هم بلندگو به کار می رفت و هم نوشته هایی موجود بود.

اخبار ساعت دو بیانگر تغییر وضعیت به نفع انقلابیون در مرکز بود. بعد از اخبار آقای دانش تصمیم به خلع سلاخ پاسگاه گرفتند. اطراف آن خالی و زمین های کشاورزی جوی مانند بودند. تازه برداشت شده بود.

مردم به سمت پاسگاه رفتند اما متوجه شدیم که بالای آن ژاندارم ها موضع گرفتند. مردم با کمی فاصله فقط نظاره گر بودند. من در کنار آقای دانش بودم. او به اتفاق آقای مهندس فیلی بود.

تمام صحبت های آن ها را شنیدم.

آقای اقراری فرمانده پاسگاه در حالی که کلت بر کمر بسته بود آمد.

آقای دانش گفت که ارتش بی طرف است. شما هم تسلیم شوید. اسلحه ها را تحویل دهید.

اقراری گفت باید از دزفول اجازه بگیرم. اجازه بدهید بیسیم بزنم. بعد از حدود ده دقیقه آمد و گفت درست است. آقای دانش گفت پس معطل چی هستید؟

مهندس فیلی هم از او خواست که اسلحه ها را تحویل دهد. او بار دیگر به پاسگاه رفت و از آقای دانش و فیلی خواست با او باشند.

بعدا متوجه شدم که منظور او این بود که نشان دهد اسلحه ها در مکان محفوظی هستند. دوباره بیرون آمدند. من در سمت چپ آقای دانش بودم و صورت او به سمت شمال بود.

مهندس فیلی هم کنار آقای دانش بودند و آقای اقراری هم رو به آقای دانش بود. صحبت ادامه داشت و او کلید انبار اسلحه را به آقای دانش داد.

ایشان کلید را که گرفتند گفتند پس خیالمان راحت باشد.

در مدتی که ساید سی ثانیه نبود فردی پشت سر من فریاد زد آقای دانش درب انبار چوبی است (یعنی شکسته می شود و در واقع می خواست بگوید که یک فریب است).

در این موقع اقراری متوجه ی فردی پشت سرم شد و تا خواست دست به اسلحه ببرد.کلت شلیک شد و درست سمت راست سر اقراری اصابت کرد.

همه چیز به هم ریخت. خون با فشار خارج می شد و من حتی فرصت نگاه کردن پشت سر را نداشتم. نمی دانم چه کسی شلیک کرد.

مردم با سر و صدا وارد پاسگاه شدند. من هم با کمی مکث و در عین حالی که متاثر مرگ بودم وارد پاسگاه شدم. اسلحه ها خارج شدند. بعضی به مقصد یعنی منزل آقای دانش رسیدند و تعدادی هرگز نرسیدند.

بعضی  لحاف تشک ها را بردند و پاسگاه را به آتش کشیدند.

یک ماشین بنز راهنمایی اندیمشک در حالی که در صندلی عقبش پول و اسکناس بود آنجا پارک کرده بود. کسی دست نزد. پلیس ها هم که ترسیده بودند مورد آزار قرار نگرفتند.

سجادی همراه خانواده اش دستگیر شد اما اویسی با همکاری یکی از دوستانش گریخت.

مرکز انقلاب به منزل آقای دانش منقل گردید. اسیران را به آنجا منتقل کردند. چند نفر هم کمک کردند و جنازه ی اقراری را به بیمارستان انتقال دادند.

شوش به دست مردم افتاد...