«مهدی فضائلی» کارشناس ارشد رسانه در یادداشتی، نوشت:

از جمله مباحث مطرح در علم مدیریت، تفاوت میان مدیریت و رهبری است.

در عبارتی موجز، رهبری هدایت امور است و مدیریت، اداره کردن امور. ولی اگر بخواهیم قدری تفصیلی‌تر این تفاوت‌ها را بیان کنیم، می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم.

مدیر اغلب حفظ می‌کند، ولی رهبر توسعه می‌دهد.

مدیر، دید کوتاه‌مدت دارد، اما رهبری دیدگاه بلندمدت.

مدیر، معمولا به سود خالص و دم‌دست تصمیمات خود فکر می‌کند، در حالی که رهبر به سود بلند‌مدت و افق‌ها چشم دارد.

مدیر، وضعیت فعلی را می‌پذیرد، ولی رهبری آن را به چالش می‌کشد.

مدیر تلاش می‌کند کارها را درست انجام می‌دهد، ولی تلاش رهبر این است که کارهای درست را انجام دهد.

این موارد آشکار می‌کند رهبری مفهومی وسیع‌تر از مدیریت است.

مدیریت و رهبری، سطوح مختلفی دارند و گاهی یک مدیر ممکن است از خصلت‌های رهبری نیز برخوردار باشد.

عالی‌ترین سطح رهبری، رهبری یک نظام سیاسی مانند جمهوری اسلامی ایران است.

گاهی بزنگاه‌هایی پیش می‌آید که ویژگی‌های رهبری نمود بیشتری پیدا می‌کند و سخنرانی اخیر رهبری در جمع کارگزاران نظام یکی از این بزنگاه‌ها بود.

سردمداران نظام سلطه در خروج از برجام این‌گونه طراحی کرده بودند که کشورمان عزیز را منفعل و در بن بست قرار دهند تا با ایجاد چنین شرایطی به گمان خودشان بتوانند امتیازات بیشتری را از کشورمان بگیرند؛ امتیازاتی که نه تنها ضعیف شدن ایران را در پی خواهد داشت، بلکه عزت ملت ما را نشانه گرفته است.

اما سخنان حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای در چهارشنبه‌شب گذشته فراتر از محتوای متنوع، عمیق و راهبردی، ویژگی‌هایی داشت که بعید است از چشم تحلیلگران نکته سنج جهانی پنهان بماند؛ سخنانی بانشاط، آرام و به‌دور از ذره‌ای اضطراب!

سخنرانی یک ساعت و 25 دقیقه‌ای رهبر 79 ساله جمهوری اسلامی ایران در ساعات پایانی یک روز از ماه رمضان، نه‌تنها هیچ نشانه‌ای از انفعال و بن‌بست نداشت، بلکه کاملا کنشی، فعال و تهاجمی بود!

سخنان اخیر رهبر حکیم انقلاب اسلامی، تجلی ویژگی‌های یک رهبر الهی بود؛ رهبری که با اتکا به خدای بزرگ و اعتماد به وعده‌های الهی هیچ‌گاه منفعل نمی‌شود و در بن‌بست قرار نمی‌گیرد.