ایران اُنا - استاد جعفر دیناروند: هر انقلابی در درون خود دارای رهبری یگانه است.این انقلاب با هر گرایشی که باشد، زمانی توفیق می یابد که مردم پیرو رهبر ان باشند.طبیعی است که هدف مشترک مردم و رهبر کمک شایانی به یکپارچگی خواهد نمود.در ایران نیز این حالت وجود داشت.تفاوت ان با دیگر انقلابات جهان در گستردگی ان بود.در انقلاب فرانسه یا کوبا جمعیتی معین و در محدوده شهرهای بزرگ به این مهم دست یافتند.بعضی از انقلابات صرفا در پایتخت اتفاق افتاد و مردم دخالت چندانی در ایجاد ان نداشتند.تغییرات نیز در مرکز و در محدوده ی شهرهای بزرگ به وجود امد و کم کم دیگر شهر ها به ان تغییرات تن دادند.

انقلاب ایران در تمام شهرها روی داد و تمامی مردم در جریان کامل ان بودند.اعتصابات مخصوص شهری خاص نبود.راهپیمایی ها در تک شهرها روی نمی داد.هیچ شخص یا گروهی نمی تواند خود را صاحب انقلاب بداند.زندان ها مملو از اقشار مختلف بود.در این گستردگی،هر شهر به وسیله ی رهبر محلی اداره می شد.او نیز با رهبر اصلی انقلاب،در ارتباط بود.توفیق انقلاب اسلامی مدیون همین یکپارچگی گشت.البته بودند گروه هایی که در ابتدای انقلاب زیاده خواهی می کردند و قصد بهره برداری بیشتر ی داشتند و در نهایت از انقلاب جدا شدند.

شوش از این بابت دارای رهبری یگانه در شهر بود.همه به فرمان او گوش می دادند و تا پایان بیست و دوم بهمن این حالت ادامه داشت.بعداز ان زمزمه هایی شنیده شد.گروه های سیاسی مخالفت هایی ابراز نمودند.بعضی از ان ها در مقابل رهبری شوش ایستادند و خصوصا در جریان انتخابات نمایندگی مشکلاتی به وجود اوردند.روحانی قدیمی شهر تنها رهبر و هماهنگ کننده بود.این را نیروهای رژیم نیز می دانستند.بعضی از این افراد نزد اقای دانش می رفتند و بابت برگشت به انقلاب استمداد می طلبیدند.

اقای سید محمد کاظم دانش رهبری انقلاب در شوش را بر عهده داشت.اوشایسته ی این کار بود.دلایلی که او را به این عنوان شایسته نمود جند نکته ی مهم بود.اول اینکه خود از مخالفان حکومت شاه بود.دوم اینکه سال ها در شوش زندگی می کرد و با مردم کاملا اشنا بود.سوم اینکه روحانی بود و تایید کننده ی انقلاب اسلامی بود.چهارم اینکه اموزش های لازم سیاسی را به مردم منتقل می کرد.پنجم اینکه هنر ارتباطی بسیار خوبی داشت.ششم اینکه در تمامی اتفاقات انقلاب پیشرو بود.هفتم اینکه شجاع بود.هشتم اینکه با مرکز و انقلابیون نزدیک امام در ارتباط نزدیک بود.

رهبری او در جریان فتح پاسگاه،تشکیل کمیته ی انقلاب اسلامی،اداره ی شهر،کنترل اوضاع،تشکیل حزب جمهوری اسلامی در شوش،انتصاب بخشدار جدید،محاکمه ی بعضی از وابستگان به رژیم،تصمیم گیری های مهم بعد از انقلاب،سروسامان دادن به اولین انتخابات جمهوری اسلامی ، نمایندگی مردم شوش و اندیمشک در مجلس،امام جمعه ی شوش قبل و بعد از انقلاب  و رسیدگی به امور مستضعفین با ایجاد دو بانک قرض الحسنه از جمله فعالیت هایی بود که وی را به عنوان تنها رهبر معرفی می کرد.

تصاویر و مدارک باقی مانده از ان زمان اثبات رهبری ایشان را منعکس می کند.افرادی که مربوط به ان نسل هستند نیز این را به خوبی می دانند.من خود در جریانات انقلاب،وجود ایشان را حس می کردم.در فتح پاسگاه کنار او بودم.در هنگام هجوم نیروهای پاسگاه برای دستگیری وی،به همراه یکی از دوستان کنار او بودیم.در کلاس های مسجد جامع به عنوان شاگرد حضور داشتم.در منزل او که پشت مسجد جامع بود،برای نگهبانی و پاسداری از انقلاب،با او همکاری می کردم.در جریان انتخابات نیز او را تنها نگذاشتم.من این را به نسل های دیگر نیز منعکس می کنم و می گویم انقلاب اسلامی شوش تنها مدیون رهبری اوست.علت ان نیز این است که در کنار مردم نیروهای سیاسی دیگری بودند که می توانستند صفوف مردم را تکه تکه کنند.

سید محمد کاظم دانش اعتماد به نفس بالایی داشت.بابت روضه از کسی وجهی نمی گرفت.تنها در پایان ماه مبارک رمضان ،مردم به صورت خود جوش به خانه اش می رفتند و هدایایی تقدیم می کردند.او چهره ی ماندگار شوش است و مردم و نسل های اینده باید قدر او را بدانند و نام و خاطره ی او را گرامی بدارند.چیزی که فکر می کنم هنوز رعایت نشده است.

زندگی نامه ی او باید به وسیله ی کسانی نوشته شود که سالها در کنار او بودند و در قید حیات هستند.من برای عرض ادب نسبت به ان ها نام تعدادی را که خود مشاهده کردم را ذکر می کنم.حاج عبدالنبی زربخش،اسدالله اسد زاده،حاج محمد علی کله،مرحوم محمد علی پاکزادی،مرحوم محمد نمره پز،مرحوم جواد عطوان،مرحوم محمد علی محول و مرحوم رحیم پولادگر.البته با ذکراین نکته که او در دل همه ی مردم شوش جای داشت.