ایران اُنا - استاد جعفر دیناروند: فضای بهمن و انقلاب خاطره ها را زنده می کند.

سال ها از آن زمان می گذرد. شوش کوچک آن زمان بعد از شهرهایی مانند اهواز و دزفول تظاهرات کرد.

فضای قبل از اولین تظاهرات تحت تاثیر سحنرانی های آقای دانش و گردنکشی اویسی و سجادی بود.

آنچه من بیان می کنم دیدنی هایم است لذا آنچه مطمئنم ارائه می کنم. هنوز پاسگاه منتقل نشده بود.

آقای دانش در شب محرم در حسینیه اعظم در حال سخنرانی بود که خبر دادند ژاندارم ها آمده اند. سخنرانی قطع نشد و ایشان تا پایان ادامه دادند.

من شاهد حادثه بودم. ژاندارمی درب حسینیه گفت که رئیس در خیابان فرعی نزدیک حمام قدیمی منتظر شماست. با حرکت آقای دانش مردم با او حرکت کردند اما تهدید ژاندارم باعث توقف آقای دانش شد و رو به مردم کرد و گفت آنها با من کار دارند. شما همین جا باشید.

همه متفرق شدند. من از کنار آقای دانش تکان نخوردم. اسدالله اسدزاده هم آمد.

نمی دانم چرا به ما حرفی نزدند. به داخل خیابان که رسیدیم. فردی که نمی شناختمش اما درجه دار بود گفت"سید برای ما دردسر درست می کنی. از این حرف ها نزن. روزضه ات را بخوان و برو.

آقای دانش بدون واهمه گفت مگر شما سخنان من را شنیدید؟ جوابی نداشت. فقط گفت شما نباید در حسینیه سخنرانی کنید. اگر شب دیگر ببایید با شما برخورد می کنم. جمعیت دور بودند اما وجودشان تاثیر گذار بود.

من به اتفاق آقای دانش و اسدزاده به سمت منزل آقای دانش که پشت مسجد بود رفتیم اما نگران ایشان بودیم.

فردای آن روز سراغ آقای دانش را گرفتیم که خوشبختانه سالم بودند. مانورهای دو ژاندارم و نیز تهدیدها تا زمان انتقال پاسگاه به محل فعلی حسین آباد موثر بود.

خبر رسید که پاسگاه منتقل شده است. رئیس پاسگاه ستوان جوانی که سید هم بود اداره ی آن را برعهده داشت. نامش اقراری بود.

من چندین بار آن را دیدم اما حقیقتا و تا فتح پاسگاه که به همراه آقای دانش و مهندس فیلی حضور داشتم نکته ای منفی مشاهده نکردم.

زمینه ی اولین تظاهرات در تاریخ انقلاب شوش مهیا گشت اما چطور و چه کسانی موثر بودند؟ این را باید با دقت بررسی کرد.

من آن روز حضور داشتم و افرادی را که دیدم به خاطر دارم. البته این بدان معنا نیست که کامل افراد را می شناختم.

در ادامه آن روز را آنطور که دیدم تعریف می کنم. شاید هم بعضی بودند و من ندیدم.