشتند که آن هم زیر سئوال است.

معلوم نیست که واقعا برندگان جوایز در پیاده روی شرکت کنند.مردم تنها اقتصاد پیاده روی را می بینند و به دنبال جایزه هستند.روز به روز وضعیت ورزش شوش بدتر می شود.ما از این وضعیت بسیار ناراضی هستیم و منتظر سقوط تدریجی جایگاه ورزش می باشیم.

برای علاج درد جلساتی به نام شورای ورزش گذاشته اند که بسیار ناامید کننده است.چند دلیل برای آن موجود است.اولا کسانی دعوت می شوند که علم راهگشایی را ندارند.دعوت از هیئت ها معنای ندارد.معلوم است که آن ها یا از عملکرد خود دفاع می کنند یا ناله سرمی دهند که بودجه نداریم.

نگاهی به افراد دعوت شده در جلسات قبل تایید نظر ماست.این نارضایتی عمیق است.دوم اینکه کدامین راه حل در این شورا مطرح شده است؟چه خروجی موثری ایجاد شده است.چرا نگاه به ورزش تا این اندازه ضعیف است؟چرا کار را به کاردانان دلسوز نمی دهند؟کجایند پیشکسوتان موثر در ساخت گذشته ی ورزش شوش؟کدامین برنامه ی ورزشی را مسئولین از نزدیک تماشا کرده اند؟چرا بسیاری از تیم های ورزشی در سطح کشور با نام شهرداری است اما در شوش هیچ خبری نیست.شورای شهر چه می کند؟

چرا جز یک کتاب که بنده در مورد ورزش شوش نوشته ام کسی دست به قلم نمی برد؟نارضایتی از وضعیت ورزش شوش فراوان و متعددند.اگر وضع به همین منوال باشد سقوط بیشتری در ورزش را شاهد خواهیم بود.کسی نگوید که پیشکسوتان برنامه نمی دهند.ما هم برنامه دادیم و هم چگونگی را تشریح نمودیم اما مسئول ورزش شوش انجام نمی دهد.ما از وضع ورزش در شوش رضایت نداریم و البته برای رفع آن هم آمادگی کامل داریم.چندین بار هم به بالاترین مقام در شورای ورزش نظر خود را ارائه نمودیم.

تصاویر اختصاصی ایران اُنا از ورزش شوش در دهه 40