درباره این نکات ارزنده می‌توان مطالب بسیار زیادی نوشت و پژوهش‌های گوناگونی را به مرحله اجرا درآورد. با توجه به مجالی که در این یادداشت فراهم است، می‌خواهم به یکی از مهم‌ترین محورها یعنی روحیه «جهادی» اشاره کنم.

روحیه جهادی محدود و منحصر به بخش یا گروه خاصی نیست بلکه روحیه‌ای است که باید در تمامی سطوح دولت و دستگاه‌های برنامه‌ریزی و اجرایی در سطح کشور جریان یابد. روحیه جهادی روحیه‌ای مبتنی بر اراده معطوف به ایثار، فداکاری، عشق به سازندگی و پیشرفت است.

روحیه جهادی با اتکا و توکل به تائیدات باری‌تعالی مردم را در همه فرآیندهای تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری و اجرا دخالت می‌دهد و برنامه‌ریزی‌ها و سازوکارهای اجرایی را با مشارکت و نظارت مردمی طوری تنظیم می‌کند که همه مردم بویژه قشرهای محروم، آثار مثبت سیاستگذاری‌ها را در زندگی روزمره خود حس کنند.

می‌دانیم که دولت با مشکلات فراوانی در عرصه‌‌های گوناگون بویژه اقتصاد و معیشت روبه‌رو هست. با این همه، دولت می‌تواند با ایجاد ارتباطات نزدیک و صمیمانه با قشرهای گوناگون راه‌حل‌های غلبه بر این مشکلات را از مردمی که با این مسائل دست به گریبان هستند، اخذ کند.

ارتباطات وسیع مردمی کلید حل این مشکلات است بویژه در حل مشکلات اقتصادی و بیکاری که بسیاری از قشرهای محروم را به‌گونه‌ای فزاینده تحت فشار قرار داده است.

روحیه جهادی در بین مسئولان دولت و در بین لایه‌های گوناگون جامعه جریان می‌یابد و بازتاب‌های آن در همکاری‌ها، ابتکارها، خدمات داوطلبانه و کوشش‌های خستگی‌ناپذیر بخش‌های گوناگون جامعه بویژه در بین جوانان و جمعیت عظیم تحصیلکرده دانشگاه‌های کشورمان طنین‌افکن می‌شود. روحیه جهادی؛ نقطه مقابل روزمرگی، رکود و رخوت است.

برای توسعه کشور در شرایط کنونی همه باید دست به دست هم دهند و با نیرو و نشاطی مضاعف چرخ‌های تولید را در عرصه‌های مختلف به حرکت درآورند.

دولت محترم با حفظ پایبندی به قوانین و اصول می‌تواند بر پایه فرهنگ جهادی از مشارکت گسترده مردمی بهره گیرد و به یاری این نیروی عظیم بر بسیاری از مشکلات و موانع فائق آید. در یک جمله روحیه جهادی و فرهنگ جهادی را باید بیش از پیش جدی بگیریم.

دکتر علی مرتضویان - استاد دانشگاه