استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: تفکر شایسته را آرامش نیاز است.غوغای مردم سالاری تنها مزاحمتی برای نشستن و فکر کردن است.ما را با صداها کاری نیست اما رهایی از آن ها نیز نمی تواند آسان باشد.تفکر ذات درونی است و مشغله ها مزاحمت های بیرونی.سر را باید گروگان گذاشت تا تفکری را بیرون فرستاد.

سدها فراوانند و تفکرات ناب کم.شجاعت در حمله وری است و ترس در تفکر نمایی.ما را با انواع هجمه ها آشنایی دیرین است و تفکری کامل آرزویی بلند و دست نیافتنی.باید تفکر را شکسته تحویل داد تا پذیرشی در آن ایجاب شود.تعصبات را از بیخ گوش گذراند و احساسات را مزاحمتی همیشگی ندانست.اگر چنین شود آنگاه تفکر شکسته را جایی یابی و تفکر درست را آرزویی برای آینده در یابی .

مشکل را یافتن آغازی بر پایان است و تفکر را به کار گرفتن رویایی بلند.ما را با آنان چنان معامله است که خشکاندن فکر را نشاید و نشستن را شایسته باید.درون ماندن را راهی برای موفقیت نگرفتن و مبارزه ی علنی را روشی برای پیروزی ندانستن است.

جهل بیدادگران می آید و خروشان بنیان ها را بر می کند.دفاع معنایی نمی یابد و دانستنی ها سدی محسوب نمی شوند.رهایی از فکر نیز بدترین و ناقص آن منفذی برای ورود باید.ما را با نفوذ کاری نیست.دفاع از برون است تا خشکاندن را که مرضی مسری است توقف باید.فکر را کامل یافتن زجر است و شکسته ی آن راهی برای برون رفت.ما با تکامل راحت تریم اما بدون آن نیز نمی میریم.

جامعه ی متفکر با شکسته دوستی بسیار است.این نه در دیروز که در تاریخ نگاشته است.احساسات را تحریک کردن و هجوم وار تفکر را کشتن اساسی برای ماندن است.باید این را سخت پذیرفت و با زجر وارد نمود.تفکرات می شکنند تا دیگران سالم بمانند.

این سلامت جسم را با فکر تفاوت هاست و راهی جز این نباشد.تفکر شکسته همراه با فکر شکسته انبوهی یابند و جسد های جاهل در کنار آن ها تعفن نمایند.اندیشه را ناقص کنند تا راه ها باریک تر گردند.عوام هم که رهروان بی چراغند و ناشنوایان غوغا ها هستند.مدافعین ،طمع ورزان و پول دوستان خیره کنان در حرکتند.اصل مال است و اساس جمع کردن.تفکر در این مجموعه بیگانه و ناجور است.

قلم را با تفکر شکسته دوستی بسیار است.دو دوست دیرینه و غمخوار که در دنیای تعصب طرد و گوشه گیرند.آن ها یکدیگر را درک می کنند و از غوغاها فقط صداها را می شنوند.به مانند کوه نشستگانند که غرق شده ها را زیر پای خود می یابند.راهی برای نجات نیست.ابلهان در ابلهی خود می مانند تا شکستن ها را معنا یابی کنند.تفکر شکسته را با جاهلان جور کردن سخت و طاقت فرساست . چه باید کرد. برای سالم بودن در کنار گندیده ها ماندن، تنها راه رهایی ترسیم شده است.