استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: هر شهری دارای نمادی برای معرفی است.دروازه قرآن شیراز معرف خوبی برای آن است.در اهواز پل قدیمی موید این شهر و معرف آن برای سایر افراد است.مجسمه ی آزادی، برج ایفل، میدان آزادی و انواع نمادهایی که هر یک نشان دهنده ی ماهیتی است که معرف کنندگان دارند.تایید این نمادها و تلاش برای توسعه ی آن برای شناخت بیشتر امری قابل قبول است.

بدیهی است که در انتخاب نمادها ضمن توجه به اصول ،شناخت اساسی نیز موثر خواهد بود.شوش با تاریخ طولانی خود کدامین نمادها را برای معرفی داراست؟ نمادی که اگر اساس نباشد حتما مهم و ضروری خواهد بود.نمادی که شوش را به عنوان مذهبی، حماسی، شیعی یا تاریخی معرفی نماید.شکی نیست که در انتخاب نمادها باید تفکرات را روی هم ریخت و گزینش نمود.برای شوش تنوع نمادها کار را با مشکل روبرو می کند.

تاثیر نمادها برای معرفی در بعضی از کشورها به حدی است که اقدام به ساختن می نمایند.انواع تندیس هایی که برای مراجعه کنندگان کافی به نظر می رسند.شاید نمادهایی مانند تنوع البسه برای بعضی کافی باشد.ما در شوش از بابت پرداختن به این مهم ناراضی هستیم.هنوز این امر صوررت نگرفته است.آیا گنبد دانیال(ع)نماد مناسبی است؟کاخ آپادانا چطور؟آیا می توان قلعه ی شوش را نماد در نظر گرفت؟ مقبره ی دعبل خزائی چه جایگاهی دارد؟رودخانه ی شاوور با قدمتش، کرخه با تاثیرش، بیشه زارها با وجودشان، یادمان  فتح المبین با درخشش و در نهایت تنوعی از انواع زیارتگاه ها، نیشکر، شکل روستا نشینی و در نهایت انبوهی از نمادهایی که می توانند معرف خوبی برای شوش باشند در چه وضعیتی قرار دارند؟

ما کم کاری را در این رابطه می یابیم.باید برای معرفی شوش در سطوح مختلف از سریع ترین نماد استفاده نمود.کم کاری هایی که برای انتقال انواع نمادهای شوش بر روی لباس های مردم و معرفی آن به گردشگران و احتمال زیاد خریدن آن ها برای شهری که نیازهای درآمدی دارد بسیار مهم خواهد بود.کم کاری یا بی توجهی در این زمینه بسیار فراوان است.انواع تصاویر قدیمی از حرم حضرت دانیال می توانند نمادی درآمد زا باشند.

ما پوستر سازی را در نمادهای شوش بی رنگ یافتیم.تصاویر شوش قدیم، ساختمان شهرداری، اولین درمانگاه، مردم شوش قدیم با لباس های خاص، تصاویر شبیه شوش و نماد سازی از قدیمی ترین تعزیه ی حسینی همه و همه نشان دهنده ی توانایی هاست که مسئولین و فعالان فرهنگی آن را به کنار زده اند.

شاورر قدیم و جایگاه آن در شوش، کارگران و کاوشگران در حال کار، ساخت کارخانه ی نیشکر هفت تپه، فعالیت های کشاورزی، تصاویر اولیه ی شوش به چهار شکل، کپر نشینی،چادر نشینی، روستا نشینی و بخش نشینی همه می توانند نمادهایی برای جلب نظر مردم و گردشگران خصوصا در فصل بهار و نوروز باشند.

چرا این همه استعدادها فراموش می شوند؟ما که راضی نیستیم.باید کار کرد و مردم را در جریان امورات قرار داد.شوش جنگ زده و تخریب شده،جنازه ی شهیدان پاک و خدایی ، خیابان های خلوت نشان دهنده ی مظلومیت شوش در طول جنگ بوده است که می تواند انعکاسی از خواسته های مردم برای جلب توجه ی مسئولین و اختصاص بودجه برای پیشرفت شهر باشند.

شوش مملو از نمادهاست.شهری نیست که بتوان برای آن نمادی کاذب ساخت.بی توجهی به این مهم نارضایتی اهل علم را به همراه داشته است.نمادهایی که هر یک قادرند تا حرکتی فرهنگی بزرگ و اساسی ایجاد کنند.اینجاست که تلاش های فرهنگی معنا می یابند.

اگر برای توسعه ی شهر نیاز به توسعه ی اقتصادی است پس چرا از این همه توانایی ها استفاده نمی شود؟چندین نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم می توانند از این راه شاغل گردند؟چرا تصوری از نمادها نمی شود؟چرا فرزندان شوش را به جای استفاده از نوشته های بی معنا و گاه توهین آمیز به سمت نوشتن نمادهای پاک بر روی لباس ها راهنمایی نمی کنیم؟

شوش مملو از نمادهای مهم و تاثیر گذار است.تفکری نیاز است و ابتکاری برای تحول.ما این ها را نمی یابیم و ناراضی هستیم.نمی دانیم چه کسانی باید به این مهم بپردازند؟آیا اختلافاتی در گزینش نماد شوش وجود دارد؟آیا ادارات ما در درون ساختمان های خود از این نمادها استفاده می کنند؟

تفکر در توانایی ها منجر به تبدیل شدن به قدرت ها می شود.ما استعدادهای فراوانی در شوش داریم که اگر دیگران داشتند بسیار موفق تر از ما بودند.ما نیازمند به بازنگری در کارهای فرهنگی هستیم.شوش مملو از نمادهاست.کمتر شهری را می توان یافت که اینهمه نماد داشته باشد.