استاد جعفر ذیناروند/ رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا:

هدف:درد دل های تربیتی سخنانی بیهوده و برای وقت پر کردن نیستند.منظور و مقصود دارند.بیانگر تجارب تلخ افرادی است که تربیت را نیک می دانند و اثرش راباور دهنده ی فرد و اجتماع در نظر می گیرند.بیان آنچه نباید می شد و نیز رویدادهایی که نباید اتفاق می افتاد محتوای آن ها را تشکیل می دهند.

منظور درد دل ها هرگز گلایه و شکایت نزد زمانه نیست که این خود نوعی ضعیف نگاری است و به هیچ وجه به دنبال پاس دادن های نامربوط نمی باشد.منظور و مقصودی در حد انسانیت دارد و هدفی برای تعالی و رشد انسانی را در خود جای  داده است.

موضوعی برای بیان واقعیاتی است که نمی بایست روی دهند و روشی برای جلوگیری از تکرار رفتارهایی است که نمی بایست انجام گیرند.مانعی برای ازدیاد زیان ها و ضررهاست.باید در میان درد دل ها اهداف بلند را یافت که به بلندای آدمیت آدمی قد کشیده اند.

بر این اساس هر حرفی را نباید درد دل نامید که بعضی تنها دل دردند و گره گشای مشکلات فردی و خود خواهی های نوع انسانی است که معمولا در دنیای امروز به وفور یافت می شوند.درد دل ٬گفتارهای حساب شده و متفکرانه ای است که از دل متخصصین خاص بر می خیزند و لاجرم بر دل دلسوزان می نشینند.

هدف درد دل های تربیتی در درون هدف اصلی روند تربیت نهفته است.آنجایی که کوشش های آن برای تبدیل نمودن توانایی های آدمی به بالاترین افعال مثبت انسانی است.درد دل به دنبال آن است تا بار دیگر روند تربیت را به مسیر مستقیم و اوج دهنده ی خود رهنمون سازد.

جامعه ی امروزی پر از کینه و دشمنی های بدون هدف و با هدف است.نوع انسان در درگیری با خود در حال ریشه کن شدن است.با اسلحه های خود ساخته در حال نابودی اساس وجودی خود است.از میان رفتن جوهره ی انسانی و کاهش نمادهای انسانی قبل از نابودی آدمی امری طبیعی است.

درد دل با بیان واقعیات تلخ به دنبال بیدار نمودن نوع انسان است.این هدف را در یک مکان و یا موقعیت جغرافیایی جستجو نمی کند زیرا آدمی در تمامی مکان های این کره ی خاکی مستقر است و در نوع انسانیت با یکدیگر مشترکند.

درد دل می خواهد این نکته را منعکس نماید که اساس و پایه ی تمامی این مشکلات بی توجهی با اصل و اساس تشکیل دهنده ی رفتارهاست.رفتارها تنها نمایش هایی از درون آدم هایی است که با نوع رشد خود آن را بیان می نمایند اما آیا این همان چیزی است که آدمی باید انجام دهد؟

آدمیزاده بدون شک دارای استعدادهاست و سمت و سوی آن به سمت تایید انسانیت و آدمیت است.برای رشد این نوع قابلیت ها وسایل لازم است.درد دل های تربیتی قصد دارد این وسایل را با فهمی روشن به دیگران نشان دهد و عوامل عقب ماندن را معرفی نماید.

درد دل فریادی از درون قلب است.راهی برای بیداری انسان هایی است که در جاده ی کج زندگی حرکت می کنند.راهی برای برون رفت از موانعی است که نوع انسان برای خود ساخته است.درد دل های تربیتی روشی برای بازگشت به اصل و اساس انسانی است.به دنبال بازگردندان ماهیت اصلی آدمی به خود است.

درد دل های تربیتی هشدارهایی برای جلوگیری از سقوط های بیشتر آدمی در درون لجن زارهای خود ساخته است.جلوگیری از تعفن هایی است که آدمی با نام صلح ٬به جنگ روی می آورد.با آرامش به سمت تشنج حرکت می کند و با دوستی به درون میدان دشمنی وارد می گردد.

هدف اصلی درد دل های تربیتی بازگشت آدمی به درون پاک و منزه خود است.توجه  به تربیتی است که قابلیت های آدمی را به سمت انسانیت رهنمون می نماید.تلاشی برای جدی گرفتن تربیت به عنوان تنها راه رهایی آدمی از کمین مشکلات امروزی است.راهی برای یافتن بهترین آسایش و آرامشی است که بدون شک آدمی همیشه خواهان آن بوده و هست.

در این رابطه دو هذف پنهان نیز قابل یافتن است.یکی نمایش غلط های طی شده در طول زمان که عمدی و سهوی روی داده اند و جوامع را به سمت و سوی عقب گرد کشاندند و دیگری نمایش صحیح های مورد نیاز برای پوشش دادن و حذف غلط های قبلی به هر نوع ممکن که روی داده باشند ضروری است.اهداف انسانی اساس تمام درد دل های تربیتی را تشکیل می دهد.