جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: معمولا در هر موضوعی افرادی مورد خطاب قرار می گیرند و در کنار آن بعضی به عنوان مسئول و بعضی غیر مسئول معرفی می گردند.هدف هر موضوعی هم بدون شک کسانی است که توانایی های خاصی دارند و به شکل های متفاوتی بر روند آن موضوع موثرند.ممکن است تصمیم گیرنده ی مستقیم و یا تاثیر پذیران غیر مستقیم باشند.بنابراین هیچ موضوعی بدون شخصیت نیست ،خواه آشکار و یا پنهان باشند.

درد دل های تربیتی از این قاعده استثنا نیست و دارای شخصیت های متفاوتی در این رابطه است.شاید برای بسیاری از عوام مطرح کردن آن ها نوعی تعجب ایجاد نماید.به زبان ساده شخصیت ها در درد دل های تربیتی به گونه ای هستند که ممکن است ناشناخته باقی بمانند.درد دل های تربیتی به دلیل خاص بودنش دارای شخصیت های مخصوصی نیز هست.

شناخت این نوع افراد و تعیین میزان تاثیراتشان بر روند تربیت راهگشای مناسبی برای برنامه های اصلاحی و یا تغییرات بنیادی است.شخصیت های تربیتی به عنوان آشکارترین نوع آن ها برای خاص و عام معین هستند اما مهم ترین نکته در این رابطه شخصیت های پشت دیوارند که خود را پنهان می کنند و از اتهامات گریزانند.

مسئولیت های مستقیم و غیر مستقیم در درد دل های تربیتی معنایی عوامانه ندارد و تمام کسانی که در این روند دارای اثرات سازنده و یا مخرب هستند معرفی و تنها تفاوت در میزان کاربردی آن هاست.بنابراین در روند تربیت تمام شخصیت ها مورد نظر هستند و هر یک به سهم خود در سازندگی و یا عدم آن دخیل می باشند.

برای روشن شدن بهتر موضوع باید به انواع شخصیت ها در درد دل های تربیتی اشاره نمود.اینکه کدامین و به چه میزان دارای اثرات هستند را خوانندگان درک و بر همان اساس ارزیابی نمایند.شخصیت های درون درد دل های تربیتی هیچکدام بی تاثیر نیستند و در واقع می توان چنین بیان داشت که نوع انسان در این روند موثر است.

اولین نوع شخصیت ها در درد دل های تربیتی کسانی هستند که اقدام به درد دل می کنند.افرادی که دارای بینش های خاص تربیتی اند، متعهد به رشد و تعالی آدمی هستند، وضعیت تعالی آدمیان را می فهمند.نسبت به آن حساسند.روشنفکرانی با ایمان می باشند.در دل خود درد را احساس می کنند.همین درد در آن ها نا آرامی به وجود می آورد و وابسته به هیچ خط و مسیر غیر تربیتی نیستند و تنها برای آن ها ترقی و رشد آدمی مد نظر است.

دومین شخصیت ها کسانی هستند که دارای تخصص تربیتی هستند اما نسبت به روند آن به عمد بی تفاوت باقی می مانند.آن ها برای خود منافعی را ترسیم می کنند که بر منافع رشدی انسان ها برتری دارد.نیک می دانند که روند تربیت به غلط طی می شود اما برای رسیدن به هوس ها و قدرت های درونی لب به شکایت نمی گشایند و یا به شدت غلط را تایید می کنند.

سومین شخصیت ها سیاستمداران هر کشوری هستند که اساس و بنیان ماندگاری خود را روش های سیاسی می دانند.وقتی اساس این باشد مابقی مسائل نیز تحت تاثیر آن قرار می گیرند.در این میان بیشرین زیان متوجه ی تربیت آدمی می گردد زیرا باید بر اساس خطوط سیاسی طی شود.سیاستمدارانند که مسئولین تربیت را در سطوح بالا انتخاب می کنند و ملاحظات خود را برای باقی ماندن در صحنه های سیاسی اجرایی می کنند.آن ها هرگز درد دل های تربیتی را درک نمی کنند.

چهارمین شخصیت ها را باید در درون فعالیت های تربیتی یافت.هر نوع تربیتی که در جامعه صورت می گیرد شامل این نوع شخصیت ها می گردد.به طور مثال در خانواده، والدین شخصیت های تربیتی اند.در مدارس معلمان و مدیران چنین نقشی را بازی می کنند.در رسانه ها مدیران و خط دهندگان و مجریان برنامه ها جنین تاثیری را بر جای می گذارند.انتظار درد دل های تربیتی از این نوع شخصیت ها فراوان است اما عملا سکوت و نا آگاهی حرف اول را می زند.

اولین و آخرین شخصیت ها که در واقع تمامی آن ها را در بر می گیرند نوع انسان های روی زمین هستند.کسانی که برای خود آرزوها و تمایلاتی ترسیم می کنند و زندگی سعادتمند را خواستارند اما نمی دانند که ،اساس و بنیان رسیدن به آن آرزوها در تربیت و چگونگی اجرای آن است.رشد انسانی برای دست یافتن به انسانیت و اصالت خود مایه آرامش، صلح، صفا، همدلی، صمیمیت، همدردی،رفع مشکلات، لذت زیستی و در نهایت تکامل انسانی می گردد.این شخصیت ها اگر درد دل های تربیتی را در درون خود داشته باشند، جامعه ای پویا و پیشرفته، به دور از تمامی صفات حیوانی خواهند داشت.