* وقتی با خودم خلوت کردم و من [منیّت] را بررسی کردم دیدم که در (من بودن) برگ خسی در زیر پا و با (ما) بودن صاحب ریشه و شجره و اصالت خواهم شد .

* وقتی ما مسلمانیم و ایرانی ایم و هم‌وطن و هم‌زبان ، وقتی موطن مان و موت نمان (آرامگاه) یکی است.

* وقتی راه (ما) اسلام و راهنمای (ما) قرآن است.

* وقتی نعمت وجود (ولایت فقیه) این سید و رهبر و پیشوای دینی مان یکی است.

* وقتی پرچم مقدس «الله» سه رنگ اتحادمان بر دوش همه ما یکی است.

* وقتی ضامن و پاسدار ما (رئیس جمهور منتخب من و تو) و حافظ جان و مال ما یکی است.

* وقتی میوه (قوانین ما از درخت پاک و ثمره نخبگان من و تو) مجلس یکی است.

* وقتی حافظ ریشه و شجره ما (وصلت فرزندانمان) تو با من و من با آن و آن با تو می‌شویم (ما) با هم و

* وقتی (من نتیجه) وصلت پدرم با مادرم (که از توست ) و (تو نتیجه) وصلت پدر و مادرت (که از ماست) می‌باشیم.

v    پس وقتی چنین است ( ما ) در خون و پوست و گوشت نیز یکی هستیم.

* وقتی زبان ما (حروف زبان مقدس قرآن ) (همه مسلمانان) یکی دیگر از برگ‌های شجره طیبه اتحاد که همگون و دل‌انگیز و شیرین یکی است.

* با حروف مقدس این زبان است که نواء سرایان خوش صدا و هنرمندان و اندیشمندان و نخبگان هر خطه و اقلیم برگ‌های گلگون رنگ آن درخت را لطیف و منقش و دل‌نواز و شیرین مزین به هم بافته و با گویشی خاص و شیوا و گفتاری طنین‌انگیز تلفظ و به رشته تحریر و بافتی زیبا و اصیل و ریشه دار درآورده‌اند و این از بزرگی و عظمت و گستردگی شجره طیبه زبان اتحاد و حروف گران سنگ و اجزاء آن که با هنرمندی هنرمندان و اندیشه اندیشمندان و شاهکار اهل گویش هاست، تدوین شده است.

* تفاوت گویش مناطق همانند گوناگونی طبیعت و اقلیم است.

* رنگین کمان فرهنگ ها همانند همدلی اقوام (با هم بودن و عاشقانه در کنار هم بودن) زیبا و دل پسند خواهد بود

* آرایش حروف و نت خاص و همگونی و شورانگیزی ساز همانند نت ها در موسیقی

* چیدمان حروف و نوای گویشی ساکنان در اقلیمی که در [تاج و اوج کوه اند] و صدای طنین حروف در [درون دره‌های] زیبا و دلپذیر و کشیده و مواج ، با زمزمة گویش طبیعتی که در شکوفه‌ها و شهد شیرین گل‌ها و تلاش زنبوران عسل ساز در [کوهپایه] و همچنین نغمه‌ لهجه‌ها و گویش‌ها در (طبیعت دشت گونه و صدای نقش و نگار و تزئین زیبای پروانه گون آن نمی‌شود که همانند باشد، و این زیباست و عالی و لذت بخش و روح انگیز، یک رنگی در عین رنگارنگی

* گل بر روی شاخه زیباست و دلپذیر، چیدن آن همان و پژمردگی آن همان و ما (برگ‌ها) و روی شاخه شجره مان آرامش و استوار و وصل به اصول (متذکر فوق) پایدار خواهیم بود

* اگر من (منیّت من) (شاخصه‌های جزئی و متعصبانه ) به شما [تو] بگویم منم که از آن شجره طیبه [وحدت] و زنجیره تنومند [وصلت] که قلوب را به هم وصل می‌کند  از شاخه و اصول جدا شده و برگی زرد و خسی بی ساقه و زیر پای دیگران خواهم شد .

و شمایید که با هیچ ابزاری و هیچ گفتاری و پنداری و هیچ منیّت قومی و نژادی و ... (که اینها فقط برای آشنایی و شناخت است) به آن زنجیر و اصول وحدت بخش گلستان زیبا محکم و استوار باقی خواهید ماند .

و لذا [من] که با تو مقتدر و [تو] با من قوی می‌شویم مراقب و هوشیار درون (منیّت) و برون حافظ و پاسدار هم و با هم [ما] باشیم .

پس مصداق آیه شریفه «واعتصموا به حبل الله جمیعاً و لا تفرقّوا»

برهان زبیدی/ معاون فرهنگی اجتماعی ایران اُنا