حسن مهاجر

«من به شما عرض كنم كه امروز دشمن قادر نيست حادثه‌اى مثل حادثه صلح امام حسن را تحميل كند. اين‌جا اگر دشمن زياد فشار بياورد، حادثه كربلا اتّفاق خواهد افتاد...»

اين جمله تاريخي را رهبر فرزانه انقلاب اسلامي روز اول ارديبهشت ۱۳۷۹ در ديدار با جوانان در مصلّاى بزرگ تهران بر زبان راندند. بيان اين جمله تبيين استراتژي نظام اسلامي در شرايط سخت آن سالها بود. در عرصه داخلي؛ ماجراهايي مانند قتل هاي زنجيره اي، حمله به كوي دانشگاه تهران، فتنه انگيزي مطبوعات زنجيره اي، و ... شرايط خاصي را در كشور ايجاد كرده بود و در عرصه خارجي نيز، فشارهاي روزافزون بر برنامه هسته اي، حمله طالبان به كنسولگري ايران در مزارشريف، تهديدات نظامي آمريكا و ... شرايط پيراموني كشور را ملتهب جلوه مي داد. در آن وضعيتِ فشار خارجي و فتنه هاي داخلي، و آنگاه كه نفاق داخلي فشار را بر كشتيبان انقلاب افزايش داده بود تا نظام جام زهر سر كشد، مقاومت تنها پاسخ منطقي بود؛ مقاومت در برابر خواست افراطيون تجديدنظرطلب و دشمنان خارجي.

دولت اصلاحات رفت و جاي خود را به دولت اصولگرا داد. ۸ سال دولت احمدي نژاد رفته رفته افراط را – بخصوص در عرصه سياست خارجي – از آن سو پيشه كرد تا حاصل آن چندين قطعنامه و فشار بر كشور و تضعيف قدرت بازي گري ايران در منطقه باشد.
 

از جنگ حنین تا صلح حدیبیه، و از صلح حسنی(ع) تا قیام حسینی(ع)، همه و همه پر از آموزه هایی است که دست رهبران جامعه اسلامی را برای انتخاب بهترین گزینه ها باز می گذارد تا منافع اسلام را به بهترین شکل ممکن تأمین کنند. اگر امام حسن (ع) برای حفظ جامعه اسلامی از جنگ، بازگرداندن آرامش به جامعه، نقاب افکندن از چهره نفاق و بسترسازی برای گسترش تشیع - که در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ثمره داد - راه صلح را با شخصی مانند معاویه برگزیدند، امروز نيز با تشخيص رهبري، امكان نرمش قهرمانانه خواهد بود؛ نرمشي كه جبوه هايي از آن را در تاريخ معاصر به ياد داريم و مهم ترينش پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی حضرت امام خميني (ره) بوده است. و شايد بتوان پذیرش معاهده خلع سلاح های شیمیایی توسط نظام سوریه را در روزهاي اخير هم نمونه ای تاریخی از نرمش قهرمانانه در دیپلماسی توسط زنجيره مقاومت اسلامي دانست.

بازنشر از سایت الف