چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.

در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌ است.

مراسم چهارشنبه سوری، در همه ی شهرها و روستاهای ایران برگزار می‌شود، بدین صورت است که شب آخرین چهارشنبه ی سال (یعنی نزدیک غروب آفتاب روز سه شنبه)، بیرون از خانه، جلو در، در فضایی مناسب، آتشی می افروزند، و اهل خانه، زن و مرد و کودک از روی آتش می پرند و با گفتن : «زردی من از تو، سرخی تو از من»، بیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند.

اما در چند سال اخیر این موضوع تغییر کرده و برخی از شهروندان از مواد محترقه برای این ایام استفاده می کنند. از چند هفته مانده به چهارشنبه آخر سال برخی از مردم  از  بمب‌های دست ساز استفاده می کنند و با ایجاد صداهای وحشتناک رعب و وحشت در دل مردم ایجاد می کنند و در برخی از موارد این مواد محترقه باعث معلول شدن افراد می شود.