ایران اُنا - عزیزاله احمدی: با مساله حجاب سه گونه مواجه می توان داشت. نخست این که ما حجاب را امری "عقلایی" بدانیم. دوم این که حجاب را به مثابه ی امری "ایمانی" مطرح کنیم و سوم حجاب را به عنوان یک "قانون اجتماعی" در نظر بگیریم.

قطعاً در موارد اول و دوم، چنانچه کسی بخواهد در مقام تبیین یا ابلاغ حجاب برآید، نمی تواند رای به اجباری  بودن آن را صادر نماید درحالی که  اگر به حجاب از منظر قانون مصوب، دریک جامعه بنگیریم می توان برای آن مانند سایر قوانین اجتماعی دیگر، قائل به اجباربود. (هر چند جای این سوال هم هنوز باقی است که درصورت "اجبار قانونی"، آیا آن باید تنها مختص به زنان باشد یا این که نه، مردان را نیز باید در بربگیرد؟)

در دسترس نبودن سند یا ادله هایی معتبر و صریح که نشان دهد در زمان پیامبر(ص) یا حکومت امام علی(ع) (و حتی احادیث ائمه ی معصومین (س) )حجاب "اجباری" وجود داشته است، باعث شده تا بسیاری تنها با ابزار منطقی و فلسفی مانند "قیاس" یا "استدلال" درصدد توجیه و تبیین "اجباری" بودن آن در دین برآیندکه همین امر محل اختلاف باورمندان به "حجاب اجباری" و "حجاب اختیاری" در دین شده است.

در این بحث برآنیم، درحد وسع، حجاب را درتراز و بگذاریم و تا جایی که بتوان کلام را از بی منطقی و سوگیری های غیر منصفانه مصون بداریم، به فلسفه  اصلی و اولیه آن پی ببریم.

این نوشته ادعای بی خطایی در فهم و برداشت نویسنده را ندارد بنابراین "دروازه ی نقد" را تا پایان بحث به روی هر منتقدی باز خواهد گذاشت.