صراط نوشت: روزی سکه بود، دیگر روز مرغ، روز دیگر پودر رختشویی، فردای آن روز شیر و لبنیات، پس فردایش پژو و پراید؛ و اینک نوبتی هم که باشد نوبت به پسته خندان می رسد!

از مسئولان امر هم که بپرسی، یا تقصیر تحریم است، یا محتکرین از خدا بی خبر دندان گردی می کنند و دستی بر آتش گرانی ها دارند!

حال ابهامی که در این میان خودنمایی می کند این است که؛ آیا قوه عریض و طویل خدمتگزار و ایضاً سایر نهادهای نظارتی، قدرت برخورد با چند احتکارگر جزء را ندارند که می باید قیمت محصولاتی همچون پسته که تماماً در داخل تولید می شوند هم، اینگونه فلک را سقف بشکافند؟!

عیدانه و یارانه و سهام عدالت پیشکش، مردم را دریابید و فکری بحال سرشکن کردن قیمت های سرسام آور بکنید. آن دولتمردی که می گفت: «ملتی که قالی می بافد، نباید روی حصیر زندگی کند»، باید بداند که شأن و منزلت ایرانیان بالاتر از آن است که برای تخفیفات ناچیز اقلامی چون؛ برنج و مرغ و پسته، ساعات گران بهای عمر خویش را در صفوف بی پایان سپری کنند!

به یقین با استمرار وضعیت کنونی در آستانه سال جدید، گرانی ها، بهار ایرانیان را به خزان تبدیل خواهند کرد. در این شرایط سخن به میان آوردن از «زنده باد بهار» دیگر بی معنی خواهد بود!

افزایش عنان از کف داده قیمت ها و کاهش ثانیه ای ارزش پول ملی، شاید برای پاستورنشینان محسوس نباشد و به ایشان برنخورد، اما برای محتاجان به نان شب که روز به روز نیز بر تعدادشان افزوده می شود، حکم مرگ و زندگی را خواهد داشت!

ای کاش افشاگران فیلم های آنچنانی، بجای نمایش ویدیوی تسویه حسابهای سیاسی، فیلمی از وضعیت اسفبار "کهتران خط فقر" را در محضر نمایندگان ملت اکران می نمودند و برای رفع این معضل چاره اندیشی می کردند!  

از این رو انتظار آن می رود که با توجه به در پیش بودن ماه های پایانی فعالیت قوه اجرایی، بیشتر تلاش دستاندرکاران آن معطوف بر سامان دادن به وضعیت قیمت ها و ثبات بازار شود و نامی نیک از مهرورزان خدمتگزار در اذهان به یادگار بماند.