خبرگزاری ایران اُنا | اخبار ویژه ایران و خوزستان

شايد شما هم در جامعه افراد بسياري را ديده باشيد كه يكديگر را با الفاظي صدا مي‌كنند كه دور از شان و ادب يك انسان است افرادي كه باهم خودماني مي‌شوند، روي همديگر اسم گذاشته و به‌جاي اسم واقعي يك فرد او را با اسمي غيرمتعارف كه براي او انتخاب كرده‌اند خطاب مي‌كنند.

بعضي از اين اسم‌ها به‌واسطه شغل يا خصوصيت و اخلاقي كه فرد دارد انتخاب مي‌شود به‌عنوان مثال فردي كه حسن نام دارد و شغلش مكانيكي يا تعويض روغن است او را حسن روغني مي‌نامند و يا فرد ديگري كه هادي نام دارد و شغلش قصابي است او را هادي گوشتي مي‌نامند.
فري آچار، داوود خطر، اسي ساچمه و ... نيز از ديگر اسم‌هاي زشتي است كه در جامعه مي‌شنويم اما در اين ميان هميشه اين گونه نيست و در بسياري مواقع شاهد اين هستيم كه بسياري از افراد در جامعه و در كوچه بازار همديگر را اينگونه خطاب مي‌كنند كه شايد نشات گرفته از حس شوخ‌طبعي ما ايراني‌ها باشد.

* تربيت خانوادگي و فرهنگ اجتماعي
عده‌اي از روان‌شناسان و جامعه‌شناسان ريشه بروز اين‌گونه رفتارها را در فرهنگ و تربيت خانوادگي فرد مي‌دانند و عده‌اي نيزآن را به حساب شوخ‌طبعي مي‌گذارند.
يك روان‌شناس در اين باره گفت: به نظر من اينگونه رفتارها ريشه در تربيت و فرهنگ خانوادگي فرد دارد به‌طوري‌كه هر چقدر خانواده فرد داراي فرهنگ و تربيت بالا باشند، اينگونه رفتارها در بين اين افراد كمتر ديده شده است.
جواد امامي كارشناس ارشد روان‌شناسي افزود: بروز هرگونه رفتاري از سوي يك فرد نشان‌دهنده نوع نياز آن فرد است و در اصطلاح روان‌شناسي به افرادي كه اينگونه رفتارها را از خود بروز مي‌دهند، افرادي مي‌گويند كه داراي اختلال‌هاي رفتاري هستند و اين‌گونه رفتارها و خطاب‌كردن‌هاي بي‌ادبانه در تمامي‌كشورها مرسوم است و تنها مختص كشور ما نيست اما با توجه به بعد فرهنگي و ديني جامعه ما انتظارداريم كه كمتر شاهد بروز اينگونه رفتارها درسطح جامعه باشيم.
اين روان‌شناس اظهار داشت: در درجه اول خود فرد مقصر است كه نسبت به اينگونه رفتارها از سوي ديگران واكنش نشان مي‌دهد چرا كه علم رفتارشناسي اين را ثابت كرده است كه اگر فردي نسبت به اينگونه رفتارها از خود واكنشي نشان ندهد، اين رفتار از سوي افراد مقابل رفته رفته فراموش مي‌شود.
وي ادامه داد: وقتي كه فرد با شنيدن اسمي كه ديگران براي او انتخاب كرده‌اند، واكنش نشان مي‌دهد سبب مي‌شود كه طرف مقابل تحريك شده و با شدت بيشتري اين رفتار را از خود بروز دهد.
امامي در ادامه با توجه به نقش محيط در بروز اينگونه رفتارها، ‌تصريح كرد: مسلما محيط و فضايي كه فرد درآن به سر مي‌برد، از جمله مهم‌ترين عوامل بروز يا پنهان كردن اينگونه رفتارهاست به عنوان مثال فردي ذاتا بي‌ادب است و هميشه دوست دارد ديگران را به تمسخر بگيرد و آن‌ها را با الفاظ ركيك خطاب كند وقتي وارد يك محيط يا جمع فرهنگي هرچند كوتاه مدت مانند دانشگاه و اساتيد دانشگاهي مي‌شود، غير ممكن است درآن ساعات از اين فرد اينگونه رفتارها سر بزند و چنانچه فرد از روي ناآگاهي و غفلت گوشه‌اي از رفتار خود را بروز دهد بلافاصله از جمع عذرخواهي مي‌كند و در طول حضور خود در اين جمع همواره سعي مي‌كند، ادب و نزاكت را حفظ كرده و خودش را كنترل كند.
اين روان‌شناس درباره راه‌كارهاي اين مسئله اظهار داشت: تنها راه حل اينگونه رفتارها در جامعه تقويت فرهنگ و بالابردن آن در سطح خانواده و جامعه است كه به نظر كار بسيار دشواري به نظر مي‌رسد به گونه‌اي كه با يك برآورد ساده مشخص مي‌شود كه اگر از همين امروز شروع به كار كردن روي اين مسئله بكنيم، ممكن است؛ در 50 سال آينده به نتيجه برسيم.

* ريشه‌يابي سنين كودكي
يك روان‌شناس ديگر نيز در اين باره اظهار داشت: بيشتر اين رفتارها در دوران كودكي و سنين خردسالي در فرد صورت مي‌گيرد چراكه فرد در اين سنين استعداد خاصي براي پذيرفتن دارد و در اين سن فرد هر آنچه را كه از بزرگ‌ترها و يا محيط پيرامونش مي‌بيند خواسته يا ناخواسته به دليل شرايط و موقعيت سني به عنوان يك الگو از آن‌ها مي‌پذيرد و بيشتر اين رفتارها را در همين سنين بروز مي‌دهد.
پري غلامي افزود: اين گونه رفتارها در واقع نوعي بيماري و يا علائمي از بيماري محسوب مي‌شوند اما هنوز از لحاظ علمي اين گونه رفتارها بيماري شناخته نشده است و نمي‌توان با جرأت آن را بيماري دانست اما اگر در يك فرد شديد باشد مي‌توان آن‌ را نشانه‌هايي از بيماري «ساديسم» دانست كه در يك فرد به دلايل متعدد رخ داده است كه البته مواردي همچون فرار از خانه و مدرسه، پرخاشگري، دروغ گويي، دزدي، تهمت و... نيز اگر در كنار اينگونه رفتارها قرار گيرند با جرأت مي‌توان آن را نوعي بيماري همچون اديسم دانست كه در اصطلاح روان‌شناسي به اين‌گونه رفتارها «كانداك» يا همان اختلالات رفتاري مي‌گويند.
اين روان‌شناس ادامه داد: اينگونه رفتارها بيشتر درخانواده‌هايي مشاهده شده است كه از سطح فرهنگ و سواد پايين‌تري نسبت به بقيه برخوردار هستند كه در كنار فقر فرهنگي فقر اقتصادي و پرخاشگري و اختلاف شديد بين اعضاي خانوادها نيز مزيد بر علت شده است و سبب تقويت اينگونه رفتارها در فرد مي‌شود.
غلامي با اشاره به بروز اينگونه رفتارها در ميان افرادي كه در خانواده‌هايي با سطح سواد بالا هستند، گفت: محيط نيز در بروز اينگونه رفتارها روي فرد تاثير فراواني دارد ضمن اين‌كه اين رفتارها مي‌تواند ارتباط مستقيمي با ژنتيك داشته باشد چرا كه بررسي‌هاي فراوان درباره اين افراد نشان داده است كه والدين درصد بالايي از آن‌ها معتاد به مواد مخدر يا مشروبات الكلي بوده و يا به ناهنجاري‌هاي اجتماعي بسياري مبتلا هستند.
اين روان‌شناس خاطر نشان كرد: اينگونه رفتارها ارتباط زيادي با وجدان دارد و نشان‌دهنده عدم شكل‌گيري وجدان در فرد است كه در خانواده آداب معاشرت را نياموخته است، وقتي خانواده‌اي به فرزند خود آداب معاشرت يا انجام فرايض ديني را مي‌آموزد در شكل گيري وجدان و شخصيت فرزند خود كمك مي‌كنند. در اينگونه خانواده‌ها فرزند به‌طور صحيح تربيت شده و رفتارهاي ضد اجتماعي در او كمتر ديده مي‌شود.
غلامي به نقش رسانه‌هاي عمومي اشاره كرد و افزود: البته يك چيز را نبايد فراموش كرد و آن اين‌كه رسانه‌ها در اين باره مي‌توانند نقش بسيار موثري را ايفا كنند اما امروزه گويا اين نقش كاملا عكس عمل مي‌شود چرا كه بسياري از برنامه‌هاي طنزي كه از تلويزيون پخش مي‌شود، مي‌تواند تاثيرات بسيار منفي روي فرد بگذارد و جنبه بدآموزي آن بيشتر از هر چيز ديگري است.
وي افزود: بسياري از اسم‌ها كه افراد روي يكديگر مي‌گذارند، ريشه در همين برنامه‌هاي طنز دارد كه به صورت گسترده از سوي رسانه‌هاي ملي پخش مي‌شود درصورتي كه در كشورهاي خارجي اينگونه نيست و در ساخت برنامه‌هاي طنز خصوصا برنامه‌هايي كه براي كودكان تهيه مي‌شود دقت فراواني در تهيه آن دارند.
ضمن اينكه خانواده‌ها نيز در كشورهاي خارجي در تربيت فرزندان خود بسيار با دقت عمل مي‌كنند از طرف ديگر هم درهمان كشورهاي خارجي اينگونه افراد را شناسايي كرده و مراكز خاصي را براي درمان و بهبود اين افراد در نظر گرفته‌اند.
غلامي اظهار داشت: مثلا در اتريش مدرسه‌اي خاص براي اينگونه افراد در نظر گرفته‌اند كه در آنجا با روش‌هاي خاص خود سعي در بهبود وضعيت افراد دارند اما در ايران ما از اين امكانات محروم هستيم و هنوز براي درمان و بهبود وضعيت اين افراد فكري نينديشيده‌ايم هرچند كه اين كار ساده‌اي نيست و بسيار زمان مي‌برد.
وي درباره بهترين راه حل براي بهبود رفتار اين افراد درسطح جامعه خاطر نشان كرد: البته افرادي كه به اين گونه رفتارها مبتلا شده‌اند بهبودشان بسيار سخت و دشوار است اما براي نسل آينده مي‌توان كارهاي مهمي را انجام داد كه اولين اقدام مي‌تواند آموزش رايگان خانواده‌ها و مشاوره آنها از طريق مدارس و مراكز مشاوره‌اي باشد ضمن اين‌كه از طريق رسانه‌هاي عمومي نيز مي‌توان به خانواده‌ها اين آموزش را منتقل كرد و بايد به خانواده‌ها آموخت كه با فرزندان خود با محبت و مهرباني صحبت كنند و با فرزندان خود ارتباط سالم، دوستانه و عاطفي داشته باشند و همواره نسبت به تربيت فرزندان خود دقت بيشتري نشان دهند.

منبع: فارس نیوز

امانت داري و اخلاق مداري

استفاده از اين خبر فقط با ذکر منبع مجاز است.