یک کارشناس روان‌شناسی، شناخت طرفین از یکدیگر را اولین و مهم‌‏ترین گزینه در شکل‎گیری ازدواج پایدار و سالم عنوان کرد.

"آبس نعمتی"، با بیان این مطلب اظهار کرد: با توجه به شرایط حاکم بر جامعه امروز، ازدواج سالم نیاز به آموزش و برنامه‎ریزی دارد. در واقع وقتی شخصی تصمیمی به ازدواج می‎گیرد باید قبل از هر اقدامی در موسسات مشاوره‎ای و آموزشی حضور یافته و آگاهی خود را در این رابطه افزایش دهد.

این کارشناس ادامه داد: علاوه بر ارتقای مطالعه و شرکت در کلاس‎های آموزشی، بهتر است دو طرف مدت سه تا شش ماه را با جهت‎دهی خانواده‎ها و بدون جاری ساختن عقد با یکدیگر در ارتباط باشند، البته طرفین باید به بلوغ فکری رسیده باشند و در نظر بگیرند که لزومی ندارد همه اقوام از دوران نامزدی آن‎ها باخبر شوند.

وی با تاکید بر اینکه گفت‌وگوهای مفصل و حتی سفرهای کوتاه‌مدت طی دوران نامزدی برای احراز شناخت طرفین از یکدیگر بسیار موثر است، گفت: متاسفانه امروزه هنوز در جامعه ایران آگاهی‌سازی کاملاً جا نیفتاده و شاید بتوان گفت که تنها 10 درصد از خانواده‎های ایرانی فرزندان خود را طی دوران نامزدی و برای دستیابی به شناخت بیشتر از طرف مقابل حمایت می‎کنند.

نعمتی در ادامه افزود: متاسفانه امروزه مهم‏‌ترین علت شکل‎گیری اختلاف بین زوجین، عدم درک متقابل و فقدان علایق مشترک است که همین امر نیز به خودی خود از نبود شناخت قبل از ازدواج ناشی می‌شود، چرا که زوجین باید در نظر داشته باشند زندگی مشترک شباهت زیادی به یک شراکت کاری دارد، هیچ قطعیتی وجود ندارد و جزییات برخورد با مشکلات احتمالی به صورت کتبی بیان می‌شود.

این کارشناس تصریح کرد: زوجین باید همیشه هم‌سو با شرایط حاکم بر جامعه حرکت کنند و بر ویژگی‎های جسمانی و روحی یکدیگر واقف باشند. در واقع زن و مرد باید در نظر داشته باشند که هر شخصی برای تطبیق با زندگی مشترک، در وهله اول باید تغییر را از خود شروع کند و فکر تغییر دادن شخصیت طرف مقابلش را از ذهن بیرون کند.

وی همچنین یادآور شد: گام بعدی در تثبیت زندگی مشترک این است که زوجین برای زندگی خود مرز تعیین کرده و با خط قرمزی حریم آن را از عالم تجرد، دخالت اطرافیان و مسایلی از قبیل وابستگی افراطی به دوست جدا کنند.

نعمتی با اشاره به اینکه خصلت کنترل‎گری افراطی طرفین، تخریب کننده‎‎ترین موضوع برای زندگی مشترک به شمار می‌رود، خاطرنشان کرد: عیب‎جویی و انتقاد، سرزنش، شکوه و گلایه، تهدید و تنبیه از جمله عادات غلطی‎ هستند که در عوض گوش سپردن به یکدیگر، حمایت یکدیگر مقابل دیگران و احترام و اعتماد متقابل می‎تواند بسیار سازنده باشد.