نرگس عاشوری: این روزها همزمانی چند اتفاق در حیطه رسانه ملی موجب شده بخشی از فعالیت‌های ابن رسانه بیشتر به چشم بیاید و البته بیشتر هم مورد انتقاد قرار بگیرد. این روزها اظهارنظرهای جنجالی و جالب توجه مسئولان تلویزیون در باره ممنوع‌الکارها، ماجرای مجری و ریاست جمهوری و بی‌تدبیری‌ها در سانسور اختتامیه جشنواره فیلم فجر و اعتراض بختیاری‌ها به سریال «سرزمین کهن» و در نهایت عقب‌نشینی صدا و سیما و نامه هشدارآمیز ضرغامی بازتابی گسترده بین مخاطبان و تحلیلگران پیدا کرده است.
متاسفانه این روزها ادامه پخش سریالی که با کش و قوس‌های فراوان هم بر روی آنتن پخش قرار گرفت در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است و ادامه آن منوط به نظر کارشناسانه! هیاتی شده است که از سوی ضرغامی ماموریت یافته تا برای گفت‌وگو با بختیاری‌ها به برخی استان‌های کشور اعزام شوند.
به گزارش شبکه ایران توقف پخش سریالی که پس از مدتها اسباب آشتی مخاطبان با تلویزیون وطنی را فراهم ساخته است در حالی شکل می‌گیرد که از هفت خوان تصویب طرح و مجوز ساخت و ... گذشته است تا پس از قریب به یک دهه به آنتن پخش برسد.
فارغ از بی احترامی به شعور مخاطب و نادیده گرفتن زحمات شبانه‌روزی سازندگان آن و هزینه هنر و خلاقیت نویسنده، کارگردان، بازیگران و ... توقف پخش سریال در این موقعیت این پرسش را به هر ذهن سلیم متبادر می‌سازد که چرا سریالی که با مشقت در قحطی مالی سازمان صدا و سیما و با بودجه مجموعه‌های "الف ویژه" ساخته شده و دقیقه‌ای چند میلیون تومان برای ساخت آن هزینه شده باید روی آنتن پخش دچار چنین سرنوشتی شود.
مگر این مجموعه برای گرفتن مجوز تولید و ساخت از کانالی مجزا از صدا و سیما عبور کرده که در بزنگاه پخش مورد اصلاحات محتوایی و تصویری قرار می‌گیرد و ادامه پخش آن منوط به اما و اگرها می‌شود.
رسانه ملی خودش فیلمنامه را تصویب می‌کند و برای ساخت آن بودجه تخصیص می‌دهد و با عبور از چند فیلتر مجوز پخش می‌دهد و آن وقت هنگام پخش تازه به این صرافت می‌افتد که ممکن است پخش آن باعث ایجاد دردسر شود، در نتیجه تصمیم به اصلاح می‌گیرد و به این ترتیب به راحتی بودجه‌ای را که از بیت‌المال هزینه کرده دور می‌ریزد.