*رضا نصری

کسانی که در آمریکا زندگی می‌کنند و فضای سیاسی واشنگتن را به دقت زیر نظر دارند، به راحتی می‌توانند گواه دهند که در یک سال و نیم گذشته، سیاست‌های مدبرانه دستگاه دیپلماسی ایران - و ابتکارات شخصی دکتر ظریف - چه تاثیر عمیقی بر مناسبات داخلی این کشور داشته است.

تحولاتی که در چند ماه گذشته در دستگاه سیاست خارجه آمریکا رخ داده - و اتفاقاتی که به واسطه جهتگیری‌‌های جدید برخی مقامات آمریکایی، در سیاست داخلی این کشور به نفع ایران رقم خورده - تا یک سال پیش، برای هیچ‌یک از تحلیلگران، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و منتقدین امروز دولت دکتر روحانی حتی قابل تصور هم نبود!

چه کسی حتی یک سال پیش تصور می‌کرد که رئيس‌جمهور آمریکا - که تا پیش از این خود را مبتکر سخت‌ترین تحریم‌های بین‌المللی تاریخ علیه ایران می‌دانست - امروز در مهم‌ترین سخنرانی سالانه خود، قوه مقننه کشورش را به نفع ایران - و برای پیشگیری از تشدید فضای تخاصم - تهدید به وتو کند؟

چه کسی یک سال پیش محتمل می‌دانست که کنگره آمریکا - که پیش از این با "اجماع کامل" - و گاه حتی بدون یک رای مخالف - سالی یک قانون تحریمی علیه ایران تصویب می‌کرد، امروز برای تصویب قانونی که حتی حاوی تحریم‌ جدید هم نیست، در مقابل ایران دچار چنین تزلزلی شود؟

کدام‌یک از منتقدین امروز دکتر ظریف، تا یکسال پیش تصور می‌کرد که روزی رئيس‌ کنگره با رئيس‌جمهور آمریکا بر سر فشار به ایران دربیافتد، و در میان این جدال داخلی، نخست‌وزیر اسرائيل قربانی و از ضیافت شام در کاخ سفید محروم شود؟

چه کسی فکر می‌کرد روزی رئيس‌جمهور آمریکا، کنگره را تهدید کند که در صورت تصویب قانون علیه ایران، مستقیم به مردم آمریکا مراجعه و "مسائل" را برای آنها باز خواهد کرد؟

کدام‌یک از منتقدین تا یکسال پیش تصور می‌کرد که خانم هیلاری کلینتون - که یک فصل کامل از کتاب خاطرات خود را به این اختصاص داده که به لابی اسرائيل در واشنگتن نشان دهد که چگونه در طول زمامداری‌اش در وزارت امور خارجه علیه ایران فعالیت کرده - امروز مقابل همان لابی بایستد و از وتوی قانون کنگره علیه ایران حمایت کند؟ آن هم هیلاری کلینتون، که هر ژست و حرف و حرکت‌اش حساب شده و در راستای سودای پیروزی در انتخابات سال آینده است!

کدام‌یک از کسانی که از پیاده‌روی دکتر ظریف با جان کری این‌چنین برآشفته شده‌اند، پیش‌بینی می‌کرد که در عرض یک سال، نفوذ لابی اسرائيل در مقابله با ایران این چنین کمرنگ شود؟ چنان کمرنگ که جریان مخالف دیپلماسی، مجبور شود شخص نخست‌وزیر را از تل‌آویو به واشنگتن بکشاند که از تمرد سناتورها جلوگیری کند!

کدام‌یک از منتقدین سیاست خارجه دولت روحانی و دكتر ظريف این موارد را می‌بیند؟ کدام‌یک فضای رسانه‌ای آمریکا را لمس می‌کند تا بفهمد در این یکسال چه اتفاقی افتاده است؟‌

کاش ایرانیان مقیم آمریکا شمالى بیش از این از مشاهدات و تجربیات خود برای این دوستان در داخل بنویسند تا منتقدين دست كم تصوير كامل ترى پيش چشم داشته باشند.

*عضو مؤسسه عالى مطالعات بين المللى و توسعه ژنو

مرجع: انتخاب