استاد جعفر دیناروند/ رئیس مرکز بررسی های اجتماعی:

مقدمه:انسان ذاتا موجودی اجتماعی است و بدون آن قادر نیست که با آرامش به ادامه ی حیات خود بپردازد.نفس اجتماعی زیستن انسان ها در طول تاریخ به دلیل گریز از خطرات و مبارزه با انواع حیوانات وحشی در دل کوه ها و جنگل ها بوده و به تبع آن با همفکری و هم دلی انواع ابزارهای مبارزاتی تولید و مانعی برای مرگ و میرهای آدمی گردید.

ازدواج راهی برای تولید نسل و ارامش خاطر گردید و بدین سان آدمی در طول حیات خود کوشید تا آرامشی درونی داشته  و با استفاده از انواع وسایل به آن دست یابد.تشکیل جوامع انسانی در واقع برای سود بری انسان و ادامه ی حیات وی بوده است.

 جوامع اولیه گرچه بنا بر ضرورت هایی به وجود آمدند اما نیاز اساسی به وجود آمدنشان انسان و نوع او بوده است.استفاده از تشکیلات تجمعی و مقاومت در برابر انواع حوادث طبیعی و غیر طبیعی باعث آرامش خاطر و گریز از آشفتگی ها گردید.

جامعه ی انسانی با داشتن اهداف مشخص و معین که شاخص ترین آن ها بقای نسل و ادامه ی حیات بوده، کوشیده است تا با انواع تصمیم گیری های عاقلانه رسیدن به این اهداف را محقق نماید.اعتماد افراد به هم، احترام به خواسته های متقابل، پرداختن به نیازهای اساسی، همدردی ، همفکری،مشاوره، تصویب قوانین، داشتن فرهنگ مشترک، وفاق اجتماعی، همبستگی و نظم اجتماعی از جمله موارد مهمی است که بر ثبات جامعه انسانی  تاثیر گذارند.

در این میان نقش نظم در ثبات جامعه و ادامه ی حیات خشنود کننده ی آن بسیار مهم و قابل توجه است.موردی معین که با درخواست انسان ها آغاز و از درون نیازهای اساسی روانی آدمی بر می خیزد.نظم را باید احتیاجی بنیانی در ادامه ی حیات انسانی در نظر گرفت.

معنای نظم:نظم در لغت به معنای، آراستن، ترتیب دادن، به رشته کشیدن مروارید و برپاداشتن است و ضد آن بی نظم به معنای آشفته، درهم و نابسامان می باشد.

نظم در معنای مفهومی خود برابر بااطاعت تمامی اعضای یک جامعه از هنجارها، ارزش ها و قوانینی است که اساس و قوام جامعه هستند.بر این اساس افراد درون جامعه با پرداختن به آن به آرامشی که لازمه ی ادامه ی خشنود کننده ی آن است دست می یابند.

با وجود نظم مفهومی در درون یک مجموعه انسان ها دچار سر درگمی وآشفتگی نمی شوند و لذا امکان مبتلا شدن به انواع بیماری های روانی نیز کاهش می یابد.بسیاری از افراد یک جامعه به دنبال یافتن روش های مختلفی هستند که آن ها را به سمت و سوی آرامش درونی هدایت نمایند.

با توجه به مفهوم نظم در جامعه می توان نماد آن را "هر چیز سر جای خویش" تصور نمود.اینکه گفته می شود جای چشم می بایست همان جایی باشد که هست، نشان از شایسته سالاری است که در زندگی روزمره از آن یاد می گردد.نشانه های نیاز به نظم را می توان در زندگی روزمره و در درون جهان آفرینش یافت.فضایی که اگر نظم در آن رعایت نمی گردید، دنیا به سمت نابودی و محو کامل در حرکت بود.

نظم در آفرینش:آفرینش بر اساس نظم استوار است و در دستگاه خلقت، هر پدیده ای جای خاصی دشته  و ماموریت و کار ویژه ای بر عهده دارد.نظم در طبیعت مانند آمدن بهار بعد از زمستان و ادامه ی آن با پاییز نشان از نظمی است که لازمه ی ادامه ی حیات می باشد.

خداوند در سوره ی قمر می فرمایند ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم، حکمت خداوندی در هر چیز تجلی یافته و موجودات عالم نیز روی حساب و نظم دقیق و نیز بر اساس هدف معینی قدم به عرصه ی هستی نهاده اند.جهان چون خط و خال و چشم و ابروست که هر چیزی به جای خویش نیکوست.

خداوند بزرگ با این نظم به انسان ها راه و روش زندگی را می آموزد و تذکر می دهد که بدون آن حرکت دچار مشکل می گردد.نظم در آفرینش به شکل های مختلفی مانند توانایی مردان در تولید نسل و زنان در زاییدن  نمایان می شوند.اگر کسانی از درون انسان ها بخواهند این نظم را بر هم زنند، کل جامعه را دچار آشفتگی نموده و جوهره ی انسانی را گمراه می نمایند.

رویکردهای اساسی در نظم اجتماعی طی روزهای آتی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.