حجت‌الاسلام والمسلمین علی یونسی خاطرنشان کرد: تاریخ پیش از واقعه عاشورا در دست فرصت‌طلبان و منافقان افتاده بود و رسالتی که امام حسین(ع)‌ به دوش گرفت توسط هیچ امام دیگری تحقق نیافت و بی‌شک اگر امامان دیگری در سال 61 هجری با بنی‌امیه هم عصر می‌شدند همین‌گونه که امام حسین(ع) عمل کرد، عمل می‌کردند.

وی افزود: اگر قیام امام حسین(ع) نبود قطعا امامان بعد از او هم هرگز موفق به انجام مسوولیت خود نمی‌شدند و احیای دین و نجات اسلام بخشی از هدف‌هایی بود که امام حسین(ع) دنبال می‌کرد اما اگر تصور کنیم که امام حسین(ع) قیام کرد تا مردمان پس از او عزداری کنند و ثواب ببرند حق عاشورا و قیام امام حسین(ع) را ایفا نکرده‌ایم و شاید بتوان گفت پیام عاشورا را نشنیده‌ایم.

وی با بیان این‌که «در زمان امام حسین(ع) برق شمشیر و زر و زور بنی‌امیه چشم‌ها را کور کرده بود»، گفت: مردم آن زمان هدف اصلی اسلام را گم کرده بودند و بنی‌امیه بسیاری از یاران صدیق پیامبر(ص) را از راه برداشته بود و اسلام امامت جایش را به اسلام خلافت داده بود و اخلاق، ذکات، جهاد و اسلام به گونه‌ای دیگر تفسیر شده بود و برای برچیدن این بساط راهی وجود نداشت، الا این‌که امام حسین(ع) با قیام خود کاری کند که همه اسلام از غفلت برخیزد و روح حق‌جوی انسان‌ها صدای حسین را بشنوند.

دستیار ویژه رییس‌جمهور تاکید کرد: همه حق‌جویان و عدالت پیشگان تاریخ عاشق امام حسین(ع) و راه او هستند و امروز در دنیا هیچ انسانی محبوب‌تر از امام سوم شیعیان نیست.

وی تصریح کرد: پیامی که امام حسین(ع) به جهان اسلام منتقل کرد این است که باید از ولی و امام اطاعت کرد و هیچگاه نباید از خورشید فروزان امامت و ولایت دور شد که قطعا کشتی نجات و نور هدایت در ولایت و امامت تجلی دارد و اگر این خورشید را رها کنیم بی‌شک گرفتار یزید و معاویه زمان خواهیم شد.، نکته دیگر درس عاشورایی این است که ولایت و امامت رمز وحدت جهان است و بیش از هر زمان دیگر امروز که اسلام از تفرقه، تندروی و شیطنت‌های یزیدیان رنج می‌برد راه امام و پشتیبانی از ولایت رمز نجات است.

وی ادامه داد: هرکسی که امروز در میان مسلمانان تفرقه ایجاد کند و آنان را نسبت به هم بدبین کند روش بنی‌امیه و یزید را دنبال کرده و باید از آن دوری جست.

یونسی در پایان با اشاره به ماجرای حربن‌یزید ریاحی اولین شهید کربلا، خاطرنشان کرد: حر اولین کسی بود که راه را بر فرزند فاطمه(س) بست و خاندان نبوت را در کربلا زمین‌گیر کرد، اما وقتی که به روح خود و ضمیر حق‌طلب خود رجوع کرد از کرده خویش پشیمان شد و چون می‌دانست حسین(ع) فرزند پیامبر رحمت‌للعالمین است به سمت او رفت و امام نیز او را بخشید و سعادت شهادت در راه حق را به او هدیه کرد و این حادثه پیامی جز این ندارد که ما بیاموزیم دشمن را جذب کنیم نه دوست را دشمن کنیم و او را از خود دور کنیم.