نگاهی به اقدام های گروه تروریستی داعش نشان می دهد که «دولت اسلامی» واژه ای جعلی است که این گروه برای اهداف پشت پرده خود مبنی بر تخریب چهره اسلام برگزیده است.

نزدیک به 2 سال است که جهان عرب با یک میهمان ناخوانده یا مولود نامشروعی روبرو شده است که خود را «دولت اسلامی عراق و شام» (داعش) می نامد؛ عنوانی که نه تنها چنین گروه تروریستی برازنده آن نیست، بلکه حتی از لحاظ دلالت مفهومی نیز نمی تواند در اندازه چنین عنوانی باشد.

در این باره می توان هم بر صفت «دولت بودن» این گروه نقدهایی بنیان افکنانه وارد کرد، هم بر صفت «اسلامی» آن.

از دیدگاه حقوقی و سیاسی، دولت از عناصر بنیادین جمعیت، سرزمین، حاکمیت و حکومت تشکیل می شود؛ مشخصه هایی که گروه داعش فاقد آن ها است.

این گروه هر چند بر بخش هایی از خاک عراق و سوریه چیره شده است و در مناطق زیر اشغال اصول خود را به پیش می برد، اما هرگز دارای حاکمیت و رژیم سیاسی (حکومت) نیست.

این نکته را نیز باید در نظر داشت که در جامعه بین الملل کنونی آن چه بیش از هستی عینی یک کشور اهمیت دارد، هستی ذهنی آن است که در قالب پذیرش عملی و رسمی از سوی دیگر کشورها معنا پیدا می کند. این پذیرش در قالب 2 گونه پذیرش دوفاکتو (عملی) و دوژور (رسمی و قانونی) تعریف شده است.

بنابراین می توان گفت، زمانی که در پی جنگ های داخلی، انقلاب و یا اتحاد چندین کشور یا ملت کوچک تر در قالب یک موجودیت واحد، یک دولت تازه تشکیل شود، در مرحله نخست پذیرش کشور تازه از سوی کشورهای اصلی نظام بین الملل است که مشروعیت لازم را برای اقدام های بین المللی کشور تازه تاسیس ایجاد می کند.

به همین دلیل است که نمی توان گروه داعش را یک دولت نامید؛ چرا که نه تنها مورد پذیرش عملی هیچ کشوری قرار نگرفته است، بلکه در جامعه بین الملل در زمره گروه های تروریستی قرار دارد که باید با آن مبارزه کرد.

از سوی دیگر، تروریست های داعش صفت «اسلامی» را برای خود انتخاب کرده اند.

اطلاق صفت اسلامی بر این گروه مبتنی بر نوعی برداشت بسیار سطحی و متحجرانه از دین و تفسیر خاص وهابیت از اسلام است که نه تنها تفسیر صحیح و معتبر از اسلام نیست که حتی مذاهب معتبر اسلامی نیز به شدت با چنین تفسیر سطحی نگرانه و انحرافی از دین مخالفند.

اقدام های جنایتکارانه این گروه را در قالب اجرای قوانین شریعت در هیچ دوره ای از تاریخ اسلام نمی توان دید. حتی نگاه جزمی و خشک گروه خوارج نیز چنین اعمالی را در قبال دیگر مذاهب و ادیان نمی پذیرفت. جنبش های بنیادگرایی اسلامی که در قرن های بعدی اسلام (پس از سقوط خلافت عباسی به دست مغول) شکل گرفتند نیز هرگز چنین برداشت خشنی از دین را جایز نمی دانستند.

بنابراین اطلاق صفت اسلامی بر این گروه بیشتر به طنز شبیه است تا واقعیت؛ چرا که اسلام همواره دین سازش و مصالحه و مهربانی نسبت به دیگر گروه ها و فرقه ها بوده است.

از آنجایی که اسلام مخالف جدی کشتار، نسل کشی و ارهاب است؛ باید گفت که این گروه در همسنجی با گروههایی همچون القاعده و طالبان، در خشونت پیش دستی کرده است. این گونه از کشتارهای وحشیانه حتی در جنگ های 30 ساله مذهبی در اروپای قرن شانزدهم و هفدهم هم تجربه نشده بود و بیش از آنکه پشتوانه قوی مذهبی داشته باشد شاید بتوان آن را با اقدام های نظام های فاشیستی اروپای قرن بیستم مقایسه کرد (نوعی شبه فاشیسم تازه).

بنابراین دولت اسلامی مفهومی جعلی است که با هیچ یک از عناوین «دولت» و «اسلامی» همخوانی ندارد. بر همین پایه، این گروه را به جای «دولت اسلامی عراق و سوریه» باید «گروه تروریستی عراق و سوریه» خواند.

به نظر می رسد صفت دولت اسلامی اسم رمزی جعلی است که در پشت پرده، اهداف دیگری را دنبال می کند. در درجه اول باید گفت که این گروه تروریستی با دولت خواندن خود، تلاش دارد مفهوم تازه ای از دولت ارایه دهد که با مفهوم کنونی آن، دستکم در چارچوب مرزبندی های کنونی خاورمیانه عربی، همخوانی ندارد و تلاش دارد خلافت اسلامی را در قالبی تازه احیا کند. البته این امر خود نوعی تناقض به همراه دارد؛ مبارزه با مفهوم دولت به معنای غربی آن، اما همزمان اقدام در قالب یک دولت به همان معنا.

در درجه دوم با طرح اسلامی بودن این گروه، مفهوم تازه ای از اسلام شکل گرفته که با محتوا و اقدامات گذشته گروهها و دولت های اسلامی و برداشت های عقل گرا به طور کامل متفاوت است؛ به عبارتی، این گروه بیش از آنکه اسلامی باشد، به تخریب چهره اسلام کمک کرده است.

با توجه به فیلم های ویدیویی که از این گروه منتشر شده است می توان گفت که متاسفانه واژه دولت اسلامی با مفهومی از آدم کشی، خشونت افسار گسیخته و شکلی از نسل کشی همراه شده است.

تاریح هرگز این گونه از دولت های اسلامی را سراغ نداشته است. فرمان عفو عمومی که پیامبر اسلام (ص) در زمان فتح مکه صادر کردند بی تردید شاهد مثالی است متضاد با آنچه گروه تروریستی داعش برای خود تبلیغ می کند.

اما به هر حال گروه تروریستی عراق و سوریه با اقدام های جنایتکارانه خود نتایجی منفی هم برای منطقه و هم برای جهان اسلام در پی داشته است که برخی از آن ها عبارتند از:

1- چهره رحمانی اسلام توسط این گروه تخریب شده و تعبیر تازه، بدعت آمیز و غیر واقعی مبتنی بر خشونت، از اسلام شکل گرفته است.

2- ترکیب عنوان اسلامی این گروه با هجمه وسیعی از فیلم های وحشیانه سبب نهادینه شدن تخریب چهره اسلام در بین مردم و به خصوص نسل های آینده ای می شود که اکنون تنها مخاطب بی طرف و یا به عبارتی تنها بیننده وقایع هستند.

3- اقدام های گروه تروریستی عراق و سوریه سبب شد بسیاری از دولت ها نسبت به اقلیت های مسلمان در کشورشان بدبین شوند و سختگیری های شدیدی علیه آنها اعمال کنند.

4-به بهانه مبارزه با این گروه، فضا برای مداخله آمریکا در قالب ائتلافی بین المللی علیه داعش ایجاد شده است و این کشور بار دیگر به شکلی وسیع در جهان اسلام و خاورمیانه عربی دخالت می کند.

5-اقدام های این گروه به انحراف اذهان از جنایات رژیم صهیونیستی نسبت به مردم نوار غزه در جنگ تازه منجر شده است؛ جنگی که به شهادت بیش از 2000تن از فلسطینیان و زخمی شدن هزاران تن دیگر منجر شد.