بعد از عملیات خیبر و شهادت همرزمانش خیلی دلشکسته شده بود و همه اش دنبال بهانه بود که جایی خلوت کنه و زانو بغل بگیره و در فراغشون گریه کنه.

حاجی فرمانده تیپ قدرتمند سیدالشهداء(ع) بود و پیکر مطهر صدها تن از عزیزترین عزیزانش در جزیره مجنون جامانده بود و خودش می گفت: مادرها و فرزندانشون منتظر هستند و چشمشون به در مانده تا برگردند.

بعد از خیبر مدتی رفتیم موقعیت شهید موحد دانش در جاده اهواز خرمشهر و قرار بود عملیاتی در هور انجام شود که بعدا لغو شد و بچه های تیپ یکی دو ماه رفتند مرخصی و بعد ابلاغ شد که گردانها و واحدهای تیپ سیدالشهداء(ع) به پادگان ابوذر نقل مکان کنند.

بچه های اطلاعات عملیات و تخریب در منطقه زیر بمو مستقر بودند و برای ماموریت های گشتی شناسایی اعزام می شدند و شهید حاج کاظم رستگار برای نظارت برانجام کارها در منطقه حضور پیدا می کرد.

مهرماه سال63 آغاز ماه محرم بود و حاجی خیلی انتظار محرم را می کشید و فقط این ماه بود که می تونست حاجی را آرام کند. از شب سوم ماه محرم بود که کارهای شناسایی هم تعطیل شد و بچه ها برای عزاداری شب های محرم در ساختمان های پادگان ابوذر مستقر شدند.

سنت خوبی بین رزمنده گانی که درپادگان حضورداشتند بود که روزها برای اقامه نماز و مراسمات در حسینیه قدس پادگان جمع می شدند و برای نماز مغرب و عشاء به مسجد امام حسین (ع) که در کنار منازل سازمانی برادران ارتشی در پادگان قرار داشت و مدیریتش با برادران ارتشی مستقر در پادگان بود می رفتند.

حاج رستگار هم اصرار داشت بچه های تیپ سیدالشهداء(ع) که در پادگان بودند حتما در مراسمات عزاداری شرکت کنند و خودش هم هر شب هنگام مراسم سینه زنی سینه را برهنه می کرد و پابه پای بقیه رزمندگان به سرو سینه می زد.

از شب هفتم محرم به بعد بود که بعد از تمام شدن مراسم بعضی از بچه ها رو در کنار محراب مسجد امام حسین (ع) جمع می کرد و به من می گفت روضه بخون. و خودش هم با زمزمه هاش مجلس رو گرم می کرد. این جلسه ما وقت و ساعت نداشت و تا زمانی که بچه ها اشک داشتند ادامه پیدا می کرد.

بعد از این برنامه هم باز حاجی ول کن نبود و داخل پادگان می گشت و از هر ساختمانی که صدای روضه و «یا حسین» میومد قدمهاش شل می شد و با اشتیاق وارد میشد و عزاداری می کرد. ماها که جوان تر بودیم کم آوردیم اما حاجی از آخرین محرمش کمال استفاده را کرد و یکی دوماه بعد هم اتفاقات پادگان ابوذر و بگو مگوی فرماندهان جنگ تهران با فرمانده سپاه اتفاق افتاد و بعد هم استعفای حاج کاظم رستگار و بعد هم عملیات بدر که حاج کاظم نجفی رستگار در آن به شهادت رسید و مزد عزاداری خالصانه محرم را از اربابش گرفت و بدن قطعه قطعه اش سالها در جزیره مجنون برجای ماند.