معرفی بیماری انفارکتوس میوکارد (MI) قلب و ویژگی‏های آن

ایران اُنا/ ناصر صفدریان:

یک انفارکتوس میوکارد یا حمله‏ی قلبی هنگامی رخ می‏دهد که یکی از شریان‏های کرونروی به طور کامل مسدود شود.

منطقه ه‏ای از میوکارد که توسط یک شریان کرونر خون‏رسانی می شود، جریان خونش را از دست می‏دهد و از اکسیژن و دیگر مواد غذایی محروم می ماند.

در طی یک انفارکتوس حاد میوکارد، ECG  شامل سه مرحله می شود:

الف) اوج گرفتن موجT  و به دنبال آن معکوس شدن موجT  .

ب‌)   بالا رفتن قطعه ST.

ج‌)     پیدا شدن موج جدیدQ  .

منطقه ه‏ای از میوکارد که دچار انفارکتوس می‏شود، به شریان کرونری مسدود شده و به سمت جریان خون جانبی آن بستگی دارد.

دو سیستم اصلی خون رسانی به میوکارد وجود دارد؛ یکی سمت راست قلب را خون‏رسانی می‏کند (شریان کرونری راست) و دیگری سمت چپ قلب (شریان اصلی چپ) را پوشش می‏دهد.

تقریباً تمام انفارکتوس‏های میوکارد، بطن چپ را درگیر می‏کنند، چون بطن چپ بیشترین عضله را دربین حفرات قلب دارد و به همین جهت بیشترین کار هم به عهده‏ی آن است.

بنابراین بیشترین آسیب‏‏پذیری را در مقابل کمبود جریان خون دارد.

انفارکتوس‏ها را می‏توان به چند گروه آناتومیک کلی تقسیم کرد: انفارکتوس تحتانی، انفارکتوس‏های جانبی، انفارکتوس قدامی و انفارکتوس‏های خلفی.

ترکیبی از این‏ها هم ممکن است مشاهده شود، مثل انفارکتوس‏های قدامی جانبی (Anterolateral) یا خلفی تحتانی (inferoposterior).

عدم آشکارسازی کافی و مناسب MIحاد در ECGدوازده لیده وجود دارد.

در حقیقت طبق تحقیقات پیشین، 50% بیماران دارای MIدر مراحل اولیه تشخیص داده نمی‏شوند، زیرا آشکارسازی غیرنرمالی‏ها در این ECGبدرستی پدیدار نمی‏ شود.