فردای صبح انتخابات، تیتر روزنامه‌ها هم خبر از حماسه می‌دادند، نه معجزه‌ای رقم خورده بود و نه برگزیده‌ای آسمانی سر از صندوق آرا درآورده بود. تنها خبری که مردم زمین شنیدند این بود که یک روحانی سیاستمدار و خوشنامِ ایرانی، رئیس جمهور شد. همین دیروز- پريروز بود آقای روحانی هم گفت که با آسمان رابطه ندارد، و این بهترین پیغام برای مردمی بود که پای بر زمین دارند و خود را و خدایشان را هم خوب مي‌شناسند.

این که رئیس جمهور ادعای ارتباط با آسمان را ندارد بسیار مهم است، زیرا سفره‌های مردم ایران در دوران مردی از نان خالی شد که فرشته‌ها دور سرش پرواز می‌کردند و به گفته مریدانش، همچون پیامبری برای معجزه آمده بود! هشت سال گذشت و دوره مردی که می‌خواست نشانی دزدان ثروتمند را بگوید و شگفتی‌آفرین تهی دستان هزاره سوم شود، به سر آمد و نه بویی از نفت ماند و نه پول نفت.

او نه فقط رئیس جمهوری ایران که سودای مدیریت جهان را هم داشت، یاران امام معصوم را در سراسر جهان می‌شناخت و در سوگشان گریبان به باد می‌داد. افسوس و دریغ، این دولتمرد پر جنب و جوش و جنجال آفرین ما که سر بر آسمان خیال می‌سایید، با بوی فقر و گرسنگی و بیکاری و بیماری که هیچ با جابجایی میلیاردها دلار در خزانه بانک مرکزی هم از رویای اداره جهان رهایی نیافت....

حالا ایرانی متین و نجیب، رئیس جمهور پیشین را بدرقه کرده و آینده خود و فرزندانش را به مردی سپرده است که درد انسانِ پوست و گوشت و خون دار را بفهمد و بداند زندگیِ همین انسان زمینی را اگر دریابد، آسمان و فرشته‌ها و خدا هم با او خواهند بود.... مهم این است که آقای روحانی اگر چه روحانی، اما انسانی زمینی باشد و مهم از جنس همین مردم زمین بودن است.

مهم این است که از قیمت نان خبر داشته باشد و فروشنده‌های محله‌اش، گوجه را به همان قیمتی بفروشند که ما می‌خریم و بوی گرسنگی را از بوی نفت تشخیص بدهد. مهم این است که اگر نامه برایش ننویسیم و به استقبالش هم نرویم، سهام عدالت و سیب زمینی‌ها تقسیم شوند و بداند که خدا در همین نزدیکی است، مهم این است که خدا را در سفره‌های خالی مردم، در درد بیماران بی دوا و عرق شرم پدران تهی دست هم ببیند و بی‌ادعای معجزه، قدرت درمان دردهای مردم را با تدبیر و حکمت داشته باشد......به آن امید!