خبرگزاری ایران اُنا | اخبار ویژه ایران و خوزستان - دامداران شھرستان شوش درانتظار تقدیر و تدبیر

شوش - ایران اُنا: خشکسالی و کاھش نزولات آسمانی در چند ساله اخیر و به تبع آن نبود چراگاه و مراتع از یک سو و مھم تر از آن افزایش بی رویه قیمت علوفه و خوراک و بھای داروھای دام عملاً عرصه را بر روستاییان و عشایر شهرستان شوش تنگ کرده است.

محمد خانه زر ـ پژوھشگر و روزنامه نگار: شھرستان شوش با دارا بودن بیش از دویست روستا در حوزه استحفاظی خود یکی از قطب ھای مھم دامداری و کشاورزی استان است.

در حال حاضر جامعه روستایی و عشایری شھرستان با کمترین توقعات، خدمات ارزشمندی در بخش دامداری و کشاورزی عرضه می کنند و نقش بسیار مھمی در تولید فرآورده ھای گوشتی، لبنی و کشاورزی دارند.

با اینکه تکاپو و فعالیت در بخش دامداری ھمچنان ادامه دارد و وابستگی و علاقه مندی به دام و دامداری به نوعی با زندگی روستاییان و عشایر زحمت کش عجین شده است اما مشکلات فراوانی که در این عرصه وجود دارد ادامه کار را برای آنھا دشوار کرده است.

خشکسالی و کاھش نزولات آسمانی در چند ساله اخیر و به تبع آن نبود چراگاه و مراتع از یک سو و مھم تر از آن افزایش بی رویه قیمت علوفه و خوراک و بھای داروھای دام عملاً عرصه را بر روستاییان و عشایر تنگ کرده است.

بررسی ھای میدانی و حضور در میان دامداران شھرستان و شنیدن مشکلات آنھا بیانگر وضعیت سخت و دشوار برای این قشر زحمت کش و کم توقع است.

مشکلات فراوان دامداران به ویژه در چندساله اخیر علاوه بر اینکه ادامه کار را در این بخش دشوار کرده، حتی موجب آن شده است که تعدادی از دامداران ناخواسته و علیرغم میل باطنی خود، به علت عدم توانایی مالی در فراھم نمودن خوراک دامھای خود با فروش دامھا و احشام، شغل دامداری را رھا کرده و یا با ترک روستا، برای امرارمعاش به شغل ھای کاذبی روی آورند.

این دامداران برای ادامه فعالیت به ناچار برای تھیه علوفه و نهاده های دام مانند جو، کاه، سبوس گندم، تفاله نیشکر، ضایعات گندم و ذرت، یونجه و... مبالغ ھنگفتی را پرداخت می کنند.

به گفته آنھا برای تھیه ھر کیلوگرم از این نوع خوراک و علوفه مبالغی از ھشتصد تا دو ھزار تومان را به ناچار می بایست پرداخت کنند و حتی اقدام به خرید مزارع کاھو، کلم، ماش و... از کشاورزانی که به علت کاھش قیمت محصول در بازار، برداشت محصول برای آنان به صرفه نیست، درازای ھر ھکتار پانصد ھزار تومان به بالا می کنند.

با ھمه این اوصاف به نظر می رسد که مهم ترین و مؤثرترین راهکار برای فراهم کردن امکان فعالیت و کاستن از انبوه مشکلات دامداران، استمداد از مسئولین و کارگزاران شھرستان است.

این قشر زحمت کش انتظار دارند که مسئولین، آنھا را با انبوھی از مشکلات موجود به حال خود رھا نکنند و از نزدیک مشکلات و وضعیت دشوار آنھا را مورد بازدید، بررسی و پیگیری مستمر قرار دھند؛ و با چاره اندیشی ھایی حتی کوتاه مدت در تھیه خوراک، علوفه و داروھای دام، ادامه فعالیت را برایشان امکان پذیر سازند.

امید است با تقدیر الھی و تدبیر مسئولین گره از مشکلات و وضعیت دشوار دامداران گشوده شود.