استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: گدایی یا تکدی گری یکی از معضلات و آسیب های جهان امروز خصوصا در کشورهای جهان سوم و به طور اخص در کشورهای ثروتمند است.کسانی که اقدام به تکدی گری می نمایند لزوما نیازمند نیستند.ان ها افرادی هستند که با کمترین هزینه، بالاترین درامدها را دارا می باشند.

نشستن در معابر عمومی و دست دراز کردن برای گرفتن مبالغی خاص و نیز دروغ گویی در باره ی نیاز به بیمارستان، نوشتن جملاتی بر روی کاغذ و در دید مردم گذاشتن، استفاده از کودکان با دادن قرص خواب آور به ان ها برای مظلوم نمایی تنها بخشی از فعالیت های تکدی گری است.

گاه باندهای تکدی گر با استخدام کودکان و اعزام ان ها به شهرهای بزرگ این فعالیت را سرو سامان می دهند.گدایی یکی از منفور ترین کارها در دین می باشد.گدایان افرادی زرنگ و با انگیزه هستند که با گرفتن مبالغی هنگفت، ضمن ثروتمند شدن، جامعه را به بد نامی سوق می دهند.

نگاه به ان ها به عنوان فقیران جامعه در مجموع برای حیثیت یک مملکت خطر ساز می باشد.گدایی نیازمندی نیست بلکه بی عاری است که افراد برای خود انتخاب می کنند.بدون شک استفاده از احساسات و نوع دوستی مردم در گسترش این آسیب تاثیر گذار است.

تشویق دیگران به گدایی و عدم فعالیت در تولید و رکود اقتصادی یکی از شدید ترین آسیب های حاصل از گدایی است ضمن این نکه نظم و بهداشت جامعه را نیز با خطر روبرو می سازد.گدایی عارضه ای حدی برای توسعه و پیشرفت جامعه است.

علل:گدایی رفتاری فردی است که آگاهانه و از سوی افرادی خاص انجام می گیرد.بدون شک زیر پاگذاشتن حرمت های انسانی یکی از آسیب های این نوع رفتارهاست اما چرا چنین فعالیت هایی صورت می گیرد را باید در چندین مورد ذکر کرد.

اول در روحیه ی تنبلی و رکود شخصیتی افراد انجام دهنده است.افرادی که حاضر به زحمت انداختن خود نیستند و نمی خواهند از راه زجر و زحمت به مال و منالی برسند چنین رفتارهایی را انجام می دهند.

دوم افرادی که فقیر هستند و به دلایل نداری چنین رفتارهایی را پی گیری می کنند.البته در شروع تکدی گری شاید فقر دلیل قابل قبولی باشد اما همینکه مشکل رفع شد، باید از این کار دست کشید در حالی که بسیاری از گدایان ثروتمندان بزرگی هستند.

سوم خساست در بدست آوردن ثروت، در چنین شکلی فرد بدون توجه به نیاز های واقعی به دنبال افزودنی هایی است که از راه های غیر تکدی گری نمی تواند به دست آورد.

چهارم در بدری های مهاجرتی، در چنین شکلی فرد بدون توجه به جامعه ای که در ان زندگی می کند و اطلاع از اینکه کسی او را نمی شناسد اقدام به گدایی می نماید.علت اصلی ان ناامیدی در رسیدن به سایر افراد جامعه است.

پنجم: نبود قوانین محکم در جلوگیری از چنین رفتارهایی است.اگر قوانینی برای مانع شدن وجود داشته باشد، افراد نیازمند تنها از راه های قانونی و مراکز پشتیبان دست به اقداماتی برای رفع نیاز ها می نمایند.

رفع:برای رفع تکدی گری برخورد شدید با افراد و جمع آوری ان ها در مراکز خاص و بررسی خانواده و محل زندگی ان ها است.در چنین شکلی بسیاری از افراد فقیر شناخته شده و تحت پوشش قرار می گیرند اما افراد دیگر باید در حبس بمانند و اموال ان ها مصادره شود.

عدم توجه مردم به ان ها و ندادن پول و اموال به ان هاست.اگر افراد گدا متوجه ی عدم پشتیبانی مردم شوند از کار خود دلسرد شده و دست از فعالیت بر می دارند.

دادن گزارش های تکدی گری از سوی مردم به دولت و پی گیری ان ها برای بررسی و حذف نیز مثمر ثمر خواهد بود.در چنین حالتی گدایان احساس امنیت نمی کنند و خود را از جامعه بیرون می کشند.

دعوت از ان ها برای زیر پوشش قرار دادن در مراکز اجتماعی نیز یکی از راه هایی است که واقعیت ها را مشخص و گدایان را وادار به فرار می نماید.البته داشتن عکس و زندگی نامه از ان ها و در اختیار گذاشتن در سرتاسر کشور نیز همتی جدی در این رابطه است.

پیشگیری:گدایی امری ناخوشایند برای پیشرفت کشور است.دیدن ان ها در خیابان ها برای دولت و ملت نامیمون است.به همین دلیل باید با دادن آگاهی های لازم به نسل ها از ورود این فعالیت در جامعه جلوگیری نمود.نظم دادن به مراکز پشتیبان از فقرا و اشباع ان در جامعه و دعوت مردم برای همکاری در این زمینه نیز پیشگیری مهمی به حساب می اید.

در این رابطه مردم درک می کنند که افراد فقیر در جامعه زیر پوشش هستند و کسانی که قصد گدایی داشته باشند صرفا افراد سود جویی هستند که نیازمند نمی باشند.چنین برداشت هایی بین مردم باعث پیشگیری از فعالیت هایی می شود که افراد گدا قصد اجرای ان ها را دارند.در این میان تبدیل احساسات به تفکر و تعقل نزد مردم نیز پیشگیری مناسبی در این رابطه است.

جامعه ی با سواد و دارای درک شایسته و تفکرات حساب شده به هیچ عنوان اجازه ی فعالیت های این چنینی را نمی دهند.شکی نیست که وجود مردم دانا باعث پیشگیری از این نوع رویدادهاست.این مردم هستند که باعث تشکیل چنین تکدی گری هایی می شوند و مطمئنا همین مردمند که می توانند باعث پیشگیری نیز شوند.