خوب و مهربان بودن، ویژگی بسیار عالی و خوبی است که اگر همه مردم آن را داشتند، مسلما دنیا به مکانی بسیار زیبا و متفاوت از آنچه می‌بینیم تبدیل می‌شد، اما در عین حال افراد باید تا اندازه‌ای خوب باشند که به خودشان صدمه نزنند. درحقیقت افرادی هستند که برای راضی نگه داشتن دیگران و خوب بودن، به خود صدمات جبران‌ناپذیری وارد می‌کنند. بنابراین باید روش‌هایی آموخت که در عین مهربانی، وجود خود را از گزند دیگران نیز محفوظ نگه داشت.

1ـ حقوق فردی خود را بشناسید

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سلامت ذهنی، کنترل زندگی خود است. در واقع هرکس با واقف بودن به حقوق و در اولویت قرار دادن خواست‌های خود می‌تواند تا حد بسیار زیادی روی زندگی‌اش تسلط داشته باشد. درحقیقت باید در قبال درخواست‌های دیگران هر زمان که لازم است بدون احساس گناه «نه» بگویید. فراموش نکنید پیش از هرکس دیگر باید به خودتان توجه نشان دهید و بعد از این‌که قدرت لازم را در زندگی‌تان به دست آوردید، آنگاه با تصمیم‌گیری‌های صحیح می‌توانید به دیگران نیز کمک کنید و فردی واقعا مفید باشید.

2ـ فکر نکنید باید همیشه خوب و مهربان باشید

بین خوب و مهربان بودن با انتخاب شخصی و خوب و مهربان بودن در اثر اجبار بسیار فرق است؛ اولی با خواست قلبی‌تان به وجود می‌آید، اما دومی از احساس مسئولیت و باری که روی دوش‌تان احساس می‌کنید، ناشی می‌شود. اگر محبت شما اجباری است، پس باید گفت گرفتار چند فکر منفی و احساسات ناشی از آن هستید:

* فکر منفی 1ـ اگر تمام وقت به دوستم کمک نکنم من خودخواه هستم.

احساس منفی ناشی از آن: احساس گناه

* فکر منفی 2ـ اگر به حرف‌های دوستم گوش نکنم، دوستی‌اش با من قطع می‌شود.

احساس منفی ناشی از آن: ترس از عدم پذیرش و عواقب بد

افراد خوب باید بدانند که قرار نیست همه در همه حال انسان‌های خوبی باشند. نه منطقی است و نه واقعا این کار میسر است. هر زمان چنین افکاری سراغ‌تان آمد، با پاسخ‌هایی محکم تصمیم خود را تائید کنید.

* خودتائیدی درخصوص تفکر منفی اول: اگر من الان به خودم توجه نشان دهم، بعدها بهتر می‌توانم به دیگران کمک کنم.

* خودتائیدی درخصوص تفکر منفی دوم: اگر به خودم احترام بگذارم، دوستان و روابط بهتری می‌توانم در زندگی داشته باشم.

همیشه به خودتان یادآوری کنید شما هم مهم هستید.

3ـ بهتر است مؤدب باشید تا دائم در خدمت دیگران

دو روش برای خوب بودن وجود دارد؛ اولی مؤدبانه و دوستانه رفتارکردن و دومی در خدمت دیگران بودن.

روش اول بهترین راه‌حل است. ما می‌توانیم با مهربانی و رفتاری مؤدبانه دیگران را درکنار خود داشته باشیم، اما دائم در خدمت این و آن نباشیم. فراموش نکنیم که زمان بسیار محدود است و نمی‌توانیم برای دیگری آن را تلف کنیم. مهربانی این نیست که دائم کارهای دیگران را انجام دهیم.

4ـ سعی نکنید همه را در هر حال و دائم راضی نگه دارید

هیچ‌کس نمی‌تواند دیگران را در همه حال راضی نگه‌دارد. وقتی مردم ببینند شما بدون هیچ توقعی، تمام وقت‌تان را در اختیارشان می‌گذارید، دیگر برای وقت‌تان ارزشی قائل نیستند و قدردان‌تان نخواهند بود. شما باید برای این کار حد و حدودی مشخص کنید و در زمان لازم به درخواست‌های دیگران «نه» بگویید. این‌که در چشم دیگران قابل احترام باشید، بسیار بهتر از این است که دوست‌تان داشته باشند. افراد بسیار مهربان معمولا آن احترامی را که لیاقت دارند، به دست نمی‌آورند؛ در حالی که افراد محترم معمولا در نظر دیگران خوب و مهربان هم دیده می‌شوند. بنابراین به اولویت‌های خودتان بیشتر توجه کنید و به برخی از خواست‌های دیگران «نه» بگویید. ابتدا احترام کسب کنید و سپس بخشنده و مهربان باشید و مطمئن باشید برای این محبت‌تان بسیار ارزش قائل خواهند شد.

5ـ روش «نه» گفتن را بیاموزید

به خواست‌های دیگران با ملایمت اما جدی و محکم «نه» گفتن، نوعی هنر ارتباطی است که باید آن را تمرین کرد و بدرستی آموخت. درست بیان کردن این کلمه علاوه بر این‌که کمک می‌کند شما موقعیت‌تان را بخوبی حفظ کنید، باعث می‌شود صلح و آرامش موجود هم از بین نرود.

6ـ مسئول احساس دیگران نیستید

گاهی اوقات در قبال دیگران و این‌که آنها درد و رنجی را متحمل نشوند، بشدت احساس تعهد می‌کنیم. این کار اصلا منطقی نیست، زیرا بالاخره به جایی می‌رسیم که بار و مسئولیت شاد بودن دیگران را روی شانه‌های خود حس کنیم و این وضع بسرعت وجودمان را تحلیل می‌برد. باید به خاطر داشت که درست است باید نسبت به دیگران انصاف و مروت داشته باشیم، اما مسئول شاد کردن آنها نیستیم.

7ـ حتی ذره‌ای محبت کردن به کسی که قدردان‌تان نیست، بسیار زیاد است

اقتصاد بر پایه تقاضا می‌گردد و هر بار کالایی بوفور یافت می‌شود، از ارزش آن کاسته می‌شود. همین قانون نیز در روابط انسان‌ها وجود دارد. اگر بیش از حد محبت‌تان را نثار دیگران بویژه افراد قدرنشناس کنید، آنها کمتر به ارزش کار شما پی می‌برند. شما باید برای وجود و وقت خود ارزش قائل شوید و به دیگران نیز بیاموزید که در قبال محبت‌هایتان قدردان باشند.