شهید رجایی در بخشی از وصیت نامه ای كه همچون زندگی اش بسیار ساده نوشته شده آورده است: مكّه، حج بیت‌الله بر من واجب شده بود امكان رفتن پیدا نشد. اینك كه به لقاءالله شتافتم این واجب را یكی ازبندگان صالح خداوند به عهده بگیرد.ثلث اموال به تشخیص بازماندگان به «خیرالعمل» صرف شود و اگر به نتیجه قطعی نرسیدند به بنیاد شهید بدهید.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایران انا، در بخشی از دست نوشته های برجای مانده از شهید رجایی به نقل از ایشان می خوانیم : در دوران دولت موقت و شورای انقلاب مطالبی به نظرم می آمد و می دیدم كه متصدیان عمل نمیكنند، رنج میبردم .

این نوشته می افزاید : 'در آن زمان آرزو می كردم كه اگر روزی من نخست وزیر شدم آن مشكلات را از بین ببرم' و همین اعتقاد منجر به این شد كه این شهید وارسته در مدت زمامداری خود لحظه ای از خدمت به نظام و مردم غافل نماند .

شهید رجایی پس از پیروزی انقلاب، مسؤولیت وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت و به دنبال تمایل مجلس، در مردادماه 1359، به عنوان اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران به مجلس معرفی و برگزیده شد. سرانجام به دنبال عزل بنی صدر، شهید رجایی به ریاست جمهوری انتخاب شده بود. روزهای پرمخاطره مسوولیت شهید رجائی در نخست وزیری و مخصوصا دوره ریاست جمهوری وی مصادف با اوج ترورهای منافقین بود و ایشان بنابر دستور امام (ره) در خصوص حفظ جان مسوولان به همراه خانواده اش در نهاد ریاست جمهوری مستقر شد.

یكی از میهمانانش در خاطرات خود آورده است كه روزی به دیدار شهید رجایی در نهاد ریاست جمهوری رفتم وقتی برحسب معمول قرار شد تا از ما پذیرایی شود ناباورانه دیدم وی در همان استكان های سابق و معمولی منزل خودش برای ما چای آورد.

به شوخی گفتم: اینجا نهاد ریاست جمهوری است ، حكایت این استكان ها چیست ؟ شهید رجایی در پاسخ گفتند: اگر میهمان رجائی هستید كتری و سماور و استكان نعلبكی او همین است ولی اگر مهمان ریاست جمهوری هستید بحث متفاوت است .

این شهید بزرگوار افزود : ما در ریاست جمهوری همه چیز داریم اما آنها متعلق به بیت المال است و برای مهمان شخصی و خانوادگی نمی توان از آنها استفاده كرد.

شهید رجایی نسبت به صله ارحام خیلی حساس بود و از آن به عنوان یك كار واجب یاد می كرد و این خصلت در میان تمام فامیلش زبانزد بود و در ایام وزارت گاهی با موتور گازی و بدون محافظ ، به دیدن مادرش می رفت .

نكته جالب كه از ایشان نقل شده این است كه وی در این دیدار سرزده به مادرش اصرار می كرد كه هیچ تداركی برای غذا نباید ببیند و نمی خواست در دیدارش كسی را به زحمت بیندازد.

بنابر اظهارات خواهر زاده شهید رجایی این بزرگوار حتی از ایام پذیرش مسوولیتهای نخست وزیری و ریاست جمهوری تمام كارهای منزل را خودش انجام می داد .

وی می افزاید : یك روز وقتی ایشان را دیدم كه مانند همان معلم ساده سال های پیشین كیسه برنج و نیاز روزانه خانه را به دوش گرفته و به منزل می برد بی اختیار به سویش دویدم.

وی می گوید : به شهید رجایی گفتم كه دایی جان اجازه دهید كمكتان كنم اما در جواب گفت :

من باید كار خودم را انجام دهم چرا كه با انجام این كار اجر می برم و شما مرا از اجری كه خدا وعده داده محروم نكنید.

شهید رجایی شیفته خدمت بود تا جایی كه با صراحت می گفت: دوست دارم وقتی شب سر بر بستر می گذارم محرومی نباشد كه من از وی غفلت كرده باشم.

این شهید بزرگوار در جایی دیگر در واكنش به اعتراض خواهر زاده اش برای ساده زیستی خاصش گفته است : نگران آن روزم باش كه میز و مسئولیت مرا بگیرد و من گذشته خویش را فراموش كنم. خدا نكند روزی بر من بیاید كه یادم برود چه وظیفه سنگینی در قبال خدا و خلق دارم.

شهید رجایی در بخشی از وصیت نامه اش می گوید : وصیت حقیقی من مجموعه زندگی من است. به همه چیزهایی كه گفته‌ام و توصیه‌هایی كه داشته‌ام در رابطه با اسلام و امام با انقلاب تأكید می‌نمایم.

و همین عشق به نظام و رهبری و راهبری بی تكلف از رهنمودهای رهبر كبیر انقلاب اسلامی ( ره ) موجب شد تا دشمنان قسم خورده ایران با برنتابیدن از حضور توانمند و دلسوزانه این یار انقلاب اسلامی در 8 شهریورماه سال 1360 وی را به همراه یار قدیمی اش شهید باهنر به شهادت رساندند.

با طلوع آفتاب روز نهم شهریور ماه مردم در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع كرده و با سردادن شعار «رجایی، رجایی! راهت ادامه دارد!» پیكر او و شهید باهنر را تا بهشت زهرا مشایعت كردند./ایرنا

گروه فرهنگی/ حوزه ایثار و شهادت

انتهای خبر / پایگاه خبری ایران آنلاین (ایران انا) / کد خبر 1551 - 91