فواد صادقی

برخلاف تصور اوليه‌اي كه از تيتر اين ياداشت برمي آيد، موضوع اين نوشتار، اظهارات چند سال قبل اسفنديار رحيم مشايي درباره دوستي با مردم اسراييل نيست؛ اظهاراتي كه محمود احمدي نژاد آن را موضع دولت خود دانست وحتي پس از انتقاد صريح رهبري از اين موضع، رئيس دولت نهم حاضر به عقب نشيني ازموضع خود نشد.

موضوع اين بحث، دشمني دولت يازدهم با اسراييل است، دشمني كه به صورت بي‌سابقه‌اي موجبات عصبانيت مقامات رژيم صهيونيستي را فراهم آورده است وموج جديدي در ابراز انزجار و نفرت مردم ايران عليه اسراييل و اقدامات رژيم صهيونيستي شده است.

طي دهه‌هاي گذشته، تبليغات عليه اسراييل در كشور عموما به صورت سنتي انجام مي‌شد و همواره بر مظلوميت مردم فلسطين و لزوم حمايت از آنان تاكيد مي‌گرديد.

طبيعي است كه هر پيام تبليغي پس از مدتي تكرار، تاثيرگذاري اوليه را ندارد و اگر اين تكرار بيش از حد به درازا بكشد، ممكن است اين پيام نتيجه عكس در ذهن بخشي از مخاطبان بگذارد و آنها را به سوگيري و مقاومت در برابر پيام وادار كند.

درباره پيام مخالفت با اسراييل نيز اصرار برتكرار پيام سنتي حمايت از مردم فلسطين، موجب گرديد كه اين پيام فارغ از قشر متدين و انقلابي جامعه كه شعار مرگ براسراييل را در زمره عبادات ديني مي‌دانند، اين پيام در ساير اقشار جامعه بخصوص طبقه متوسط، تاثيرگذاري خود را تا حدودي از دست بدهد.

مسئولان رژيم صهيونيستي از آغاز دولت نهم از مواضع نسنيجيده و شتابزده اين دولت، منافع فراواني كسب كرده بودند و انكار هولوكاست از سوي احمدي نژاد و دادن شعار محو اسراييل از تريبون سازمان ملل، موجب گرديد رژيم صهيونيستي علاوه برآن كه بتواند اجماع قدرتهاي بين‌المللي را عليه جمهوري اسلامي شكل دهد كه يكي از نتايج آن 4 قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل عليه برنامه هسته‌اي ايران با راي مثبت چين و روسيه بود، توانست قطعنامه تاييد هولوكاست را از مجمع عمومي سازمان ملل پس از نيم قرن ناكامي در اين تلاش دريافت كند كه اين موفقيت را با ميلياردها دلار هزينه نيز نمي‌توانست بدست بياورد. اينها در شرايطي بود كه در تهران، تندترين شعارها عليه اسراييل سرداده مي‌شد و مدعيان مخالفت با اسراييل سردمدار امور بودند، اما نتيجه عملا به سود اسراييل رقم مي‌خورد.

با پيروزي دولت تدبير واميد، معادلات رژيم صهيونيستي نيز تغيير يافت، سوء استفاده رژيم صهيونيستي از اقدامات شتابزده جريان احمدي نژاد تبديل به انفعال اين رژيم دربرابر تحركات كارشناسي وهوشمندانه دولت يازدهم گرديد.

محمدجواد ظريف، نماينده وقت ايران در سازمان ملل كه پس از مخالفت با انكار هولوكاست توسط احمدي نژاد بركنار گرديد، در پربيننده‌ترين شبكه‌هاي تلويزيوني آمريكا و به زبان مردم آمريكا، دولت اسراييل را دروغگو و سوء استفاده چي مي‌خواند و اين قضاوت با استقبال افكارعمومي مواجه مي‌شود.

از سوي ديگر اين تحركات ديپلماتيك، كه پس از دوره انزواي ايران در سالهاي اخير ايجاد شده است، موجب گرديده رژيم صهيونيستي از پنبه شدن رشته‌هاي خود برآشفته گردد و نتانياهو سراسيمه و عنان گسيخته به دشنام گويي و فحاشي به رئيس‌جمهور ايران و اقدامات او براي تبديل كردن ايران به قدرت منطقه‌اي و خروج از انزوا حمله كند.

نتيجه اين حملات، نكته مهمي كه اين نوشتار براي بررسي آن نگارش يافته است را رقم مي‌زند، افكار عمومي ايرانيان و بويژه طبقه متوسط و تحصيل كرده كه شايد بيش از ساير طبقات اجتماعي به موضوع تحريم و انزواي كشور حساسند، با موضعگيري‌هاي افراطي و خشمگينانه نخست‌وزير اسراييل عليه ايران و مخالفت وي با قدرتمندتر شدن كشور و خارج شدن از تحريم‌ها و شكسته شدن اجماع عليه ايران، اسراييل را به عنوان مهمترين مانع خارجي پيشرفت و توسعه كشور احساس كرده و از اين رو در هفته‌هاي اخير موج بي‌سابقه از مخالفت و نفرت عليه رژيم صهيونيستي در اقشار مذكور كه پيش از اين داراي كمترين حساسيت نسبت به مساله اسراييل بودند، ايجاد شده است.

اين مخالفت و حساسيت، نه صرفا به جهت دفاع از مردم مظلوم فلسطين و لبنان، بلكه از ناحيه دفاع از منافع ملي ايران و احساس دشمني و خطر از اقدامات و تحركات رژيم صهيونيستي عليه كشور ايجاد شده است.

از اين رو اين نوع دشمني مردم ايران با اسراييل، بسيار عميقتر و پايدارتر از احساسي است كه بر اثر تبليغات مداوم صداوسيما درباره مطلوميت مردم فلسطين ايجاد مي‌گرديد و از اين رو مي‌توان دولت يازدهم را به جهت دشمني و ضربه زدن به اسراييل در رديف نخست دولتهاي ديگر دانست.

بنابراين مشاهده مي‌شود دولتمرداني كه به ظاهر بيشترين ژست را در مخالفت و مبارزه با رژيم صهيونيستي مي‌گرفتند، بزرگترين خدمتها را به اين رژيم كردند و دولتي كه به عنوان سازشكار تحت تخريب همين نيروهاي افراطي است، بزرگترين وتاثيرگذارترين اقدامات را عليه اسراييل انجام داده است.

منبع: جمهوری اسلامی