ایران اُنا - استاد جعفر دیناروند: در جریان فعالیت های انقلابی در شوش علاوه بر اعتقادات در نوع عملکردها هم اختلافاتی وجود داشت. بعضی شدت عمل را خواستار بودند و تعدادی نیز در خفا کارهایی انجام می دادند.

جالب اینجاست که عمده ی فعالیت ها را بچه مذهبی های بی گرایش انجام می دادند که به نوعی با شهید دانش در ارتباط بودند.

شاید پرداختن به همه ی آن ها امکان پذیر نباشد و تنها چند مورد اشاره می شود. ما در آن زمان تمرکز را بر پخش اعلامیه ها، آوردن نوارهای سخنرانی امام(ر)، تصاویر ایشان گذاشته بودیم اما فعالیت های جدیدی هم روی داد که در فرصت هایی مطرح می شوند از جمله تامین مالی برای خرید اسلحه و حمله به پاسگاه، حمله به نمادهای رژیم، بمب گذاری و هدف قرار دادن نیروهای ژاندارمی. هر یک به صورت جداگانه و توسط افراد خاصی پیشنهاد می شدند.

مهم ترین آن ها حرکت انقلابی برادران تویسرکانی بود. چهار برادر بودند که یکی چاپخانه داشت. دو نفر نجاری می کردند که مجید از اولین اسرای شوش در دفاع مقدس بود و نفر چهارم که بعدا به استخدام آموزش و پرورش درآمد و اینک بازنشسته است.

من همه آن ها را دیدم. آن شب تصمیم گرفتند تا نماد جشن های شاهنشاهی را که در میدان یا زهرا نصب بود مورد حمله قرار دهند. نماد بر روی میله ای بلند نصب شده بود و می بایست بریده شود.

با اره ای کوچک شروع به برش کردند. فضا امنیتی و شب تاریک همراه با میله ای قوی قابل توصیف نیست. تا صبح با ترس و لرز آن را بریدند و در رودخانه ی شاوور انداختند. کاری سخت و طاقت فرسا بود.

صبح این حرکت در شهر تاثیر گذار شد اما هیچکس نمی دانست که کار بچه های شوش است. حواس ها تنها به دزفول بود. حتی ژاندارمری هم چنین تصوری داشت. در آن زمان زیبایی شوش به همین میدان و باغ موزه وابسته بود.

از آن زمان سال ها می گذرد. آزاده به کشور بازگشت. دیگری بازنشسته شد و بیمار است. برادر دیگر مشغول کارگاه نجاری است و بزرگ تری هم در بازار می باشد. کسی سراغی از آن ها نمی گیرد.

شوش با گمنامی زنده است.