به گزارش ایران اُنا، یزید فرزند معاویه ابن ابی سفیان در سال بیست و پنجم هجری متولد شد.محل تولد او را شام ذکر کرده اند.مادرش میسون نام داشت که از قبیله ی صحرا نشین و اهل جنگ و تیراندازی بود.به دلیل اختلاف معاویه با مادرش، وی  یزید را به دست مادر سپرد و او بیشتر عمرش در صحرا مشغول شکار و خوشگذرانی بود.

با بزرگ شدن یزید، علاقه ی به شکار، تیراندازی، حیوانات خصوصا میمون، شعر و شاعری که جزئی ذاتی از زندگی صحرا نشینی بود در وی پرورش یافت.او بین کاخ معاویه و صحرای مادری در تردد بود اما بیشترین تمایلش به زندگی صحرا نشینی خصوصا رفاه طلبی  منحصر گشت.

علاقه ی او به این امور باعث گردید تا در برنامه های تفریحی خویش جایگاه ویژه ای داشته باشند.او شاعری ماهر گشت و در وقایع مختلف از آن ها استفاده نمود.اثراتی که از وی برجا مانده اند در موارد بسیاری درون واقعی او را معرفی نمودند.شعر معروف او در باره ی دشمنی با اصحاب پیامبر از جمله ی آن هاست.

معاویه بر خلاف عهدنامه ی صلح با امام حسن(ع) وی را در سال پنجاه و شش هجری به ولیتعهدی خود انتخاب نمود  و برای او از مردم در زمان حیات خود بیعت گرفت.تنها چهار نفر از مهم ترین شخصیت های زمان با او بیعت نکردند که از آن جمله حضرت امام حسین(ع) بود.

وی در خانه ی پدری تحت تربیت افرادی قرار گرفت که خلافت را با روش های نامعقول برای او به ارمغان آوردند.روش های تربیتی معاویه بدون شک تحت تاثیر همان روش هایی بود که وی در جنگ های مختلف استفاده و رفتارهای خاصی که در برخورد با مشکلات از خود بروز می داد،قرار داشت.روش هایی مانند نیزه کردن قرآن در جنگ جمل نمادی از این نوع روش ها بود.

یزید در طول زندگی خود دارای دو فضای تربیتی مختلف بود.از یک طرف خلافت و حکمرانی که پدرش از او انتظار داشت و از طرف دیگر خوشگذرانی، تفریحات صحرایی و شعر و شکار که مادرش در او پرورش داده بود.

در هنگام مرگ معاویه، یزید نزد مادرش بود و با شنیدن بیماری پدر به کاخ در شام وارد گشت و تنها وصیت نامه ی پدر را دریافت نمود زیرا معاویه قبل از ورود یزید فوت  کرده بود.گرچه معاویه از او خواسته بود که از امام بیعت بگیرد اما توصیه کرده بود که با امام از راه خشونت و جنگ وارد نگردد زیرا نام و شخصیت امام را برای جامعه ی اسلامی مهم و حیاتی می دانست.

با ورود یزید به کاخ اولین اقدامش بیعت گرفتن از افراد باقی مانده بود که در مورد امام و بن زبیر ناکام ماند.بنابراین در زندگی کوتاه یزید چند واقعه ی تاریخی مهم و تلخ روی دادند که مهم ترین آن ها واقعه ی کربلا بود.

رویدادهای مهم زمان یزید عبارتند از :

الف:سال اول خلافت، شهادت امام حسین و اهل بیت پیامبر و فاجعه ی مرتبط با آن مانند شهادت مسلم بن عقیل، هانی و سایر افراد شیعه.

ب: سال دوم ،پایمال کردن حرمت مدینه و بی احترامی به حرم رسول الله(ص) که برای اولین بار در زمان خلفا ی مسلمان علنی گردید.

ج: سال سوم،حمله به مکه و ریخته شدن خون های مسلمین در نتیجه سوزاندن خانه خدا که به دستور مستقیم او انجام گرفت.

یزید در چهاردهم ربیع الاول سال شصت و چهار و دقیقا سه سال بعد از واقعه ی کربلا و در سن سی و هشت سالگی در گذشت.در باره ی علت مرگ او که بر خلاف پدرش که تقریبا هشتاد سال عمر کرد، بسیار کوتاه بود روایات مختلفی ذکر کرده اند.از جمله ی آن ها بیماری شکم که به طور مرتب بزرگ می شد.مرگ او در هنگام شکار و سقوط از اسب و ضربه وارد شدن به جمجمه، مرگ در خواب به دلیل مستی و زیاده روی در شرب مشروب،خلاصه ای از این نوشته هاست..این موارد را می توان در کتب تاریخی به تفصیل یافت.

وی در زمان خلافت از خاتم خود که انگشتر پدرش بود استفاده می کرد و وزیر و دبیرش، سجون رومی بود.روش های اداره ی کشور بیشتر تحت تاثیر گرایشات خوشگذرانی او قرار داشت و روش او حفظ وضعیت موجود بود.او دارای دوازده یا سیزده پسر و چهار دختر بود.بنا بر شواهد تاریخی او را در مصر یا شام دفن کردند اما به نظر می رسد که مورد دوم درست تر باشد.دفن  یزید بنا بر روایات مشهور در محلی به نام حوارین که محلی در بیرون شهر شام بود، انجام گرفت.

در بعضی از کتب تاریخی معتبر از نبش قبر او نیز یاد شده که همزمان شامل قبر پدر نیز شده اما تنها در این قبر چیزی به جز چوبی سوخته نیافته اند.هم اکنون قبر وی در کشور سوریه است.

استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا