بازهم بهمن است و خاطرات ویاد یار   

                                              خاطراتی تلخ وشیرین  ، درعدادی بیشمار

ظلم وظلمت بود و مردان در حصار     

                                           شاه در اوج قدرت بود وملـــــت برکنــــــار

حکم شاه چون حکم یزدان بود وبس   

                                        دیکتاتور درکاخ بود وملــــت در قفـــــس

هرکسی برکارخودمشغول بودوسربزیر 

                                       چونکه نام شاه بردن جرم بود وهم نام وزیـــر

سازمانی بودمخوف وخون بریز ، نامش ساواک

                                       میگرفت فرمان ز شاه ونی که بودش بیم وباک

خلق آرام بود و ساکت همچو رودی بی خروش

                                     چون به هرجایک ساواکی بودوهم بودش به گوش

بود زندانی بزرگ و نام آن ایران زمین

                                    لاشخورهایی که چونان جغدوکرکس هم به اطرافش کمین

فقربود وفاقه ودل مردگی ، کوهی ز غم

                                    شاه بود وافتخارش کوروش وهم جــــام جــــم

بود شلاق وسیلی ، کابل وتخت وآپولو

                                    بی حجابی ، میگساری ، مطرب وفحشا وشــو

بود گاز اشک آور ، مسلسل ، مامور باطوم بدست

                                    تانک بود وبالگرد ورنجــر وژســــه بدســــت

سلطنت بودمظهربی بند وباری ، نکبت وفسق وفجور

                                       هم رذالت ، رخوت وسرمستی وکبر وغرور

شاه ظالم بود ونامسلم وهم مزدور وپست

                                       ترسو وعیاش وکودن ، زن ذلیل وزن پرست

فاسدالاخلاق بود وبز دل وگاهی که مست

                                     زاین سبب بادست خالی ترک میدان کرد و رفت

نه خبر از علم وصنعت ، نه نشان از قسط ودین

                                    گر بگفتی هم چـــرا ، بـــودت ســلاح آتشیـــن

بود دل ها پر ز خون ورنگ رخسارهای زرد

                                    چشم ها درانـــتـــظار و سیـــنه ها هم پر ز درد

شاه چونان یک عروسک ، دست آمریکا و غرب

                                    چون ز آنان می گرفت دستور وگاهی هم ز شرق

بود بانگ تکبیر وخمینی رهبر ورگبارتیر

                                    راد مــردان وزنــانی باحیـــا چـــونــان که شیــــر

بود اتحاد وهم دلی ، انفاق و ایثار و وفا

                                   از برای هرقیـــــامی چهلـــه هــا می شــد بــه پــا

مردم هر کوی و برزن ، کوچــه وشــهر و دهــات

                                    جملگی برتر شمــردند مـــرگ خودرا برحیــــات

لیک مرگ را عاقبت بردشمنان کردند نثار

                                    چون بگفتند مرگ برشاه ، روز وشب را با شعار

پیشتازان عالمان بودند وملت صف به صف

                                    با شعار مرگ بر شاه میگرفتند جان شیرین را به کف

کارمندبود ومهندس ، دانش آموز و معلم با پزشک

                                   هم که دانشجو و استاد ، دشمنان پادشاهی بد سرشت

کارگربود و کشاورز ، بازاری ، پیر وجوان

                                   همچو سیــل پرخروشی ، ســوی دربــــار پــرتـــوان

سنگفرش هرخیابان رنگ خون برخود گرفت

                                   شـــاه در رفــــت و دنیـــاهم بشـــد انــــدر شگفــت

بود بوی خون وباروت وشهادت ، بوی یــار

                                    مـرد و زن ، پیــر و جوان ، ازبهـر رهبـر بی قــرار

تا که آمد همچـــو خورشید آن امام با وفــا

                                     گفــت ملــت ازبــرای من عـــزیــز است ونه شــاه

غرش اش برکــاخ و دربار ، همچــو موسی کلیم

                                     جملــه ملت خواندنش  هم مرجــع و هم که زعیـــم

همچــو ابراهیم تبر بر دوش و بر بتــخانه زد

                                     نی که ویــران کــاخ شــاه ، بل کـــاخ شـاهان  تا ابد     

گفت ملت نه بترسید از تیر بار و مسلسل ، توپ و تانک

                                                      نه دهید اش مــالیـــات و نه دهید پـــولی به بانــک

شاه کفن پوش باید اش ، زیرا که ظلمش بی کران

                                      تا که هم رســـوا شــود در این جهان و آن جــهان

شاه گفتامن دگر تسلیم امــر ملــت و روح خدا

                                       چون بکردم پادشــاهی ، ســی و هفــتی ، اشتبــاه

دربهــاران نه ، ولی در ماه بهمن ، لالــه ها

                                         ســر زدند بــا ســروهــا و سنبــل وآلالــه هـــــا

تا که ماه بهمن آمد با نسیــمی دل پذیــر

                                   سلطنت شد واژگون وشاه ز تخت اش شد به زیر

انقلاب شد بیــمه باخــون شهیـــدان وطــن

                                   چــون گذشتــند از برای حفظ آن از جان وتـــن

انقلاب یـــعنی انقلاب بهمـــن پنجـــاه و هفــــت

                                   چـــون کمــر از بهـرشـــاه وهم ز آمــریکـــا شکست

گــرچـــه تـــا امــروز دشمــن دهــد همی آزارمان

                                      عرض خود برده است و افزون رونق بازارمان

دشمنان در داخل و خارج همه برباطل اند

                                       چون که یا مزدور و خائن ، یا ظلوم و جاهل اند

دشمنان یعنی که آمریکا و اسرائیل  درحال سقوط

                                         غربیان ومصر و اردن ، طالبــان ، آل ســعود

عده ای هم طاغوتی ، شاهنشهی ، راحت طلب

                                        جمعی هم ملی گرا و جبــــهه ی اصـــلاح طلب      

عده ای خودباخته و غربگرا ، بیــگانه از اسلاف خویش

                                     عده ای هم زرپرست وعده ای شرمنده از اعمال خویش

یک جماعت مفت خور و عیاش و هم بی بند وبار

                                     جمعی هم فرصت طلب ، بنشستــه و چــشم انتــظـــار

گربخواهیـــم ســـروری و عــزت وجــاه و جلال

                                     خیر دنیـا ، آخرت را توامــــان ، علـــم و کمـــال

رمز ورازش یک کلام ، و آن هم کلام رهبری است

                                     چون همه قفل اند وتنهاهم ، کلیدهاشان علی است