«چپ کردن اقتصاد ایران نوبل می خواهد». این جمله ای است که محمد شریعتمداری در کنار ارزیابی های خود از گذشته و حال کشور می گوید و در عین حال تاکید دارد به هیچ وجه قصد سیاه نمایی ندارد. او برای این جمله خود اینگونه استدلال کرده که امکانات کشور ما بیشتر از محدودیت هاست.
 

وی در این باره توضیح می دهد که اتفاقاتی که در گذشته افتاده، کم کم کشور را به این سمت برده است که منابع محدودش خرج رانت خواری ها، بازار سیاه و حرکت های اقتصادی زیر زمینی شود اما تلاش دولت یازدهم این است که با وجود تمامی وقایعی که اتفاق افتاده کشور را به سمت توسعه پیش ببرد.
 

بخش هایی از این گفت و گو در ادامه آمده است:
 

خب بعد از اینکه آقای احمدی نژاد روی کار آمد، دقیقا صاحبان مواضع به ظاهر انقلابی بر سر کار آمدند. از این جهت به ظاهر انقلابی که وقتی دولت مواضع انقلابی دارد، خودش را به سمت وابستگی سوق نمی دهد و نمی رود 60 میلیارد دلار واردات انجام دهد. 60 میلیارد دلار واردات، وابستگی عمیق اقتصاد به دنیای خارج را نشان می دهد. اینها حاکی از مواضع به ظاهر انقلابی است، چون این گونه مسائل را نمی توانیم کنار قرار دهیم. بنابراین این افراد با این مواضع بر سر کار آمده اند و سکان دولت را به دست گرفتند.

امکان دارد آن روزی که  این پول ها به حساب مردم ریخته شود. مردم خوشحال شوند اما هر چه توضیح می دادیم که این خوشحالی دوام ندارد، گوشی بدهکار نبود. این ها منابع قابل ملاحظه ریالی است که در جامعه توزیع می شود بدون اینکه با رشد تولید ناخالص کشور متناسب باشد. نتیجه آن هم در نهایت رشد نرخ تورم در کشور بود. کارشناسان گفتند این کار را نکنید.

می شود یک کار شعاری کرد و گفت یک زونکن داریم که در آن اسامی عده ای وجود دارد. همان طور که در 8 سال گذشته چنین حرفی را می زدند و آخر سر هم مشخص شد که این زونکن خالی بود. ما قطعا آن مسیر را نباید طی کنیم. منتظر یک اتفاقات این شکلی بودن که هر روز یک مجموعه یی از کشور را متهم به دزدی و سرقت و چپاول کنیم، به خصوص اینکه اینکه این مسائل را وارد باند بازی های سیاسی کنیم درست نیست.

بنزین 1300 تومان نمی شود. یعنی اصلا چنین چیزی مطرح نیست.  اصلا در مشی دولت برخورد ناگهانی با پدیده ها نیست.