گوهر نساء داربر به بیان خاطرات فرزند شهیدش پرویز عباسعلی پرداخت و گفت: چند وقتی بود که نامزد کرده بود و پنج روزی برای مرخصی می‌آمد.

تو دلم گفتم این بار ماندنی است اما هنوز روز سوم مرخصی‌اش تمام نشده بود که گفت: من نمی‌توانم اینجا بمونم و می‌خواهم برگردم منطقه. بدون اینکه علت این تصمیم‌اش را بگوید بلافاصله راه افتاد و از همه حلالیت طلبید. دلشوره‌ عجیبی داشتم، خیلی زود قرآن را به دست گرفتم تا از زیرش ردش کنم.

او که رفت، داشتم گیج می‌زدم و دنبال بهانه‌ای که یک بار دیگر ببینمش. با ناراحتی وارد اتاق شدم، چشمم به بلیت رفتنش افتاد که روی طاقچه جا گذاشته بود. بلیت را برداشتم و دنبالش دویدم ولی هرچه گشتم پیدایش نکردم. آخرش هم متوجه نشدم که چه جوری رفته بود.

بعد از مدتی، یک شب تا صبح نتوانستم بخوابم، فانوس را روشن کرده و تا صبح کوچه را بالا و پایین می‌رفتم، خیلی نگران پرویز بودم، نگرانی‌ای که ظاهرا هیچ دلیلی هم برایش نداشتم.

نزدیک صبح بود، درخت‌ها تکان می‌خورد و بر روی همه‌ آنها شبنم زده بود. توی دلم گفتم: یا ابوالفضل (ع) چرا درخت‌ها این طوری می‌کنند، نکند پرویز من شهید شده باشد؟!

البته هیچ رابطه‌ای بین این دو موضوع وجود نداشت اما دل کار خودش را کرده بود. چند ساعتی نگذشته بود که خواهرزاده‌ام آمد و گفت: خاله، توی روستا یک شهید آورده‌اند.

سراسیمه پرسیدم: شهید کیه؟ ولی قبل از اینکه از او جوابی بگیرم، انگار خودش صدایم کرد. به دنبال خواهرزاده‌ام دویدم تا رسیدم به تابوت چوبی که دیدم پرویزم چقدر آرام توی آن خوابیده است.

سرباز شهید پرویز عباسعلی در تاریخ پانزدهم فروردین سال 40 در روستای هیر از توابع رودبار الموت قزوین به دنیا آمد و 30 اردیبهشت سال 60 در منطقه‌ شوش در ارتفاعات الله‌اکبرِ بر اثر اصابت ترکش مواد منفجره به شهادت رسید و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

پدر شهید پرویز عباسعلی، آقابزرگ نام داشت و کارگر کارخانه بود، این شهید بزرگوار تا پایان دوره ابتدایی تحصیل کرد و به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت.