استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: خاطرات با اعترافات همخوانی می یابند.قلم در بیان بسیاری از خاطرات روان و ظریف است اما همین که به اندیشمند می رسد ناتوان تر از همیشه می شود.بسیاری از خاطرات در درون شکسته اند و آدمی را تا حد سکوت پایین آورده اند.

رابطه ی میان خاطره و قلم در انتقال معنا متجلی می شود اما این مهم با شکستن درون به ناتوانی تبدیل می گردد.قلم اگر سالم هم باشد توانایی بیان خاطرات را با جوهر ندارد.اگر چنین شود آنگاه اعتراف معنا می یابد.بسیاری از دانشمندان و متفکران جامعه بهترین راه را نگه داری در حافظه بر می شمارند در حالی که کم تحملان با اعتراف آن را به حافظه تاریخ منتقل می کنند.

خاطرات شکسته هرگز به معنای شکستگی اندیشه و تفکر نیست که اگر بود قلم آن را منعکس می کرد. شکستن قلم از شکستن خاطرات متاثر می شود و بدین سان رکودی به اندازه ی سکون درونی می یابد. باید این نکته که خاطرات هم شکستنی هستند مورد توجه شهود دانان و نیز اهل علم باشد.

خاطرات می آیند و می روند اما قلم های شکسته قادر به انعکاس آمدن ها و رفتن ها نیست.زنده هایی که اندیشمند برای خود حفظ می کند و مردگانی که آن را از بین رفته می پندارند.درونش مملو از دانستنی ها و برونش انواعی از بی تفاوتی هاست.تحمل شنیدن ها نیز حکایتی دارد اما قلم شکسته که کارش سکوت در این فضاست خود را باخته ی زمانه می یابد و با خود تنها نجوا می کند که شکستن ها را کی پایانی می توان یافت؟

عدالت و ظلم در خاطرات نهفته اند و شناخت با انعکاس قلم میسر می گردد اما این شکستن هاست که نه عدالت را معرف است و نه ظلم را نمایان.باید این را به گردن قلمی گذاشت که شکسته شده و شاید خودشکسته گشته است.خاطرات از متفکران جدایی نیست و اندیشمندان را با گذر زمان زوال نخواهد بود.خاطرات تمام وجود زندگی متفکر در همه ی زمان هاست.نه تاریخ آن را از بین می برد و نه زوال جسم آن را به فراموشی می سپرد.خاطرات را باید طلبکار قلم هایی دانست که ننوشتند و بدهکار قلم های تصور کرد که شکسته گشتند.

خاطرات را گفتن نوعی خودستانی و کشف کردن نوعی هنر است.خاطرات را باید یافت و بر آن تامل کرد.قلم های شکسته در این میان نظاره گر حقایقی هستند که ممکن است تلخ و ناصواب به نظر آیند اما می دانند و می دانیم که هر تلخی ناصواب نیست.خاطرات همراه با انسانیت تجلی درستی می یابند و با وجود متفکران و اندیشمندان ناب استمراری بر حقایق می گردند.

خاطرات حقایق تاریخند گرچه با واقعیات درآمیخته اند و جدا سازی آن ها با انواع اندیشمندی ها امکان پذیر می گردد.خاطرات در این معنا شکسته شده اند زیرا خالصی آن در تمایز میان حقیقت و واقعیت است.خاطرات شکسته همراه با درونی از هم گسیخته مورد انتظار اهل جهل و نادانی است.

این مهم برای بسیاری که از شکستگی خاطرات سود ها برند بسیار حیاتی خواهد بود.همان افرادی که بر شکسته ها خانه سازند و از دل های گریان خنده های مستانه سر دهند.آن ها باطلینی حق نما هستند که در ظاهر فریبنده و در باطن منحرف و کجرونده هستند.خاطرات شکسته مفهومی انسانی دارد و فقط افرادی معین ادراکی والا از آن نصیبشان می شود.