کارگران فصلی گروهی از کارگران هستند که بین ۶ تا ۸ ماه از سال شاغل هستند و فقط در دوره اشتغال، بین کارگر و کارفرما رابطه کار وجود دارد. به عبارتی این قشر از کارگران بین ۴ تا ۶ ماه از سال بیکارند.

هر چند ممکن است تعدادی از آنها در مدت بیکاری خود در سایر مشاغل، مشغول به کار شوند اما در فصل کار همواره نگران دوران بیکاری و امنیت مالی خود هستند. شغل‌هایی مانند فعالیت‌های کشاورزی، ماهی‌گیری، کارخانجات قند، برنج‌کوبی، پنبه پاک‌کنی و نی‌بُری و فعالیت های ساختمانی.

اما عمده کارگران فصلی در مشاغل حوزه کشاورزی مشغول به کارند که بسته به نوع محصولات ممکن است زمان بیکاری آنها در نیمه نخست سال یا نیمه دوم سال به ویژه از ماه آبان تا پایان هر سال متغیر باشد. به هرروی نگرانی از معاش در دوران بیکاری یکی از مهمترین دغدغه این دسته از کارگران است.

در همین زمینه اولیاء علی‌بیگی، رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور با اشاره به اینکه بخش عمده فعالیت کارگران فصلی در فصول بهار و تابستان است گفت: به دلیل اینکه بخش عمده‌ای کارگران فصلی در حوزه کشاورزی مشغول به کار هستند بنابراین این کارگران از اواخر مهرماه بیکار می‌شوند و در جستجوی سایر مشاغل هستند.

وی ادامه داد: علاوه بر این کارگرانی که در برخی از بنگاه‌ها و کارگاه‌هایی که در مقاطعی از سال فعالیت دارند مشغول هستند جزو کارگران فصلی قراردارند.

رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور با تاکید بر اینکه دولت باید به طور خاص برای کارگران فصلی چاره‌اندیشی کند ادامه داد: متاسفانه بخشی از کارگران فصلی در مشاغل غیر رسمی و کارگاه‌های زیرزمینی مشغول به کار هستند که از بیمه تامین اجتماعی محرومند.

علی‌بیگی افزود: بخش قابل توجهی از شاغلان بخش خدمات و کشاورزی را کارگران فصلی تشکیل می‌دهند اما آمار رسمی درمورد تعداد این کارگران وجود ندارد.

وی با اشاره به اینکه سازمان تامین اجتماعی طبق قانون فقط در برابر افراد و شاغلانی که حق بیمه پرداخت می‌کنند مسئولیت دارد گفت: وظیفه حاکمیت این است که «نظام تامین اجتماعی» را به طور فراگیر بسط و گسترش دهد تا کارگران فاقد حمایت‌های بیمه‌ای از حداقل‌های قانون کار بهره مند شوند.

رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور حمایت از کارگران فصلی را به عنوان یکی از الزامات و وظایف ضروری دولت عنوان کرد و گفت: این حمایت‌ها باید به گونه‌ای باشد که این کارگران در زمان بیکاری از درآمد حداقلی برخوردار باشند.

در عین حال یوسف عادلی نماینده کارگران فصلی یکی از کارخانجات استان خوزستان، عدم پیوستگی بیمه کارگران فصلی را یکی از مهمترین مشکلات این گروه از کارگران اعلام کرد و گفت: کارگران فصلی به دلیل اینکه نیمی از سال را شاغل نیستند، در مدت بیکاری از شمول بیمه تامین اجتماعی نیز محروم می‌شوند که این موضوع در نهایت زمان بازنشستگی این کارگران را به تعویق می‌اندازد.

وی با بیان اینکه به دلیل ایجاد فاصله بین سوابق بیمه‌ای کارگران فصلی، این کارگران پس از حدود ۳۵ سال باید بازنشسته می‌شوند گفت: سال‌های گذشته مسئولان اعلام کردند که کارگران فصلی در دوران بیکاری می‌توانند از بیمه اختیاری استفاده کنند؛ این در حالی است که بیمه اختیاری به هیچ وجه مشکل بیمه منقطع کارگران را حل نمی‌کند چرا که بیمه اختیاری ماهیت بیمه تامین اجتماعی را ندارد و در جزو سوابق کارگران محسوب نمی‌شود.

این فعال کارگری با اشاره به عدم حمایت از کارگران فصلی در قانون گفت: کارگران فصلی در قانون کار هیچ جایگاهی ندارند که امیدواریم در اصلاح لاحیه قانون کار این موضوع مورد توجه قرار گیرد.